poniedziałek, 15 października 2012
UWAGA
Dawno mnie tu nie było, wiem i dziękuje za to że piszecie do mnie na gg żebym powróciła. Niestety myśle, że nie dam sobie rady z tym opowiadaniem. Moje pomysły co do tego poszły chyba spać bo nic sensownego nie moge wymyślić jednak żeby zaspokoić waszą złość w stosunku do mnie pomyślałam żeby napisać bloga BROMANCE np Larry, Ziall itp czy któraś z was czytałaby tego bloga? Rozdziały pojawiałyby się tu. Jeszcze raz przepraszam za tak długą nieobecność jednak mam nadzieje że czytaliście moje imaginy i tak bardzo nie jesteście źli chociaż po wiadomościach na gg i rozmowach nie byłam tego w 100% pewna xD To co kto jest chętny na całkiem nową historie o 1D???
poniedziałek, 16 lipca 2012
Niszczy mi życie.
Oczami Diany.
Pół dnia leżeliśmy wtuleni w siebie. Co chwilę Niall mówił mi do ucha czułe słowa przez które robiło mi się gorąco. Dobrze było spędzić te pare godzin z moim ukochanym blondynem. Po południu zeszliśmy do reszty. Wszyscy siedzieli w salonie i o czymś rozmawiali. Zauważyłam Rose która siedziała przy Zaynie i mówiła mu coś na ucho, Harrego z Wiktorią przy boku a na przeciwko siedział Liam. W kuchni za to krzątał się Lou z uśmiechem na twarzy. Na sam ten widok zrobiło mi sie ciepło na sercu. Usiadłam koło Wiktorii i uśmiechnęłam się szeroko.
- O nasze gołąbki wstały- wyszczerzył sie Harry i posłał w stronę Nialla znaczące spojrzenie.
Blondyn wywrócił oczami i odwrócił głowę. Parsknęłam śmiechem na widok rumieńców na policzkach Nialla. Wyglądał uroczo.
- Pójdziesz z nami na zakupy?- spytała Wiktoria
- Centrum handlowe?- poruszyłam brwiami.
Pokiwała twierdząco głową.
- No jasne- krzyknęłam wstając.
Podałam dziewczynie rękę i mocno pociągnełam ją tak że od razu wstała.
- Chodź Harry- rzuciła idąc za mną.
Ku mojemu zdziwieniu do centrum jechali z nami wszyscy oprócz Zayna i Rosy. Byłam ciekawa co dzieje się z tą dwójką, ale narazie nie chciałam o tym myśleć. W końcu czekało mnie bardzo ciekawe popołudnie razem z moimi przyjaciółmi, z moją rodziną.
Po chwili byliśmy już na parkingu przed budynkiem. Wybiegłam z samochodu i zaczęłam pośpieszać moich towarzyszy. Złapałam Nialla za rękę i pobiegłam z nim do pierwszych szklanych drzwi. Otworzyłam je i gdy znalazłam sie w środku budynku weszłam do pierwszego sklepu. Kątem oka widziałam jak Horan kiwa z bezradnością głową i idzie za mną. Uśmiechnęłam się pod nosem i podeszłam do wystawy sukienek. Jedna z nich szczególnie mi się spodobała więc postanowiłam ją przymierzyć. Wzięłam mój rozmiar i weszłam do przymierzalni. Po chwili wyszłam z niej odstawiając różne dziwne pozy. Niall stanął jak wryty i mi się przyglądał.
- Jest aż tak źle?- spytałam spuszczając głowę
- Wyglądasz pięknie- wydusił łapiąc mnie w talii.
Pocałowałam go w policzek. Chłopak nadal stał w szoku. Ponownie weszłam do przymierzalni i przebrałam się. Ta sukienka naprawdę była ładna ale nie było mnie na nią stać. Może to dziwne ale miałam mało pieniędzy a mamy nie miałam o co prosić. I tak by mi nie dała.
- Idziemy?- spytałam gdy stałam koło Nialla.
- A nie kupujesz tej sukienki?- wskazał ubranie które trzymałam w ręce.
- Nie- odłożyłam ją i wyszłam ze sklepu.
- Wyglądałaś naprawdę ładnie czemu jej nie wzięłaś?- ciągle słyszałam pytania Horana kierowane do mnie.
- Nie stać mnie- odetchnełam szukając wzrokiem przyjaciół.
- Kupiłbym ci ją przecież- mówił chłopak
- Nie Niall nie trzeba- pokiwałam przecząco głową w chwili gdy zobaczyłam resztę.
Posłałam im promienny uśmiech i skierowałam się w ich stronę. Chcieliśmy pójść do kawiarni ale w oddali zobaczyłam faceta który robił nam zdjęcia. Chłopcy nie chcieli nas narażać, jak był tamten to musiało być ich więcej, więc wyszliśmy z centrum i skierowaliśmy się do resteuracji. Chodziliśmy po mieście do momentu gdy nie zadzwonił mój telefon. Na wyświetlaczu pojawił się napis "Mum". Nacisnęłam zieloną słuchawkę i przyłożyłam telefon do ucha.
- Cześć mamo- powiedziałam
- Wracaj do domu- usłyszałam w słuchawce.
- Co?- spytałam bo myslałam że źle usłyszałam. Tak od razu?
- To co słyszałaś. Pośpiesz się- jej głos był stanowczy.
- Dobrze zaraz będę- po tych słowach rozłączyłam sie.
Byłam w lekkim szoku.
- Cos się stało?- usłyszałam pytania pochodzące od moich przyjaciół.
-Muszę wracać do domu- odpowiedziałam cicho- moja mama dzwoniła.
- Nie ma sprawy. Odwieziemy cię- uśmiechnął się Harry.
Poszliśmy w stronę samochodu i gdy zajęliśmy miejsca Harry włączył silnik.
Pare minut potem staliśmy pod moim domem. Zauważyłam również ciężarówke do przeprowadzek która również stała pod moim domem. W niej był karton z napisem "rzeczy Diany". Wybiegłam z samochodu i podeszłam do ciężarówki.
- To sen, to sen- powtarzałam sobie. Nie mogłam teraz sie wyprowadzić. Nie gdy poznałam ich. Ludzi których kochałam. Zaczęłam przecząco kiwać głową. Coraz szybciej. Niall jako pierwszy wysiadł z samochodu i podbiegł do mnie. Przytulił mnie mocno. Trzymał mnie w ramionach przez jakiś czas dopóki się uspokoiłam. Złapał mnie za rękę i tak weszliśmy do mojego domu. Po całym mieszkaniu roznosił się zapach spalonego mięsa i alkocholu. Poruszałam dłonią by odgonić od siebie ten zapach ale to nic ie dawało. W salonie siedziała moja mama.
- [T.I] dobrze że jesteś- chciała mnie przytulić ale zrobiłam krok do tyłu nie puszczając dłoni Nialla.
- Co tu się dzieje?- spytałam patrząc na moją rodzicielkę.
- Wyprowadzamy się. Do innego kraju- rzuciła jakby od niechcenia i uśmiechnęła się.
Zacisnęłam oczy nie pozwalając żadnej łzie na wydostanie się. Nie mogłam w to uwierzyć. Chciałam tu zostać, z wiecznie uśmiechniętym Lou, z poważnym Liamem, z loczkiem Harrym, z bad boyem Zaynem, z Wiktorią, z zawsze opiekuńczą Rosą, i z tym najważniejszym. Z tym w którym sie zakochałam bezwłocznie i nieodwracalnie. Z Niallem którego tak bardzo kochałam. A moja matka chce mi zniszczyć życie. Zniszczyć to czego tak badzo nie chce tracić.
Pół dnia leżeliśmy wtuleni w siebie. Co chwilę Niall mówił mi do ucha czułe słowa przez które robiło mi się gorąco. Dobrze było spędzić te pare godzin z moim ukochanym blondynem. Po południu zeszliśmy do reszty. Wszyscy siedzieli w salonie i o czymś rozmawiali. Zauważyłam Rose która siedziała przy Zaynie i mówiła mu coś na ucho, Harrego z Wiktorią przy boku a na przeciwko siedział Liam. W kuchni za to krzątał się Lou z uśmiechem na twarzy. Na sam ten widok zrobiło mi sie ciepło na sercu. Usiadłam koło Wiktorii i uśmiechnęłam się szeroko.
- O nasze gołąbki wstały- wyszczerzył sie Harry i posłał w stronę Nialla znaczące spojrzenie.
Blondyn wywrócił oczami i odwrócił głowę. Parsknęłam śmiechem na widok rumieńców na policzkach Nialla. Wyglądał uroczo.
- Pójdziesz z nami na zakupy?- spytała Wiktoria
- Centrum handlowe?- poruszyłam brwiami.
Pokiwała twierdząco głową.
- No jasne- krzyknęłam wstając.
Podałam dziewczynie rękę i mocno pociągnełam ją tak że od razu wstała.
- Chodź Harry- rzuciła idąc za mną.
Ku mojemu zdziwieniu do centrum jechali z nami wszyscy oprócz Zayna i Rosy. Byłam ciekawa co dzieje się z tą dwójką, ale narazie nie chciałam o tym myśleć. W końcu czekało mnie bardzo ciekawe popołudnie razem z moimi przyjaciółmi, z moją rodziną.
Po chwili byliśmy już na parkingu przed budynkiem. Wybiegłam z samochodu i zaczęłam pośpieszać moich towarzyszy. Złapałam Nialla za rękę i pobiegłam z nim do pierwszych szklanych drzwi. Otworzyłam je i gdy znalazłam sie w środku budynku weszłam do pierwszego sklepu. Kątem oka widziałam jak Horan kiwa z bezradnością głową i idzie za mną. Uśmiechnęłam się pod nosem i podeszłam do wystawy sukienek. Jedna z nich szczególnie mi się spodobała więc postanowiłam ją przymierzyć. Wzięłam mój rozmiar i weszłam do przymierzalni. Po chwili wyszłam z niej odstawiając różne dziwne pozy. Niall stanął jak wryty i mi się przyglądał.
- Jest aż tak źle?- spytałam spuszczając głowę
- Wyglądasz pięknie- wydusił łapiąc mnie w talii.
Pocałowałam go w policzek. Chłopak nadal stał w szoku. Ponownie weszłam do przymierzalni i przebrałam się. Ta sukienka naprawdę była ładna ale nie było mnie na nią stać. Może to dziwne ale miałam mało pieniędzy a mamy nie miałam o co prosić. I tak by mi nie dała.
- Idziemy?- spytałam gdy stałam koło Nialla.
- A nie kupujesz tej sukienki?- wskazał ubranie które trzymałam w ręce.
- Nie- odłożyłam ją i wyszłam ze sklepu.
- Wyglądałaś naprawdę ładnie czemu jej nie wzięłaś?- ciągle słyszałam pytania Horana kierowane do mnie.
- Nie stać mnie- odetchnełam szukając wzrokiem przyjaciół.
- Kupiłbym ci ją przecież- mówił chłopak
- Nie Niall nie trzeba- pokiwałam przecząco głową w chwili gdy zobaczyłam resztę.
Posłałam im promienny uśmiech i skierowałam się w ich stronę. Chcieliśmy pójść do kawiarni ale w oddali zobaczyłam faceta który robił nam zdjęcia. Chłopcy nie chcieli nas narażać, jak był tamten to musiało być ich więcej, więc wyszliśmy z centrum i skierowaliśmy się do resteuracji. Chodziliśmy po mieście do momentu gdy nie zadzwonił mój telefon. Na wyświetlaczu pojawił się napis "Mum". Nacisnęłam zieloną słuchawkę i przyłożyłam telefon do ucha.
- Cześć mamo- powiedziałam
- Wracaj do domu- usłyszałam w słuchawce.
- Co?- spytałam bo myslałam że źle usłyszałam. Tak od razu?
- To co słyszałaś. Pośpiesz się- jej głos był stanowczy.
- Dobrze zaraz będę- po tych słowach rozłączyłam sie.
Byłam w lekkim szoku.
- Cos się stało?- usłyszałam pytania pochodzące od moich przyjaciół.
-Muszę wracać do domu- odpowiedziałam cicho- moja mama dzwoniła.
- Nie ma sprawy. Odwieziemy cię- uśmiechnął się Harry.
Poszliśmy w stronę samochodu i gdy zajęliśmy miejsca Harry włączył silnik.
Pare minut potem staliśmy pod moim domem. Zauważyłam również ciężarówke do przeprowadzek która również stała pod moim domem. W niej był karton z napisem "rzeczy Diany". Wybiegłam z samochodu i podeszłam do ciężarówki.
- To sen, to sen- powtarzałam sobie. Nie mogłam teraz sie wyprowadzić. Nie gdy poznałam ich. Ludzi których kochałam. Zaczęłam przecząco kiwać głową. Coraz szybciej. Niall jako pierwszy wysiadł z samochodu i podbiegł do mnie. Przytulił mnie mocno. Trzymał mnie w ramionach przez jakiś czas dopóki się uspokoiłam. Złapał mnie za rękę i tak weszliśmy do mojego domu. Po całym mieszkaniu roznosił się zapach spalonego mięsa i alkocholu. Poruszałam dłonią by odgonić od siebie ten zapach ale to nic ie dawało. W salonie siedziała moja mama.
- [T.I] dobrze że jesteś- chciała mnie przytulić ale zrobiłam krok do tyłu nie puszczając dłoni Nialla.
- Co tu się dzieje?- spytałam patrząc na moją rodzicielkę.
- Wyprowadzamy się. Do innego kraju- rzuciła jakby od niechcenia i uśmiechnęła się.
Zacisnęłam oczy nie pozwalając żadnej łzie na wydostanie się. Nie mogłam w to uwierzyć. Chciałam tu zostać, z wiecznie uśmiechniętym Lou, z poważnym Liamem, z loczkiem Harrym, z bad boyem Zaynem, z Wiktorią, z zawsze opiekuńczą Rosą, i z tym najważniejszym. Z tym w którym sie zakochałam bezwłocznie i nieodwracalnie. Z Niallem którego tak bardzo kochałam. A moja matka chce mi zniszczyć życie. Zniszczyć to czego tak badzo nie chce tracić.
czwartek, 24 maja 2012
Kuzynka ;(
Oczami Diany:
Gdy zrobiłam tosty i napełniłam szklanki sokiem poszłam do salonu i dołączyłam do chłopaków którzy oglądali film. Rosa i Zayn gdzieś wyszli, a reszta była w domu. Usiadłam koło Nialla i podałam mu talerz, a ten mnie pocałował w policzek.
- Pyszne- powiedział gdy ugryzł kawałek.
- Mój specjał- uśmiechnęłam sie i oparłam głowę o jego ramię.
Po paru godzinach poszliśmy na górę. Przebrałam się i usiadłam na łóżku. Niall przyglądał mi się.
- Fajna piżama- zbliżył się do mnie i szepnął na ucho.
- Dziękuje- zarumieniłam się i dotknęłam dłonią jego policzka.
Spojrzał najpierw na rękę a potem w moje oczy. Był taki cudowny. Zatraciłam się w pocałunku.
***
Następnego dnia obudziłam się przykryta kołdrą. Pamiętałam jak wczoraj wieczorem byłam bardzo zmęczona i po bardzo długim pocałunku położyłam sie na łożku. Niall wtedy ułożył sie koło mnie i objął mnie ramieniem. No i zasneliśmy wtuleni w siebie.
Chciałam wstać ale ktoś mnie trzymał. Odwróciłam się i zobaczyłam blondyna. Jeszcze słodko spał. Pocałowałam go w policzek i delikatnie chciałam zabrać jego rękę z mojego brzucha. Horan mnie nie puszczał tylko uśmiechał sie.
- Niall wiem że nie śpisz. Proszę puść mnie- powiedziałam chłopakowi tuż przy uchu.
- Nie- ziewnął i pocałował mnie. Długo i namiętnie.
- Niall proszę- opadłam bezwładnie na poduszkę.
- Nie puszczę cię- wyszczerzył zęby.
- Jak nie to nie. - przeciągnęłam się i popatrzyłam na chłopaka.
-Skąd taka nagła zmiana?- spytał zdezorientowany
- Wolę spędzić dzień z tobą niż gdzie indziej- odpowiedziałam mrugając.
- Kocham cię- powiedział i mocno mnie przytulił.
Oczami Rosy:
Siedzieliśmy tak parę minut. Zayn nadal płakał a ja nie wiedziałąm jak mu pomóc.
- Przenieść ci wody?- spytałam gdy trochę był spokojniejszy.
Pokiwał tylko twierdząco głową nie odzywając się. Patrzył na swoje buty. Wyszłam z pokoju i pobiegłam szybko do kuchni. W pośpiechu nalałam wodę do szklanki i poszłam na górę. W salonie spał Harry, Liam i Louis. Komicznie to wyglądało ale teraz nie chciałam się śmiać. Zayn siedział w tym samym miejscu co wcześniej. Klęknęłam przed nim i podałam mu wodę. Podniósł głowę i namiętnie mnie pocałował.
- Powiedz że mnie nigdy nie opuścisz- powiedział patrząc mi prosto w oczy.
Byłam trochę zdezorientowana.
- Oczywiście że nie. Będę zawsze przy tobie i z tobą- przytuliłam go - powiesz mi co się stało?
- Moja najbliższa kuzynka nie żyje. Miała 10 lat. Zawsze gdy do niej przyjeżdżałem świetnie się bawilismy. Była bardzo poważna jak na swój wiek. Jak dowiedziałem się o tym wszystkie chwile spędzone razem przemknęły mi przed oczami. Była mi tak bliska.
Poczułam jak w moich oczach również zbierają się łzy. Człowiek potrafi kochać tak mocno że gdy ta osoba umiera ból bierze nad nami kontrole. Nie chciałam by Zayn cierpiał. On był jedyną osobą którą tak bardzo kochałam.
- Zayn. Ludzie odchodzą z tego swiata ale nie ząłamuj się. Wiem że jest ciężko ale musisz być silny. Pamiętaj jestem przy tobie.- uśmiechnęłaś się lekko i położyłaś swoją dłoń na jego ramieniu.- nigdy cię nie opuszczę. Nigdy.
Oczami Liama:
Obudziłem się w nocy. Byłem w salonie i leżałem obok Harrego na kanapie. Wstałem szybko i poszedłem na górę. Usłyszałem że Zayn płacze. Uchyliłem lekko drzwi i zobaczyłem Zayna i Rose. Rozmawiali o czymś więc nie chciałem przeszkadzać. Postanowiłem że spytam sie o to jutro. Niall i Diana spali w pokoju Nialla więc zamknąłem drzwi wcześniej gasząc zapalone światło. Wreście poszedłem do swojego pokoju i opadłem na łóżko. Miękka pościel. Dotknąłem pościeli i zasnąłem.
Gdy zrobiłam tosty i napełniłam szklanki sokiem poszłam do salonu i dołączyłam do chłopaków którzy oglądali film. Rosa i Zayn gdzieś wyszli, a reszta była w domu. Usiadłam koło Nialla i podałam mu talerz, a ten mnie pocałował w policzek.
- Pyszne- powiedział gdy ugryzł kawałek.
- Mój specjał- uśmiechnęłam sie i oparłam głowę o jego ramię.
Po paru godzinach poszliśmy na górę. Przebrałam się i usiadłam na łóżku. Niall przyglądał mi się.
- Fajna piżama- zbliżył się do mnie i szepnął na ucho.
- Dziękuje- zarumieniłam się i dotknęłam dłonią jego policzka.
Spojrzał najpierw na rękę a potem w moje oczy. Był taki cudowny. Zatraciłam się w pocałunku.
***
Następnego dnia obudziłam się przykryta kołdrą. Pamiętałam jak wczoraj wieczorem byłam bardzo zmęczona i po bardzo długim pocałunku położyłam sie na łożku. Niall wtedy ułożył sie koło mnie i objął mnie ramieniem. No i zasneliśmy wtuleni w siebie.
Chciałam wstać ale ktoś mnie trzymał. Odwróciłam się i zobaczyłam blondyna. Jeszcze słodko spał. Pocałowałam go w policzek i delikatnie chciałam zabrać jego rękę z mojego brzucha. Horan mnie nie puszczał tylko uśmiechał sie.
- Niall wiem że nie śpisz. Proszę puść mnie- powiedziałam chłopakowi tuż przy uchu.
- Nie- ziewnął i pocałował mnie. Długo i namiętnie.
- Niall proszę- opadłam bezwładnie na poduszkę.
- Nie puszczę cię- wyszczerzył zęby.
- Jak nie to nie. - przeciągnęłam się i popatrzyłam na chłopaka.
-Skąd taka nagła zmiana?- spytał zdezorientowany
- Wolę spędzić dzień z tobą niż gdzie indziej- odpowiedziałam mrugając.
- Kocham cię- powiedział i mocno mnie przytulił.
Oczami Rosy:
Siedzieliśmy tak parę minut. Zayn nadal płakał a ja nie wiedziałąm jak mu pomóc.
- Przenieść ci wody?- spytałam gdy trochę był spokojniejszy.
Pokiwał tylko twierdząco głową nie odzywając się. Patrzył na swoje buty. Wyszłam z pokoju i pobiegłam szybko do kuchni. W pośpiechu nalałam wodę do szklanki i poszłam na górę. W salonie spał Harry, Liam i Louis. Komicznie to wyglądało ale teraz nie chciałam się śmiać. Zayn siedział w tym samym miejscu co wcześniej. Klęknęłam przed nim i podałam mu wodę. Podniósł głowę i namiętnie mnie pocałował.
- Powiedz że mnie nigdy nie opuścisz- powiedział patrząc mi prosto w oczy.
Byłam trochę zdezorientowana.
- Oczywiście że nie. Będę zawsze przy tobie i z tobą- przytuliłam go - powiesz mi co się stało?
- Moja najbliższa kuzynka nie żyje. Miała 10 lat. Zawsze gdy do niej przyjeżdżałem świetnie się bawilismy. Była bardzo poważna jak na swój wiek. Jak dowiedziałem się o tym wszystkie chwile spędzone razem przemknęły mi przed oczami. Była mi tak bliska.
Poczułam jak w moich oczach również zbierają się łzy. Człowiek potrafi kochać tak mocno że gdy ta osoba umiera ból bierze nad nami kontrole. Nie chciałam by Zayn cierpiał. On był jedyną osobą którą tak bardzo kochałam.
- Zayn. Ludzie odchodzą z tego swiata ale nie ząłamuj się. Wiem że jest ciężko ale musisz być silny. Pamiętaj jestem przy tobie.- uśmiechnęłaś się lekko i położyłaś swoją dłoń na jego ramieniu.- nigdy cię nie opuszczę. Nigdy.
Oczami Liama:
Obudziłem się w nocy. Byłem w salonie i leżałem obok Harrego na kanapie. Wstałem szybko i poszedłem na górę. Usłyszałem że Zayn płacze. Uchyliłem lekko drzwi i zobaczyłem Zayna i Rose. Rozmawiali o czymś więc nie chciałem przeszkadzać. Postanowiłem że spytam sie o to jutro. Niall i Diana spali w pokoju Nialla więc zamknąłem drzwi wcześniej gasząc zapalone światło. Wreście poszedłem do swojego pokoju i opadłem na łóżko. Miękka pościel. Dotknąłem pościeli i zasnąłem.
niedziela, 20 maja 2012
Mam doła.
Przepraszam ale nie wiem kiedy dodam rozdział. Zawsze przez pisanie uciekałam od teraźniejszości, ale teraz nic mi nie pomoże. Mnóstwo hejtów w realnym świecie i słowa które tak bardzo ranią. Nie to za wiele. Przepraszam jeszcze raz ale musze coś ze sobą zrobić :(
środa, 16 maja 2012
To do niego niepodobne
Oczami Diany.
Dzięki moim przyjaciołom powstrzymałam łzy. Przez cały dzień byli ze mną i próbowali mnie przy każdej okazji rozśmieszyć. Co dziwne udawało im się to. Ale wtedy przyszedł on. Niall stanął w drzwiach i popatrzył na mnie. Widziałam w jego oczach smutek.
- Możemy porozmawiać- spytał
- Chyba nie mamy o czym.
W głębi duszy chciałam się z nim pogodzić. Chciałam żeby było jak dawniej ale niestety. Moja zazdrość była silniejsza i nadal miałam przed oczami ten pocałunek.
- Mamy- jego oczy zrobiły się szklane.
Nie lubiłam gdy płakał. Tak bardzo wtedy było mi przykro. Był jak małe dziecko, słodkie małe dziecko. Mogłabym się nim zajmować tylko aby był szczęśliwy. Pokiwałam twierdząco głową i wyszłam z Niallem na taras. Oparłam się o barierkę biorąc duży wdech.
- To wszystko nie powinno się zdarzyć- zaczął przełykając ślinę
- A jednak- odwróciłam się w jego stronę.
- Diana ja cię naprawdę kocham. Nie zostawię cię. Nigdy. To co się stało to przez to ze bardzo dużo wypiłem. Nigdy bym ci tego nie zrobił ale wtedy działałem pod wpływem alkocholu. Tak bardzo cię przepraszam. - ujął moją rękę w swoją i przyłożył do swoje policzka.
Teraz widziałam w jego oczach ból i nadzieję. Nadzieję że mu wybaczę. Nie chciałam się oszukiwać. Kochałam go nadal. Zbliżyłam się do niego i pocałowałam go. Gdy się od siebie oderwaliśmy Niall się uśmiechnął i mnie mocno przytulił.
- Dziękuje- szepnął mi do ucha.
Staliśmy tak może 5 minut gdy nie usłyszeliśmy krzyku Louisa. Uśmiechnęłam się do Nialla i złapałam go za rękę. Weszliśmy do domu. Chłopcy znów się bili.
- Znowu?- spytałam wywracając oczami- ej no dobra zostaw go!- krzyknęłam z poważną miną.
Harry zszedł z Lou a ten szybko wstał i chciał się na niego rzucić.
- Ej no dobra stop!- znów krzyknęłam przykładając dłoń do klatki piersiowej Lou aby go zatrzymać. - o co znów poszło?
- Ten ciul zabrał mi pilota- powiedział Harry krzyżując ręce.
- No bo on nie zna żadnych fajnych filmów i włącza jakieś teleturnieje- krzyknął Lou wystawiając język.
Zrobiłam tak zwanego facepalma i wyrwałam z rąk Lou pilota.
- Teraz ja decyduje co będziemy oglądać. - usiadłam na kanapie włączając pierwszy lepszy film.
Chłopcom się spodobał. Usiedli na fotelach a ja poszłam do kuchni w poszukiwaniu czego do jedzenia.
- Zrób mi tosty - szepnął mi do ucha Niall który nie wiadomo jak znalazł się tuż za mną.
- Widze że bawisz się w ninje- zaśmiałam się i poczochrałam mu włosy.
- No proszę- przyciągnął mnie do siebie robiąc maślane oczka.
- Niech ci będzie- cmoknęłam go w policzek i zaczęłam spełniać prośbę mojego chłopaka.
Oczami Rosy.
Dopóki Niall nie przyszedł do domu siedziałam z Dianą i z chłopakami pocieszając ją. Wieczorem Zayn zaprosił mnie do kina. Weszliśmy do wielkiego budynku, a Zayn złapał mnie za rękę i zaprowadził w stronę kas. Kupiliśmy bilety na film i poszliśmy kupić jakiś pop corn. Po tej czynności weszliśmy do sali gdzie miął się odbywać film. Światła były jeszcze zapalone a ludzie dopiero wchodzili do pomieszczenia. W pewnym momencie podbiegło do nas kilka dziewczyn i zaczęło prosić Zayna o autografy. Żeby nie przeszkadzać mu w pracy stanęłam z boku przyglądając się jemu i fankom. Był taki uśmiechnięty, słodki. Cieszyłam się że jestem jego dziewczyną i że mnie kocha. Czułam się potrzebna światu. W pewnej chwili podbiegła do mnie jakaś mała dziewczynka.
- Czy mogę autograf i zdjęcie?- spytała uśmiechając się
- No jasne. - byłam trochę zdezorientowana ale zgodziłam się.
Zapozowałam do zdjęcia i napisałam na kartce swoje imię.
- No dobra dziewczyny muszę was przeprosić bo chcę spędzić trochę czasu ze swoją dziewczyną- usłyszałam głos Malika.
Podszedł do mnie i objął mnie ramieniem. Poszliśmy po schodkach usiąść na swoich fotelach. Fanki poszły za nami i usiadły wokół Zayna. Dwie nad nami, dwie rząd na dół a jedna obok Zayna.
"Super, czy te dziewczyny nie wiedzą co to znaczy prywatność?" - spytałam siebie w myślach.
- Przepraszam cię Rosa. - szepnął mi do ucha.
- Nic nie szkodzi- uśmiechnęłam się sztucznie.
Położyłam głowę na ramieniu Zayna a on mnie pocałował. Kątem oka zauważyłam że fanki przyglądają nam się ze złością w oczach. Nie przeszkadzało mi to teraz. Cieszyłam się że Zayn jest tu ze mną.
- O film się zaczyna- powiedziałam spoglądając na ekran.
Malik przytulił mnie i wziął garść pop cornu. Seans minął dość spokojnie. Parę mój bad boy całował mnie we włosy. Zjedliśmy cały pop corn i wypiliśmy cole. W czasie seansu wyszłam do łazienki. Gdy wróciłam jedna z fanek chciała przytulić Zayna ale ten ją odepchnął mówiąc coś do niej. Uśmiechnęłam się pod nosem i zajęłam swoje miejsce. Po seansie mieliśmy pójść do jakiejś kawiarenki. Mój chłopak zaprowadził mnie do stolika i zamówił coś do jedzenia. Przez cały czas uśmiechałam się do niego. Naprawdę miło spędziliśmy razem czas. Późnym wieczorem przyszliśmy do domu. Od razu skierowałam się do swojego pokoju i opadłam bezwładnie na łóżko.
- Aż tak cie wymęczyłem?- usłyszałam głos Malika.
- Jane że nie- usiadłam na łóżku i uśmiechnęłam się.
Usiadł koło mnie podpierając się na łokciach. Obserwowałam jego smukłą sylwetkę. Był idealny. Przytuliłam go jakbym nie chciała by uciekł. Tak siedzieliśmy do czasu aż zadzwonił telefon.
Zayn wstał i odebrał go. Z każdym słowem był coraz bardziej smutny. Rozłączył się i rzucił telefonem o ścianę.
- Co się stało?- spytałam
Podbiegł do mnie i wtulił się w moje włosy. I zaczął......... płakać? To do niego niepodobne. Przytuliłam go mocno i szepnęłam do ucha
- Wszystko będzie dobrze
Dzięki moim przyjaciołom powstrzymałam łzy. Przez cały dzień byli ze mną i próbowali mnie przy każdej okazji rozśmieszyć. Co dziwne udawało im się to. Ale wtedy przyszedł on. Niall stanął w drzwiach i popatrzył na mnie. Widziałam w jego oczach smutek.
- Możemy porozmawiać- spytał
- Chyba nie mamy o czym.
W głębi duszy chciałam się z nim pogodzić. Chciałam żeby było jak dawniej ale niestety. Moja zazdrość była silniejsza i nadal miałam przed oczami ten pocałunek.
- Mamy- jego oczy zrobiły się szklane.
Nie lubiłam gdy płakał. Tak bardzo wtedy było mi przykro. Był jak małe dziecko, słodkie małe dziecko. Mogłabym się nim zajmować tylko aby był szczęśliwy. Pokiwałam twierdząco głową i wyszłam z Niallem na taras. Oparłam się o barierkę biorąc duży wdech.
- To wszystko nie powinno się zdarzyć- zaczął przełykając ślinę
- A jednak- odwróciłam się w jego stronę.
- Diana ja cię naprawdę kocham. Nie zostawię cię. Nigdy. To co się stało to przez to ze bardzo dużo wypiłem. Nigdy bym ci tego nie zrobił ale wtedy działałem pod wpływem alkocholu. Tak bardzo cię przepraszam. - ujął moją rękę w swoją i przyłożył do swoje policzka.
Teraz widziałam w jego oczach ból i nadzieję. Nadzieję że mu wybaczę. Nie chciałam się oszukiwać. Kochałam go nadal. Zbliżyłam się do niego i pocałowałam go. Gdy się od siebie oderwaliśmy Niall się uśmiechnął i mnie mocno przytulił.
- Dziękuje- szepnął mi do ucha.
Staliśmy tak może 5 minut gdy nie usłyszeliśmy krzyku Louisa. Uśmiechnęłam się do Nialla i złapałam go za rękę. Weszliśmy do domu. Chłopcy znów się bili.
- Znowu?- spytałam wywracając oczami- ej no dobra zostaw go!- krzyknęłam z poważną miną.
Harry zszedł z Lou a ten szybko wstał i chciał się na niego rzucić.
- Ej no dobra stop!- znów krzyknęłam przykładając dłoń do klatki piersiowej Lou aby go zatrzymać. - o co znów poszło?
- Ten ciul zabrał mi pilota- powiedział Harry krzyżując ręce.
- No bo on nie zna żadnych fajnych filmów i włącza jakieś teleturnieje- krzyknął Lou wystawiając język.
Zrobiłam tak zwanego facepalma i wyrwałam z rąk Lou pilota.
- Teraz ja decyduje co będziemy oglądać. - usiadłam na kanapie włączając pierwszy lepszy film.
Chłopcom się spodobał. Usiedli na fotelach a ja poszłam do kuchni w poszukiwaniu czego do jedzenia.
- Zrób mi tosty - szepnął mi do ucha Niall który nie wiadomo jak znalazł się tuż za mną.
- Widze że bawisz się w ninje- zaśmiałam się i poczochrałam mu włosy.
- No proszę- przyciągnął mnie do siebie robiąc maślane oczka.
- Niech ci będzie- cmoknęłam go w policzek i zaczęłam spełniać prośbę mojego chłopaka.
Oczami Rosy.
Dopóki Niall nie przyszedł do domu siedziałam z Dianą i z chłopakami pocieszając ją. Wieczorem Zayn zaprosił mnie do kina. Weszliśmy do wielkiego budynku, a Zayn złapał mnie za rękę i zaprowadził w stronę kas. Kupiliśmy bilety na film i poszliśmy kupić jakiś pop corn. Po tej czynności weszliśmy do sali gdzie miął się odbywać film. Światła były jeszcze zapalone a ludzie dopiero wchodzili do pomieszczenia. W pewnym momencie podbiegło do nas kilka dziewczyn i zaczęło prosić Zayna o autografy. Żeby nie przeszkadzać mu w pracy stanęłam z boku przyglądając się jemu i fankom. Był taki uśmiechnięty, słodki. Cieszyłam się że jestem jego dziewczyną i że mnie kocha. Czułam się potrzebna światu. W pewnej chwili podbiegła do mnie jakaś mała dziewczynka.
- Czy mogę autograf i zdjęcie?- spytała uśmiechając się
- No jasne. - byłam trochę zdezorientowana ale zgodziłam się.
Zapozowałam do zdjęcia i napisałam na kartce swoje imię.
- No dobra dziewczyny muszę was przeprosić bo chcę spędzić trochę czasu ze swoją dziewczyną- usłyszałam głos Malika.
Podszedł do mnie i objął mnie ramieniem. Poszliśmy po schodkach usiąść na swoich fotelach. Fanki poszły za nami i usiadły wokół Zayna. Dwie nad nami, dwie rząd na dół a jedna obok Zayna.
"Super, czy te dziewczyny nie wiedzą co to znaczy prywatność?" - spytałam siebie w myślach.
- Przepraszam cię Rosa. - szepnął mi do ucha.
- Nic nie szkodzi- uśmiechnęłam się sztucznie.
Położyłam głowę na ramieniu Zayna a on mnie pocałował. Kątem oka zauważyłam że fanki przyglądają nam się ze złością w oczach. Nie przeszkadzało mi to teraz. Cieszyłam się że Zayn jest tu ze mną.
- O film się zaczyna- powiedziałam spoglądając na ekran.
Malik przytulił mnie i wziął garść pop cornu. Seans minął dość spokojnie. Parę mój bad boy całował mnie we włosy. Zjedliśmy cały pop corn i wypiliśmy cole. W czasie seansu wyszłam do łazienki. Gdy wróciłam jedna z fanek chciała przytulić Zayna ale ten ją odepchnął mówiąc coś do niej. Uśmiechnęłam się pod nosem i zajęłam swoje miejsce. Po seansie mieliśmy pójść do jakiejś kawiarenki. Mój chłopak zaprowadził mnie do stolika i zamówił coś do jedzenia. Przez cały czas uśmiechałam się do niego. Naprawdę miło spędziliśmy razem czas. Późnym wieczorem przyszliśmy do domu. Od razu skierowałam się do swojego pokoju i opadłam bezwładnie na łóżko.
- Aż tak cie wymęczyłem?- usłyszałam głos Malika.
- Jane że nie- usiadłam na łóżku i uśmiechnęłam się.
Usiadł koło mnie podpierając się na łokciach. Obserwowałam jego smukłą sylwetkę. Był idealny. Przytuliłam go jakbym nie chciała by uciekł. Tak siedzieliśmy do czasu aż zadzwonił telefon.
Zayn wstał i odebrał go. Z każdym słowem był coraz bardziej smutny. Rozłączył się i rzucił telefonem o ścianę.
- Co się stało?- spytałam
Podbiegł do mnie i wtulił się w moje włosy. I zaczął......... płakać? To do niego niepodobne. Przytuliłam go mocno i szepnęłam do ucha
- Wszystko będzie dobrze
czwartek, 3 maja 2012
Nowy blog
Hej zapraszam na mój nowy blog z imaginami o one direction. Jest już pierwszy imagin !! Prosze o komentarze :) http://onedirectionimaginydlafanek.blogspot.com/
Impreza
Oczami Diany:
Było już około 20:00. Razem z Niallem poszliśmy na imprezę. Nikt z domowników nie wiedział że wyszliśmy. Podjechaliśmy taksówką pod jakiś klub. Niall złapał mnie za rękę i zaprowadził do środka. Moim oczom ukazał się dość niecodzienny widok. Było bardzo dużo ludzi. Kolorowe światła rozjaśniały parkiet. Poszłam do jednego ze stolików i usiadłam na obszernym fotelu. Niall w tym czasie kupował nam drinki. Rozejrzałam sie jeszcze raz po sali. W tłumie zobaczyłam Danielle. Przynajmniej tak mi sie zdawało bo nigdy jej nie widziałam no chyba że ze zdjęć. Mój chłopak wypatrzył mnie w tłumie i szedł w moją stronę. Podał mi drinka i usiadł koło mnie.
- Ej czy to nie jest Danielle?- spytałam i wskazałam na dziewczynę z burzą loków na głowie.
- Chyba tak. Ciekawe czy Liam wie gdzie teraz bawi się jego dziewczyna.
Wzięłam łyk drinka i zrobiłam kwaśną minę. Niall sie tylko zaśmiał. Z każdym łykiem przyzwyczajałam sie do smaku napoju. Chciałam więcej i więcej. Gdy już byłam nieźle nawalona poszłam potańczyć na parkiecie. Było coraz więcej ludzi. Złapałam Nialla za rękę i zrobiłam obrót. On też był już trochę pijany. Nasze ciała ocierały sie o siebie. Po dłuższej chwili tańca poszłam usiąść. W tłumie zobaczyłam Harrego i Wiktorie. Pomachałam do nich, a oni podeszli do mnie.
- Co wy tu robicie?- spytałam
- To juz nie można sie zabawić? - odpowiedział Harry i uśmiechnął się- a tak właściwie to z kim przyszłaś?
- A musiałam z kimś przychodzić? - Harry zrobił minę jakby mi nie wierzył- no dobra Niall ze mną jest.
- Gdzie?
- No - rozejrzałam się po klubie i zobaczyłam Nialla jak tańczy z jakąś dziewczyną- tam jest.
Loczek i Wiktoria spojrzeli na Nialla a potem na mnie.
- Piliście? - spytali w tym samym czasie
- Aż tak bardzo widać?
- Tak.
- No może trochę ale to nic poważnego.
- Ta jasne. Czy ty wiesz dziewczyno jak wyglądasz?
- Idę do łazienki ogarnąć się trochę.
Odeszłam od stolika i poszłam w stronę toalet. Weszłam do dość ekskluzywnej łazienki i wyjęłam z torebki błyszczyk. Przejechałam nim po ustach i poprawiłam włosy. Strasznie mnie bolała głowa. Byłam coraz bardziej przytomna. Wypiłam może 5 drinków i przestawały działać jednak ból był bardzo silny. Podeszłam do dawnego miejsca spoczynku gdzie teraz siedziała Wiktoria. Harry zniknął gdzieś w tłumie.
- Nie tańczysz?- spytałam
- Nie. Harry poszedł po coś do picia.
- O nie tak nie może być.
Pociągnęłam Wiktorie na parkiet i zaczęłam tańczyć. Najpierw była trochę speszona ale zaraz zaczęła tańczyć jak szalona. Uśmiechnęłam się. Wiktoria w pewnej chwili stanęła jak wryta i patrzyła na coś za mną. A raczej na kogoś. W pewnej chwili oprzytomniała i powiedziała przekrzykując muzykę.
- Choć wyjdziemy na zewnątrz!!
- Co? Nie ja nie chce.
- Oj choć.
- Nie dzięki. Jeszcze chce potańczyć.
- Ale.....
- Nie ma żadnego ale. A właściwie to co ci się stało? - uśmiechnęłam się i popatrzyłam za siebie.
W kącie stał Niall i całował się z jakąś dziewczyną.
- Co to jest kurwa?
Poczułam że z moich oczu lecą swobodnie łzy. Obróciłam się na pięcie i wybiegłam z klubu. Było bardzo ciemno. Spojrzałam na zegarek w telefonie. No tak 1:18 w nocy. Szłam przez ulice. Nie miałam żadnej orientacji w terenie wiec po prostu szłam przed siebie. Po 30 minutach stanęłam i po prostu zaczęłam jeszcze bardziej płakać. Niall i zdrada? No dobra może był naćpany w cztery dupy ale mógł nad sobą panować. Nie mogę opisać co w tej chwili czułam. Byłam zła, zawiedziona, smutna, wkurzona. Wszystko w jednym. W pewnej chwili ktoś złapał mnie za nadgarstek. Obejrzałam się i zobaczyłam Louisa.
- Co ty tu robisz? - spytałam dławiąc się własnymi łzami.
- Wiktoria do mnie zadzwoniła. Choć do domu.
Pokiwałam przecząco głową.
- No choć.
Zaczęłam jeszcze bardziej płakać. Wtuliłam się w ramie Lou. Staliśmy tak może 5 minut. W końcu się ogarnęłam i poszłam do domu.
Gdy tylko weszłam do domu pobiegłam do kuchni i zrobiłam sobie kubek gorącej herbaty. Na dworzu było bardzo zimno. Usiadłam przy stole i zaczęłam pić. Nialla nie było pewnie został u tamtej na noc. Ciągle o tym myślałam. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam przy stole.
***
Rano obudził mnie dźwięk miksera. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Rose która robiła koktajl. Obok niej stał Zayn a za nimi Liam i Lou.
- Cześć - powiedziałam
Rosa spojrzała na mnie i podbiegła przytulając mnie mocno.
- Ej ale co jest?- spytałam
- Wiktoria nam wszytko powiedziała.
- To już wrócili ?
- Tak są na górze.
- Aha.
- Tak mi przykro - powiedziała ze smutkiem w oczach.
- Dzięki przez chwilę o tym nie myślałam - spojrzałam na nią złym wzrokiem
Usiadłam na kanapie i włączyłam TV. Rosa poszła do kuchni a reszta usiadła koło mnie i oglądaliśmy jakiś program. Louis wyrwał mi pilota i skakał po kanałach. Zatrzymał się na jakimś o newsach celebrytów. Na ekranie pojawiła się buźka Nialla jak wchodził do jakiegoś domu razem z tą dziewczyną z klubu. Zaczęłam znów płakać. Ból. Wielkie cierpienie rozrywało mnie od środka. Wszyscy do mnie podbiegli. Rosa wyłączyła mikser i także do mnie przyszła. Kątem oka zobaczyłam jak Liam patrzy na Lou wzrokiem zabójcy. W tej chwili nic mnie nie mogło rozśmieszyć. Nawet miny naszego Liama. Byłam bardzo zła i smutna. Co za pieprzone życie.
Oczami Nialla:
Obudziłem się w nieznanym mi mieszkaniu a co więcej w nieznanym mi łóżku. Wyskoczyłem z niego i zacząłem zbierać części mojej garderoby z podłogi.
" Co się kurwa dzieje"- pytałem się w myślach.
Spojrzałem jeszcze raz na łóżko. Nie mogłem sobie nic przypomnieć. Wyszedłem z pokoju i zbiegłem po schodach na dół. W kuchni stała jakaś dziewczyna w samej bieliźnie.
- Cześć kochanie- uśmiechnęła się cwaniacko.
- Jakie kochanie? Kim ty jesteś?
- No jak to? Annie. Twoja nowa dziewczyna. Wczoraj w klubie się poznaliśmy.
- A gdzie Diana?
- O po tym co zrobiłeś pewnie nie będzie cie chciała. Choć zjesz omlety.
- Nie chce nic od ciebie!!- krzyknąłem - paparatzzi szli za nami?
- No i to ilu. Nawet zapozowałam do kilku zdjęć. Siedzą pod moim domem.
Byłem wściekły na siebie. Jak ja mogłem to zrobić? Stałem jak wryty ale w końcu oprzytomniałem.
- Diana to widziała?
- No tak. Ale nie przejmuj się teraz masz mnie.
- Nie jesteśmy parą i nigdy nie będziemy!! Kocham Dianę a to co zrobiłaś było chamskie a ja się dałem. Naćpałem się nie zauważyłaś ? Boże jakim ja byłem debilem.
Wyszedłem z jej domu trzaskając drzwiami. Masa dziennikarzy i fotografów od razu do mnie podbiegła. Jedni z mikrofonami, drudzy z aparatami. Oczywiście nie zabrakło fanek
- Czy to prawda że jesteście parą? Co z Dianą? Coś się stało ze się rozstaliście?
Kolejne pytania które coraz bardziej mnie wkurzały. Nie chciałem w tym momencie na nie odpowiadać. Chciałem mieć spokój. Chciałem odzyskać Dianę, przeprosić ją. Wiedziałem że to ją zabolało. Zraniłem ją i boję się że nie będzie chciała ze mną rozmawiać. Boję się że ją straciłem.
Było już około 20:00. Razem z Niallem poszliśmy na imprezę. Nikt z domowników nie wiedział że wyszliśmy. Podjechaliśmy taksówką pod jakiś klub. Niall złapał mnie za rękę i zaprowadził do środka. Moim oczom ukazał się dość niecodzienny widok. Było bardzo dużo ludzi. Kolorowe światła rozjaśniały parkiet. Poszłam do jednego ze stolików i usiadłam na obszernym fotelu. Niall w tym czasie kupował nam drinki. Rozejrzałam sie jeszcze raz po sali. W tłumie zobaczyłam Danielle. Przynajmniej tak mi sie zdawało bo nigdy jej nie widziałam no chyba że ze zdjęć. Mój chłopak wypatrzył mnie w tłumie i szedł w moją stronę. Podał mi drinka i usiadł koło mnie.
- Ej czy to nie jest Danielle?- spytałam i wskazałam na dziewczynę z burzą loków na głowie.
- Chyba tak. Ciekawe czy Liam wie gdzie teraz bawi się jego dziewczyna.
Wzięłam łyk drinka i zrobiłam kwaśną minę. Niall sie tylko zaśmiał. Z każdym łykiem przyzwyczajałam sie do smaku napoju. Chciałam więcej i więcej. Gdy już byłam nieźle nawalona poszłam potańczyć na parkiecie. Było coraz więcej ludzi. Złapałam Nialla za rękę i zrobiłam obrót. On też był już trochę pijany. Nasze ciała ocierały sie o siebie. Po dłuższej chwili tańca poszłam usiąść. W tłumie zobaczyłam Harrego i Wiktorie. Pomachałam do nich, a oni podeszli do mnie.
- Co wy tu robicie?- spytałam
- To juz nie można sie zabawić? - odpowiedział Harry i uśmiechnął się- a tak właściwie to z kim przyszłaś?
- A musiałam z kimś przychodzić? - Harry zrobił minę jakby mi nie wierzył- no dobra Niall ze mną jest.
- Gdzie?
- No - rozejrzałam się po klubie i zobaczyłam Nialla jak tańczy z jakąś dziewczyną- tam jest.
Loczek i Wiktoria spojrzeli na Nialla a potem na mnie.
- Piliście? - spytali w tym samym czasie
- Aż tak bardzo widać?
- Tak.
- No może trochę ale to nic poważnego.
- Ta jasne. Czy ty wiesz dziewczyno jak wyglądasz?
- Idę do łazienki ogarnąć się trochę.
Odeszłam od stolika i poszłam w stronę toalet. Weszłam do dość ekskluzywnej łazienki i wyjęłam z torebki błyszczyk. Przejechałam nim po ustach i poprawiłam włosy. Strasznie mnie bolała głowa. Byłam coraz bardziej przytomna. Wypiłam może 5 drinków i przestawały działać jednak ból był bardzo silny. Podeszłam do dawnego miejsca spoczynku gdzie teraz siedziała Wiktoria. Harry zniknął gdzieś w tłumie.
- Nie tańczysz?- spytałam
- Nie. Harry poszedł po coś do picia.
- O nie tak nie może być.
Pociągnęłam Wiktorie na parkiet i zaczęłam tańczyć. Najpierw była trochę speszona ale zaraz zaczęła tańczyć jak szalona. Uśmiechnęłam się. Wiktoria w pewnej chwili stanęła jak wryta i patrzyła na coś za mną. A raczej na kogoś. W pewnej chwili oprzytomniała i powiedziała przekrzykując muzykę.
- Choć wyjdziemy na zewnątrz!!
- Co? Nie ja nie chce.
- Oj choć.
- Nie dzięki. Jeszcze chce potańczyć.
- Ale.....
- Nie ma żadnego ale. A właściwie to co ci się stało? - uśmiechnęłam się i popatrzyłam za siebie.
W kącie stał Niall i całował się z jakąś dziewczyną.
- Co to jest kurwa?
Poczułam że z moich oczu lecą swobodnie łzy. Obróciłam się na pięcie i wybiegłam z klubu. Było bardzo ciemno. Spojrzałam na zegarek w telefonie. No tak 1:18 w nocy. Szłam przez ulice. Nie miałam żadnej orientacji w terenie wiec po prostu szłam przed siebie. Po 30 minutach stanęłam i po prostu zaczęłam jeszcze bardziej płakać. Niall i zdrada? No dobra może był naćpany w cztery dupy ale mógł nad sobą panować. Nie mogę opisać co w tej chwili czułam. Byłam zła, zawiedziona, smutna, wkurzona. Wszystko w jednym. W pewnej chwili ktoś złapał mnie za nadgarstek. Obejrzałam się i zobaczyłam Louisa.
- Co ty tu robisz? - spytałam dławiąc się własnymi łzami.
- Wiktoria do mnie zadzwoniła. Choć do domu.
Pokiwałam przecząco głową.
- No choć.
Zaczęłam jeszcze bardziej płakać. Wtuliłam się w ramie Lou. Staliśmy tak może 5 minut. W końcu się ogarnęłam i poszłam do domu.
Gdy tylko weszłam do domu pobiegłam do kuchni i zrobiłam sobie kubek gorącej herbaty. Na dworzu było bardzo zimno. Usiadłam przy stole i zaczęłam pić. Nialla nie było pewnie został u tamtej na noc. Ciągle o tym myślałam. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam przy stole.
***
Rano obudził mnie dźwięk miksera. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Rose która robiła koktajl. Obok niej stał Zayn a za nimi Liam i Lou.
- Cześć - powiedziałam
Rosa spojrzała na mnie i podbiegła przytulając mnie mocno.
- Ej ale co jest?- spytałam
- Wiktoria nam wszytko powiedziała.
- To już wrócili ?
- Tak są na górze.
- Aha.
- Tak mi przykro - powiedziała ze smutkiem w oczach.
- Dzięki przez chwilę o tym nie myślałam - spojrzałam na nią złym wzrokiem
Usiadłam na kanapie i włączyłam TV. Rosa poszła do kuchni a reszta usiadła koło mnie i oglądaliśmy jakiś program. Louis wyrwał mi pilota i skakał po kanałach. Zatrzymał się na jakimś o newsach celebrytów. Na ekranie pojawiła się buźka Nialla jak wchodził do jakiegoś domu razem z tą dziewczyną z klubu. Zaczęłam znów płakać. Ból. Wielkie cierpienie rozrywało mnie od środka. Wszyscy do mnie podbiegli. Rosa wyłączyła mikser i także do mnie przyszła. Kątem oka zobaczyłam jak Liam patrzy na Lou wzrokiem zabójcy. W tej chwili nic mnie nie mogło rozśmieszyć. Nawet miny naszego Liama. Byłam bardzo zła i smutna. Co za pieprzone życie.
Oczami Nialla:
Obudziłem się w nieznanym mi mieszkaniu a co więcej w nieznanym mi łóżku. Wyskoczyłem z niego i zacząłem zbierać części mojej garderoby z podłogi.
" Co się kurwa dzieje"- pytałem się w myślach.
Spojrzałem jeszcze raz na łóżko. Nie mogłem sobie nic przypomnieć. Wyszedłem z pokoju i zbiegłem po schodach na dół. W kuchni stała jakaś dziewczyna w samej bieliźnie.
- Cześć kochanie- uśmiechnęła się cwaniacko.
- Jakie kochanie? Kim ty jesteś?
- No jak to? Annie. Twoja nowa dziewczyna. Wczoraj w klubie się poznaliśmy.
- A gdzie Diana?
- O po tym co zrobiłeś pewnie nie będzie cie chciała. Choć zjesz omlety.
- Nie chce nic od ciebie!!- krzyknąłem - paparatzzi szli za nami?
- No i to ilu. Nawet zapozowałam do kilku zdjęć. Siedzą pod moim domem.
Byłem wściekły na siebie. Jak ja mogłem to zrobić? Stałem jak wryty ale w końcu oprzytomniałem.
- Diana to widziała?
- No tak. Ale nie przejmuj się teraz masz mnie.
- Nie jesteśmy parą i nigdy nie będziemy!! Kocham Dianę a to co zrobiłaś było chamskie a ja się dałem. Naćpałem się nie zauważyłaś ? Boże jakim ja byłem debilem.
Wyszedłem z jej domu trzaskając drzwiami. Masa dziennikarzy i fotografów od razu do mnie podbiegła. Jedni z mikrofonami, drudzy z aparatami. Oczywiście nie zabrakło fanek
- Czy to prawda że jesteście parą? Co z Dianą? Coś się stało ze się rozstaliście?
Kolejne pytania które coraz bardziej mnie wkurzały. Nie chciałem w tym momencie na nie odpowiadać. Chciałem mieć spokój. Chciałem odzyskać Dianę, przeprosić ją. Wiedziałem że to ją zabolało. Zraniłem ją i boję się że nie będzie chciała ze mną rozmawiać. Boję się że ją straciłem.
środa, 2 maja 2012
Loczusiu mój
Oczami Harrego:
Poszedłem do pokoju Wiktorii. Weszłem po cichu żeby jej nie obudzić. Usiadłem na przeciwko łóżka i popatrzyłem na okno. Sam nie wiem dlaczego nagle wróciły wszystkie wspomnienia. Pierwszy występ w x-factor, poznanie moich najlepszych przyjaciół, ból po, jak mi sie zdawało, nieudanej próbie, pierwszy pocałunek, pierwsza miłość, troska Louisa gdy dziewczyna, którą bardzo kochałem, zostawiła mnie, nocowanie w "strasznym domu". Bez moich przyjaciół szczałbym w tym domu. Naprawde było strasznie. Pamiętam jak Zayn zaproponował byśmy tam nocowali. Wszyscy się zgodzili tylko Niall postawił pewne warunki. Brzmiały one tak :
- Będę tam nocował pod warunkiem że weźmiecie jedzenie.
No tak cały Niall. Ciesze się chłopcy są szczęśliwi. Są dla mnie jak rodzina nawet jak ktoś bliższy. Zawsze gdy się kłóciliśmy miałem wrażenie że ich stracę. No bo kto by był takim idiotą by pozwolić odejść Louisowi zawsze wesołemu dziecku, umie nas pogodzić w najmniej niespodziewanym momencie, Liamowi naszemu dadiemu, to on zawsze jest przyzwoitką na imprezach i choć nie pije na nich ( jeden prosty powód) to i tak zawsze umie się zabawić, Niallowi wiecznie głodnemu chłopakowi, choc dużo jje to nie widać tego po nim, wrażliwy i bardzo miły, Zaynowi naszemu bogowi, dba o fryzurę jak nikt inny, nasz kochany bad boy, fanki myślą że uczucia to nie jego życie ale mało kto wie że Zayn płacze jak małe dziecko. Chyba on najbardziej tęskni za rodziną. Codziennie do nich dzwoni i pyta o zdrowie. Gdy tylko mamy przerwę pyta się menadżera czy może zadzwonić. Tak to moja rodzinka.
Usłyszałem od krząknięcie i wróciłem na ziemie. Na łóżku siedziała Wiktoria. Teraz miała być jedna z tych poważnych rozmów. Patrzyłem na jej zielone oczy w których tak bardzo się zakochałem, na jej złote włosy i jasną cerę. Warknęła na mnie ale ja tam nadal stałem. W tej chwili chciałem wszystko naprawić ale nie wiedziałem jak.
Po dość długiej rozmowie, w której ucierpiało tyle łez, zaprosiłem Wiktorie na spacer. Szybko się zgodziła i wyszliśmy na dwór. Nie wiedziałem gdzie iść. Po prostu trzymałem dziewczynę za rękę i szedłem wzdłuż chodnika.
Oczami Rosy:
Zeszłam na dół, razem z Zaynem, i jak jakaś wariatka zaczęłam wrzeszczeć i pytać się Harrego co sie stało. Ten cicho odpowiadał na moje pytania. Liam siedział na kanapie i oglądał jakiś film. Po "przesłuchaniu" loczka przyłączyłam sie do oglądania. Po chwili do salonu wpadł Niall i Louis. Zaczęli wrzeszczeć.
- Ej spokojnie. Co się stało?- spytał Liam
- Louis zabrał mi babeczke- krzyknął Niall.
- A on zabrał mi marchewke.- powiedział Lou
- Po co mi twoje marchewki? Miałem babeczke!!
- Ale mojej marchewki też nie ma.
- No to może ją zjadłeś.
Louis przez chwilę stał w milczeniu i w końcu powiedział
- A no może tak. No dobra nie było rozmowy.
Skoczył na kanapę obok Harrego.
- Co robisz mój loczusiu?- spytał a ja zaśmiałam sie cicho.
- Oglądam mój marchewkowy potworze.
- Czuję się jak na randce w kinie. Też mogę pooglądać kochanie? - spytał z wielkim bananem na twarzy
- No jasne miśku.
- Wy się nigdy nie zmienicie- krzyknął Zayn przez śmiech.
Około 17:00 na dół zeszła Diana. Harry od razu do niej podbiegł i wyszli an zewnątrz. Przytuliłam sie do Zayna, a on mnie mocno objął. Czułam jego zapach. Za każdym razem przechodził mnie ciepły dreszcz. Popatrzyłam się w jego czekoladowe oczy. Siedzieliśmy tak może do 1:00 w nocy. Liam i Louis poszli już do pokojów a Harry wyszedł z Wiktorią na jakiś spacer. Niall i Diana już chyba spali. Podniosłam głowę z torsu Zayna ale on tylko powiedział
- Śpij spokojnie.
Położył głowę na moich włosach. Zasnęłam w objęciach Malika. Nie wiedziałam że on nie spi tylko spogląda na mnie z lekko zamkniętych oczu i uśmiecha sie.
No to mamy kolejny rozdział. Dzięki za takie miłe opinie które przysyłacie mi na e-mail i na gg :) W sobotę wyjeżdżam ( chyba w sob albo w niedziele) więc nie dodam rozdziału. Życzę wam miłego weekendu. Niech moc directionerek będzie z wami. A no i najważniejsze ONE DIRECTION <3 Takie małe pożegnanie. Może dodam rozdziały jutro i pojutrze ale sama nie wiem :)
Patka :*
Poszedłem do pokoju Wiktorii. Weszłem po cichu żeby jej nie obudzić. Usiadłem na przeciwko łóżka i popatrzyłem na okno. Sam nie wiem dlaczego nagle wróciły wszystkie wspomnienia. Pierwszy występ w x-factor, poznanie moich najlepszych przyjaciół, ból po, jak mi sie zdawało, nieudanej próbie, pierwszy pocałunek, pierwsza miłość, troska Louisa gdy dziewczyna, którą bardzo kochałem, zostawiła mnie, nocowanie w "strasznym domu". Bez moich przyjaciół szczałbym w tym domu. Naprawde było strasznie. Pamiętam jak Zayn zaproponował byśmy tam nocowali. Wszyscy się zgodzili tylko Niall postawił pewne warunki. Brzmiały one tak :
- Będę tam nocował pod warunkiem że weźmiecie jedzenie.
No tak cały Niall. Ciesze się chłopcy są szczęśliwi. Są dla mnie jak rodzina nawet jak ktoś bliższy. Zawsze gdy się kłóciliśmy miałem wrażenie że ich stracę. No bo kto by był takim idiotą by pozwolić odejść Louisowi zawsze wesołemu dziecku, umie nas pogodzić w najmniej niespodziewanym momencie, Liamowi naszemu dadiemu, to on zawsze jest przyzwoitką na imprezach i choć nie pije na nich ( jeden prosty powód) to i tak zawsze umie się zabawić, Niallowi wiecznie głodnemu chłopakowi, choc dużo jje to nie widać tego po nim, wrażliwy i bardzo miły, Zaynowi naszemu bogowi, dba o fryzurę jak nikt inny, nasz kochany bad boy, fanki myślą że uczucia to nie jego życie ale mało kto wie że Zayn płacze jak małe dziecko. Chyba on najbardziej tęskni za rodziną. Codziennie do nich dzwoni i pyta o zdrowie. Gdy tylko mamy przerwę pyta się menadżera czy może zadzwonić. Tak to moja rodzinka.
Usłyszałem od krząknięcie i wróciłem na ziemie. Na łóżku siedziała Wiktoria. Teraz miała być jedna z tych poważnych rozmów. Patrzyłem na jej zielone oczy w których tak bardzo się zakochałem, na jej złote włosy i jasną cerę. Warknęła na mnie ale ja tam nadal stałem. W tej chwili chciałem wszystko naprawić ale nie wiedziałem jak.
Po dość długiej rozmowie, w której ucierpiało tyle łez, zaprosiłem Wiktorie na spacer. Szybko się zgodziła i wyszliśmy na dwór. Nie wiedziałem gdzie iść. Po prostu trzymałem dziewczynę za rękę i szedłem wzdłuż chodnika.
Oczami Rosy:
Zeszłam na dół, razem z Zaynem, i jak jakaś wariatka zaczęłam wrzeszczeć i pytać się Harrego co sie stało. Ten cicho odpowiadał na moje pytania. Liam siedział na kanapie i oglądał jakiś film. Po "przesłuchaniu" loczka przyłączyłam sie do oglądania. Po chwili do salonu wpadł Niall i Louis. Zaczęli wrzeszczeć.
- Ej spokojnie. Co się stało?- spytał Liam
- Louis zabrał mi babeczke- krzyknął Niall.
- A on zabrał mi marchewke.- powiedział Lou
- Po co mi twoje marchewki? Miałem babeczke!!
- Ale mojej marchewki też nie ma.
- No to może ją zjadłeś.
Louis przez chwilę stał w milczeniu i w końcu powiedział
- A no może tak. No dobra nie było rozmowy.
Skoczył na kanapę obok Harrego.
- Co robisz mój loczusiu?- spytał a ja zaśmiałam sie cicho.
- Oglądam mój marchewkowy potworze.
- Czuję się jak na randce w kinie. Też mogę pooglądać kochanie? - spytał z wielkim bananem na twarzy
- No jasne miśku.
- Wy się nigdy nie zmienicie- krzyknął Zayn przez śmiech.
Około 17:00 na dół zeszła Diana. Harry od razu do niej podbiegł i wyszli an zewnątrz. Przytuliłam sie do Zayna, a on mnie mocno objął. Czułam jego zapach. Za każdym razem przechodził mnie ciepły dreszcz. Popatrzyłam się w jego czekoladowe oczy. Siedzieliśmy tak może do 1:00 w nocy. Liam i Louis poszli już do pokojów a Harry wyszedł z Wiktorią na jakiś spacer. Niall i Diana już chyba spali. Podniosłam głowę z torsu Zayna ale on tylko powiedział
- Śpij spokojnie.
Położył głowę na moich włosach. Zasnęłam w objęciach Malika. Nie wiedziałam że on nie spi tylko spogląda na mnie z lekko zamkniętych oczu i uśmiecha sie.
No to mamy kolejny rozdział. Dzięki za takie miłe opinie które przysyłacie mi na e-mail i na gg :) W sobotę wyjeżdżam ( chyba w sob albo w niedziele) więc nie dodam rozdziału. Życzę wam miłego weekendu. Niech moc directionerek będzie z wami. A no i najważniejsze ONE DIRECTION <3 Takie małe pożegnanie. Może dodam rozdziały jutro i pojutrze ale sama nie wiem :)
Patka :*
wtorek, 1 maja 2012
Wybacze mu
Oczami Diany :
Po paru sygnałach moja mama odebrała.
- Halo?- usłyszałam w jej głosie zmęczenie
- Cześć mamo.
- Cześć córciu. Co tam?
- A nic. Mamo? Piłaś?-spytałam
- Tylko trochę.
Choć ile można rozmawiać przez telefon?
Usłyszałam jakieś głosy.
- Mamo kto to?
- A nikt. A jak tam się mieszka z chłopcami.?
Moja mama chciała zmienić temat..
- Dobrze. A kiedy wracasz?
- Jeszcze nie wiem. Przepraszam cię Diana ale mój szef się niecierpliwi. Zadzwonie później papa.- to powiedziawszy rozłączyła się.
Stałam jak wryta patrząc się na słuchawkę.
- Co tam u twojej mamy?- usłyszłam głos Nialla
- Chyba dobrze. Mało sie dowiedziałam.
- Napewno to sobie wyjaśnicie.
- Mam nadzieję- wymusiłam usmiech i pocałowałam Nialla w policzek. Usiadłam na łóżku i włączyłam laptopa. Weszłam na twittera i zaczęłam oglądać zdjęcia które Niall wrzucił. Z trudem zapanowałam nad smiechem. Na jednym Louis goni mnie po parku. Potem widać jak mnie łaskocze a ja śmieje się do łez. Na następnym śpię obok Nialla. "Kto mi robił te zdjęcia?"
Oczami Wiktorii.
- Uwierz mi. Przepraszam cie za tamto.
- Przepraszasz mnie za to że całowałeś się z inną? Nie obchodzi mnie już to. Ty mnie nie obchodzisz.
- Wiem że tak nie jest. Podobam ci się a ty mi. Nie zmieni to sie z dnia na dzień.
W tym momencie to on miał rację . Nadal cos do niego czułam. Usiadł obok mnie wpatrując się w moje oczy.
- Naprawde mi sie podobasz. Wiem że jestem idiotą. Rozumiem jakbyś nie chciała juz mnie nigdy widzieć, ale chce żebyś o tym wiedziała. Przepraszam cię.
W tym momencie przypomniało mi się gdy mój były chłopak sluchał moich przeprosin.
- Nie wiem co we mnie wstąpiło. Przepraszam- mówiłam ze łzami w oczach.
- Ośmieszyłaś mnie przed moimi kumplami.
- Wiem przepraszam.
Tak naprawde nie wiem za co go przepraszałam.
Tego dnia umówiłam sie z nim i z jego kolegami do jakiegoś klubu. Gdy chodziłam z nim nie byłam sobą. Późnym wieczorem wyszłam z domu. Moja mama krzyczała bym wróciła ale ja ja olałam. Wtedy jeszcze nie wiedziałam że mój tata i mama wpadną w nałóg. Szłam w umówione miejsce. Z daleka zobaczyłam grupkę osób, a w niej także mojego chłopaka który palił papierosa. Jego koledzy pili alkochol. W tamtym momencie nie widziałam jak bardzo go nie kocham. Podeszłam do niego i czule go pocałowałam. Pocałunek trwał bardzo długo.
- Ej dobra skończcie. - usłyszałam głos zza moich pleców.
- Spieprzaj- powiedział mój chłopak i wrócił do całowania mnie.
Po chwili oderwałam sie od niego i spytałam
- Co robimy?
- Nie wiem. Chcesz troche?- odpowiedział jeden z chłopaków podając mi paczkę papierosów.
- Nie. Nie pale.
Chłopaki się zaśmiali a Wiktor ( mój były) popatrzył na mnie dziwnym wzrokiem. Pełnym nienawiści.
- A może chcesz troche piwa?
- Nie. Nie mogę pić.
Mój chłopak o tym wiedział.
- A tego?- spytał chłopak z kolczykiem w brwi pokazując jakiś biały proszek.
- Nie dzięki.
Nie chciałam nic od nich. Zaczęli się znów śmiać.
- Może i ładna ale nie umie sie zabawić. - powiedzial jeden przez łzy.
- No weź jednego papierosa Wiktoria- nalegał Wiktor.
- Nie chce.
I wtedy po raz pierwszy mnie uderzył w twarz. Dotknęłam policzka i powstrzymałam łzy.
- Chodź na chwilę. - złapał mnie za nadgarstek i odciągnął od swoich znajomych.
Zaczęłam przepraszać. Sama nie wiem czemu. To był mój błąd.
- Ja też cię przepraszam Harry. - powiedziałam kładąc dłonie na moich kolanach. - Byłam za bardzo zazdrosna.
- Naprawde nie masz za co. To moja wina. To ja cie zraniłem.
- Już dobrze. Nie obwiniaj sie.
Uśmiechnęłam się pierwszy raz od jakiegoś czasu.
- Masz ochote na spacer?- spytał łapiąc mnie za rękę
- Chętnie. - wstałam z łóżka. Harry nadal trzymał mnie za rękę. Wyszliśmy z domu kierując sie w stronę parku.
Oczami Liama:
Wiktoria pobiegła do pokoju a za nią Diana. Nie wiedziałem co się dzieje więc poszedłem do Harrego się spytać. Zobaczyłem go jak wyganiał jakąś dziewczynę przeklinając. Skądś ja kojarzyłem ale nie chciałem teraz o tym myśleć. Gdy juz wyszła Harry bezwładnie opadł na kanape płacząc.
- Co sie dzieje?- spytałem
- Życie mi sie wali.
- Znów przez jakąś dziewczynę?
- Dokładnie. Szczerze to chyba sie zakochałem. Tak na serio.
- W tamtej dziewczynie? Uwierz mi stać cie na lepsze.
- Nie w tamtej. To moja była. Chodzi mi o Wiktorie.
- Właśnie a tak wogóle to dlaczego pobiegła do pokoju cała zapłakana?
- Zobaczyła jak całuje sie z tamtą.
- I tak po prostu uciekła?
- Tak.
- Ona coś do ciebie czuje Harry.
- Tak myslisz?
- Tak. A ty ją zraniłeś.
- Wiem i to był mój największy błąd.
- Musisz to naprawić jak chcesz ją odzyskać. No chyba że przeżucasz sie na takie pokraki jak tamta co przed chwila wyszła. - uśmiechnąłem się
- Nie wolę Wiktorie.
- Tak myślałem. Oglądamy coś ?
- Jasne. A ja będę obmyślać plan co zrobić by Wiktoria mi przebaczyła.
Poklepałem Harrego po plecach i włączyłem TV.
- A co tam u Danielle?
- A dobrze- uśmiechnąłem się i popatrzyłem na telewizor plazmowy.
Po chwili z góry zeszła Rosa a za nią Zayn.
- Co sie stało Wiktorii? - spytała przejęta dziewczyna.
Harry im zaczął opowiadać a ja nadal patrzyłem na ekran.
Po paru sygnałach moja mama odebrała.
- Halo?- usłyszałam w jej głosie zmęczenie
- Cześć mamo.
- Cześć córciu. Co tam?
- A nic. Mamo? Piłaś?-spytałam
- Tylko trochę.
Choć ile można rozmawiać przez telefon?
Usłyszałam jakieś głosy.
- Mamo kto to?
- A nikt. A jak tam się mieszka z chłopcami.?
Moja mama chciała zmienić temat..
- Dobrze. A kiedy wracasz?
- Jeszcze nie wiem. Przepraszam cię Diana ale mój szef się niecierpliwi. Zadzwonie później papa.- to powiedziawszy rozłączyła się.
Stałam jak wryta patrząc się na słuchawkę.
- Co tam u twojej mamy?- usłyszłam głos Nialla
- Chyba dobrze. Mało sie dowiedziałam.
- Napewno to sobie wyjaśnicie.
- Mam nadzieję- wymusiłam usmiech i pocałowałam Nialla w policzek. Usiadłam na łóżku i włączyłam laptopa. Weszłam na twittera i zaczęłam oglądać zdjęcia które Niall wrzucił. Z trudem zapanowałam nad smiechem. Na jednym Louis goni mnie po parku. Potem widać jak mnie łaskocze a ja śmieje się do łez. Na następnym śpię obok Nialla. "Kto mi robił te zdjęcia?"
Oczami Wiktorii.
- Uwierz mi. Przepraszam cie za tamto.
- Przepraszasz mnie za to że całowałeś się z inną? Nie obchodzi mnie już to. Ty mnie nie obchodzisz.
- Wiem że tak nie jest. Podobam ci się a ty mi. Nie zmieni to sie z dnia na dzień.
W tym momencie to on miał rację . Nadal cos do niego czułam. Usiadł obok mnie wpatrując się w moje oczy.
- Naprawde mi sie podobasz. Wiem że jestem idiotą. Rozumiem jakbyś nie chciała juz mnie nigdy widzieć, ale chce żebyś o tym wiedziała. Przepraszam cię.
W tym momencie przypomniało mi się gdy mój były chłopak sluchał moich przeprosin.
- Nie wiem co we mnie wstąpiło. Przepraszam- mówiłam ze łzami w oczach.
- Ośmieszyłaś mnie przed moimi kumplami.
- Wiem przepraszam.
Tak naprawde nie wiem za co go przepraszałam.
Tego dnia umówiłam sie z nim i z jego kolegami do jakiegoś klubu. Gdy chodziłam z nim nie byłam sobą. Późnym wieczorem wyszłam z domu. Moja mama krzyczała bym wróciła ale ja ja olałam. Wtedy jeszcze nie wiedziałam że mój tata i mama wpadną w nałóg. Szłam w umówione miejsce. Z daleka zobaczyłam grupkę osób, a w niej także mojego chłopaka który palił papierosa. Jego koledzy pili alkochol. W tamtym momencie nie widziałam jak bardzo go nie kocham. Podeszłam do niego i czule go pocałowałam. Pocałunek trwał bardzo długo.
- Ej dobra skończcie. - usłyszałam głos zza moich pleców.
- Spieprzaj- powiedział mój chłopak i wrócił do całowania mnie.
Po chwili oderwałam sie od niego i spytałam
- Co robimy?
- Nie wiem. Chcesz troche?- odpowiedział jeden z chłopaków podając mi paczkę papierosów.
- Nie. Nie pale.
Chłopaki się zaśmiali a Wiktor ( mój były) popatrzył na mnie dziwnym wzrokiem. Pełnym nienawiści.
- A może chcesz troche piwa?
- Nie. Nie mogę pić.
Mój chłopak o tym wiedział.
- A tego?- spytał chłopak z kolczykiem w brwi pokazując jakiś biały proszek.
- Nie dzięki.
Nie chciałam nic od nich. Zaczęli się znów śmiać.
- Może i ładna ale nie umie sie zabawić. - powiedzial jeden przez łzy.
- No weź jednego papierosa Wiktoria- nalegał Wiktor.
- Nie chce.
I wtedy po raz pierwszy mnie uderzył w twarz. Dotknęłam policzka i powstrzymałam łzy.
- Chodź na chwilę. - złapał mnie za nadgarstek i odciągnął od swoich znajomych.
Zaczęłam przepraszać. Sama nie wiem czemu. To był mój błąd.
- Ja też cię przepraszam Harry. - powiedziałam kładąc dłonie na moich kolanach. - Byłam za bardzo zazdrosna.
- Naprawde nie masz za co. To moja wina. To ja cie zraniłem.
- Już dobrze. Nie obwiniaj sie.
Uśmiechnęłam się pierwszy raz od jakiegoś czasu.
- Masz ochote na spacer?- spytał łapiąc mnie za rękę
- Chętnie. - wstałam z łóżka. Harry nadal trzymał mnie za rękę. Wyszliśmy z domu kierując sie w stronę parku.
Oczami Liama:
Wiktoria pobiegła do pokoju a za nią Diana. Nie wiedziałem co się dzieje więc poszedłem do Harrego się spytać. Zobaczyłem go jak wyganiał jakąś dziewczynę przeklinając. Skądś ja kojarzyłem ale nie chciałem teraz o tym myśleć. Gdy juz wyszła Harry bezwładnie opadł na kanape płacząc.
- Co sie dzieje?- spytałem
- Życie mi sie wali.
- Znów przez jakąś dziewczynę?
- Dokładnie. Szczerze to chyba sie zakochałem. Tak na serio.
- W tamtej dziewczynie? Uwierz mi stać cie na lepsze.
- Nie w tamtej. To moja była. Chodzi mi o Wiktorie.
- Właśnie a tak wogóle to dlaczego pobiegła do pokoju cała zapłakana?
- Zobaczyła jak całuje sie z tamtą.
- I tak po prostu uciekła?
- Tak.
- Ona coś do ciebie czuje Harry.
- Tak myslisz?
- Tak. A ty ją zraniłeś.
- Wiem i to był mój największy błąd.
- Musisz to naprawić jak chcesz ją odzyskać. No chyba że przeżucasz sie na takie pokraki jak tamta co przed chwila wyszła. - uśmiechnąłem się
- Nie wolę Wiktorie.
- Tak myślałem. Oglądamy coś ?
- Jasne. A ja będę obmyślać plan co zrobić by Wiktoria mi przebaczyła.
Poklepałem Harrego po plecach i włączyłem TV.
- A co tam u Danielle?
- A dobrze- uśmiechnąłem się i popatrzyłem na telewizor plazmowy.
Po chwili z góry zeszła Rosa a za nią Zayn.
- Co sie stało Wiktorii? - spytała przejęta dziewczyna.
Harry im zaczął opowiadać a ja nadal patrzyłem na ekran.
Zostaw mnie
Oczami Diany:
Harry aż się wzdrygnął na widok tej dziewczyny.
- Przyszłam do ciebie. Nie cieszysz się?- powiedziała lekko unosząc brwi.
- Nie no jasne że się ciesze ale co ty tu robisz?
- Zostaję już tu na stałe. Tęskniłam.
Przytuliła Harrego a on jakby nie wiedzieć co zrobić stał tam i się nie ruszał. Na jego twarzy zobaczył zdziwienie jak i przerażenie. "Kto to jest" jedna myśl chodziła mi po głowie.
- Nie wpuścisz mnie?- spytała dziewczyna.
- Emmm no tak- Harry podrapał się po głowie- wchodź.
Koleżanka loczka weszła do domu i poszła w stronę salonu.
- Cześć Louis- krzyknęła.
Lou zerknął na nią kątem oka, a gdy już zobaczył kim jest, szybko wstał.
- Eeee cześć- powiedział- Harry co ona tu robi?
Hazza wzdrygnął ramionami.
- To ja może już pójdę- powiedział Lou posyłając dziewczynie złowrogie spojrzenie.
Nie wiedziałam czemu Louis tak sie zachowuje. Ujęłam rękę Nialla i pociągnęłam go w stronę kuchni.
- Kto to jest?- spytałam
- Sam chciałbym wiedzieć. Pewnie jakaś była Harrego. - odpowiedział wlewając sobie soku do szklanki.
- Widziałeś jak Lou dziwnie się zachowywał? Coś musiało być na rzeczy.
- Diana spokojnie. To nie małe dzieci. Jak chcesz to możemy potem z nimi porozmawiać.
- Na taką odpowiedź liczyłam. - uśmiechnęłam się i pocałowałam Nialla.
Wyszliśmy z kuchni objęci kierując się w stronę schodów. W pewnej chwili zobaczyłam Wiktorie która stała jak wryta naprzeciwko salonu. Z jej oczu płyneły łzy. " Co jest?" spytałam sama siebie i popatrzyłam w stronę salonu. Harry siedział i calował się z tamtą dziewczyną. Okay to jego życie ale czemu Wiktoria płakała? A może ona....
- Wiktoria- krzyknął Niall
W tamtym momencie Harry odwrócił się i jego wzrok napotkał zapłakaną dziewczynę. Pobiegła na górę a ja za nią. Zayn i Rosa słysząc płacz wyjrzeli z pokoju lecz Wiktoria schowała sie za drzwiami sypialni.
- Jak chcecie uprawiać sex to przynajmniej idźcie do pokoju- usłyszałam krzyki Nialla
Zapukałam do drzwi za którymi zniknęła Wiktoria.
- Prosze- powiedziała cicho.
Otworzyłam je i powoli zamknęłam. Dziewczyna siedziała na łóżku. Schowała twarz w poduszce i płakała.
- Ej co się stało?- spytałam ale nie usłyszałam odpowiedzi.
Powtórzyłam pytanie.Wiktoria pociągnęła pare razy nosem i powiedziała.
- Sama nie wiem. Gdy ich tam razem zobaczyłam to... to coś we mnie pękło. Czuje się- przerwała lecz po chwili dokończyła- zazdrosna. - to powiedziawszy rozpłakała sie na dobre.
- Wszystko będzie dobrze- przytuliłam ją i siedziałyśmy tak w ciszy.
Około 17:00 Wiktoria zasnęła. Przesiedziałam u niej prawie cały dzień. Harry pare razy wchodził do pokoju ale ja zawsze kiwałam głowa na znak żeby wyszedł. Reszta chłopców również przychodziła i pocieszała Wiktorie.
Wyszłam z pokoju i od razu poszłam na dół po coś do picia. Wszyscy siedzieli w salonie a gdy mnie zobaczyli Harry szybko do mnie podbiegł.
- Możemy porozmawiać?- spytał z oczami kota ze shreka.
- No jasne. Chodź.
Wyszliśmy z domu. Usiadłam na schodach a Harry zrobił to samo.
- Najpierw chce wiedzieć co to była za dziewczyna?- zaczęłam.
- To moja była.
- No chyba nie taka "była "skoro całowałeś się z nią.
- To nie tak. Wszyscy myślicie że to ja ją całowałem. To ona mnie pocałowała a ja sam nie wiem czemu tego szybko nie przerwałem. Taki impuls. Nie zrozumiecie.
- No ja na przykład nie rozumiem.
- No właśnie. A teraz mów co z Wiktorią. Naprawde sie o nią martwie.
- Sam się o to jej spytaj. Teraz masz okazję.
Po tych słowach wstałam i weszłam do domu. W salonie został tylko Louis.
- Co tam?- spytałam
- Hmm chyba dobrze. Oglądam siebie w telewizji. Też chcesz mnie zobaczyć?- uśmiechnął się i puścił mi oczko.
- Wiesz chyba raczej pójde do Nialla.
- Jak chcesz- powiedział i znów spojrzał na ekran.
Pokiwałam tylko głową i poszłam na górę. Drzwi od naszego pokoju były otwarte. Nic sobie nie robiąc weszłam do niego i zobaczyłam Nialla który leżał na łóżku i coś robił na telefonie
- Drzwi się zamyka- uśmiechnęłam sie
- A tak. Przepraszam- odpowiedział i wrócił do swojej czynności
- Co robisz?- spytałam siadając na łóżku obok niego.
- Wrzucam nasze zdjęcia na twittera- mówiąc to uśmiechnął sie cwaniacko.
- Mam rozumieć że tylko te na których ładnie wyszłam.
- Ty na wszystkich wychodzisz ładnie.
Nic nie odpowiedziałam tylko położyłam sie obok niego i pocałowałam go w policzek. W pewnej chwili kątem oka zauważyłam mój telefon i przypomniałam sobie o mojej dzisiejszej rozmowie z mamą. Szybko wstałam z łóżka i wybrałam numer do niej.
Oczami Wiktorii.
Diana siedziała ze mną w pokoju dopóki nie zasnęłam. Bardzo ją polubiłam tak jak Harrego a to co zobaczyłam w salonie złamało mi serce. Zeszłej nocy dużo myślałam o Harrym. Był świetnym chłopakiem. Wiem że krótko go znam choć widziałam mnóstwo jego zdjęć u mojej kuzynki w pokoju ale nie wiesz kiedy miłość nadejdzie a czuje że to właśnie ta chwila.
Po wielu godzinach zasnęłam. Gdy sie obudziłam Diany już nie było. Była za to osoba która zraniła mnie nie wiedząc nawet o tym. Tak siedział tu, naprzeciwko mojego łóżka i patrzył się na okno. Od krząknęłam a on wstał i patrzył mi głęboko w oczy. W tej chwili po moim ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Nie ważne co zrobił. W tamtej chwili nic sie nie liczyło oprócz jego. Znów zobaczyłam jego dołeczki gdy sie do mnie uśmiechnął. Znów poczułam jego perfumy. Znów chciałam go kochać. Patrzył na mnie przyszywającym wzrokiem.
- Co chcesz?- warknęłam. Nie panowałam nad emocjami. Znów mi się przypomniał ten całus w salonie z tamtą dziewczyną. W tamtej chwili świat przestał dla mnie istnieć. Zrozumiałam że czuje coś do Harrego.
- Chciałbym z tobą porozmawiać
- Nie ma o czym- łzy zaczęły wypływać z moich oczu.
Harry podszedł do mnie i kciukiem zmazał mi pare łez z policzków.
- Prosze zostaw mnie- powiedziałam
- Nie Wiktoria. Jesteś za bardzo dla mnie ważna żeby tak po prostu cie zostawić.
- Nie wierze ci.
Całowal się z inną a mówił że jestem dla niego ważna. Nie ufam ludziom. Dużo przeszłam i tego się nauczyłam. Ja tak szybko nie zapomnę.
Harry aż się wzdrygnął na widok tej dziewczyny.
- Przyszłam do ciebie. Nie cieszysz się?- powiedziała lekko unosząc brwi.
- Nie no jasne że się ciesze ale co ty tu robisz?
- Zostaję już tu na stałe. Tęskniłam.
Przytuliła Harrego a on jakby nie wiedzieć co zrobić stał tam i się nie ruszał. Na jego twarzy zobaczył zdziwienie jak i przerażenie. "Kto to jest" jedna myśl chodziła mi po głowie.
- Nie wpuścisz mnie?- spytała dziewczyna.
- Emmm no tak- Harry podrapał się po głowie- wchodź.
Koleżanka loczka weszła do domu i poszła w stronę salonu.
- Cześć Louis- krzyknęła.
Lou zerknął na nią kątem oka, a gdy już zobaczył kim jest, szybko wstał.
- Eeee cześć- powiedział- Harry co ona tu robi?
Hazza wzdrygnął ramionami.
- To ja może już pójdę- powiedział Lou posyłając dziewczynie złowrogie spojrzenie.
Nie wiedziałam czemu Louis tak sie zachowuje. Ujęłam rękę Nialla i pociągnęłam go w stronę kuchni.
- Kto to jest?- spytałam
- Sam chciałbym wiedzieć. Pewnie jakaś była Harrego. - odpowiedział wlewając sobie soku do szklanki.
- Widziałeś jak Lou dziwnie się zachowywał? Coś musiało być na rzeczy.
- Diana spokojnie. To nie małe dzieci. Jak chcesz to możemy potem z nimi porozmawiać.
- Na taką odpowiedź liczyłam. - uśmiechnęłam się i pocałowałam Nialla.
Wyszliśmy z kuchni objęci kierując się w stronę schodów. W pewnej chwili zobaczyłam Wiktorie która stała jak wryta naprzeciwko salonu. Z jej oczu płyneły łzy. " Co jest?" spytałam sama siebie i popatrzyłam w stronę salonu. Harry siedział i calował się z tamtą dziewczyną. Okay to jego życie ale czemu Wiktoria płakała? A może ona....
- Wiktoria- krzyknął Niall
W tamtym momencie Harry odwrócił się i jego wzrok napotkał zapłakaną dziewczynę. Pobiegła na górę a ja za nią. Zayn i Rosa słysząc płacz wyjrzeli z pokoju lecz Wiktoria schowała sie za drzwiami sypialni.
- Jak chcecie uprawiać sex to przynajmniej idźcie do pokoju- usłyszałam krzyki Nialla
Zapukałam do drzwi za którymi zniknęła Wiktoria.
- Prosze- powiedziała cicho.
Otworzyłam je i powoli zamknęłam. Dziewczyna siedziała na łóżku. Schowała twarz w poduszce i płakała.
- Ej co się stało?- spytałam ale nie usłyszałam odpowiedzi.
Powtórzyłam pytanie.Wiktoria pociągnęła pare razy nosem i powiedziała.
- Sama nie wiem. Gdy ich tam razem zobaczyłam to... to coś we mnie pękło. Czuje się- przerwała lecz po chwili dokończyła- zazdrosna. - to powiedziawszy rozpłakała sie na dobre.
- Wszystko będzie dobrze- przytuliłam ją i siedziałyśmy tak w ciszy.
Około 17:00 Wiktoria zasnęła. Przesiedziałam u niej prawie cały dzień. Harry pare razy wchodził do pokoju ale ja zawsze kiwałam głowa na znak żeby wyszedł. Reszta chłopców również przychodziła i pocieszała Wiktorie.
Wyszłam z pokoju i od razu poszłam na dół po coś do picia. Wszyscy siedzieli w salonie a gdy mnie zobaczyli Harry szybko do mnie podbiegł.
- Możemy porozmawiać?- spytał z oczami kota ze shreka.
- No jasne. Chodź.
Wyszliśmy z domu. Usiadłam na schodach a Harry zrobił to samo.
- Najpierw chce wiedzieć co to była za dziewczyna?- zaczęłam.
- To moja była.
- No chyba nie taka "była "skoro całowałeś się z nią.
- To nie tak. Wszyscy myślicie że to ja ją całowałem. To ona mnie pocałowała a ja sam nie wiem czemu tego szybko nie przerwałem. Taki impuls. Nie zrozumiecie.
- No ja na przykład nie rozumiem.
- No właśnie. A teraz mów co z Wiktorią. Naprawde sie o nią martwie.
- Sam się o to jej spytaj. Teraz masz okazję.
Po tych słowach wstałam i weszłam do domu. W salonie został tylko Louis.
- Co tam?- spytałam
- Hmm chyba dobrze. Oglądam siebie w telewizji. Też chcesz mnie zobaczyć?- uśmiechnął się i puścił mi oczko.
- Wiesz chyba raczej pójde do Nialla.
- Jak chcesz- powiedział i znów spojrzał na ekran.
Pokiwałam tylko głową i poszłam na górę. Drzwi od naszego pokoju były otwarte. Nic sobie nie robiąc weszłam do niego i zobaczyłam Nialla który leżał na łóżku i coś robił na telefonie
- Drzwi się zamyka- uśmiechnęłam sie
- A tak. Przepraszam- odpowiedział i wrócił do swojej czynności
- Co robisz?- spytałam siadając na łóżku obok niego.
- Wrzucam nasze zdjęcia na twittera- mówiąc to uśmiechnął sie cwaniacko.
- Mam rozumieć że tylko te na których ładnie wyszłam.
- Ty na wszystkich wychodzisz ładnie.
Nic nie odpowiedziałam tylko położyłam sie obok niego i pocałowałam go w policzek. W pewnej chwili kątem oka zauważyłam mój telefon i przypomniałam sobie o mojej dzisiejszej rozmowie z mamą. Szybko wstałam z łóżka i wybrałam numer do niej.
Oczami Wiktorii.
Diana siedziała ze mną w pokoju dopóki nie zasnęłam. Bardzo ją polubiłam tak jak Harrego a to co zobaczyłam w salonie złamało mi serce. Zeszłej nocy dużo myślałam o Harrym. Był świetnym chłopakiem. Wiem że krótko go znam choć widziałam mnóstwo jego zdjęć u mojej kuzynki w pokoju ale nie wiesz kiedy miłość nadejdzie a czuje że to właśnie ta chwila.
Po wielu godzinach zasnęłam. Gdy sie obudziłam Diany już nie było. Była za to osoba która zraniła mnie nie wiedząc nawet o tym. Tak siedział tu, naprzeciwko mojego łóżka i patrzył się na okno. Od krząknęłam a on wstał i patrzył mi głęboko w oczy. W tej chwili po moim ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Nie ważne co zrobił. W tamtej chwili nic sie nie liczyło oprócz jego. Znów zobaczyłam jego dołeczki gdy sie do mnie uśmiechnął. Znów poczułam jego perfumy. Znów chciałam go kochać. Patrzył na mnie przyszywającym wzrokiem.
- Co chcesz?- warknęłam. Nie panowałam nad emocjami. Znów mi się przypomniał ten całus w salonie z tamtą dziewczyną. W tamtej chwili świat przestał dla mnie istnieć. Zrozumiałam że czuje coś do Harrego.
- Chciałbym z tobą porozmawiać
- Nie ma o czym- łzy zaczęły wypływać z moich oczu.
Harry podszedł do mnie i kciukiem zmazał mi pare łez z policzków.
- Prosze zostaw mnie- powiedziałam
- Nie Wiktoria. Jesteś za bardzo dla mnie ważna żeby tak po prostu cie zostawić.
- Nie wierze ci.
Całowal się z inną a mówił że jestem dla niego ważna. Nie ufam ludziom. Dużo przeszłam i tego się nauczyłam. Ja tak szybko nie zapomnę.
poniedziałek, 30 kwietnia 2012
Pytanie
Czy chcielibyście abym pisała tu również imaginy czy założyć oddzielny blog? Prosze o odpowiedzi w komentarzach :)
Spadł z dachu O.o
W pewnej chwili pare fanek podbiegło do Nialla i zaczęły prosić o autografy. No i tyle z naszego spaceru. Podeszłam do pobliskiej ławki i usiadłam na niej. I znów wróciło pełno myśli o mojej mamie. Próbowałam wtedy zachowywać spokój ale w głębi mnie rozrywało. Pare łez wydostało się z mojego oka i swobodnie płyneły po moich policzkach. Zakryłam włosami część twarzy tak by Niall się nie zorientował że płacze. Nie chciałam odrywać go od tych fanek. Byłam rozdarta. Zaczęły przypominać mi się po kolei sceny z mojego życia razem z moją mamą. Nigdy nie pomyślałabym że ona może cokolwiek wypić. Byłam ciekawa gdzie moja mama tak nagle wyjechała. Fakt ostatnimi dniami mało z nią rozmawiałam, ale jednak powiedziała mi tylko że " musi gdzieś wyjechać". Byłam zła. Na siebie i na nią. Bałam się. Bałam się że cos może jej sie stać.
- Wszystko dobrze? - usłyszałam głos mojego chłopaka.
Podniosłam głowę i zobaczyłam że fanki już poszły a Niall stał przy mnie z zatroskaną miną.
- Tak. Idziemy?- spytałam
- No jasne
Niall ujął moją rękę i poszliśmy w stronę placu zabaw. Usiadłam na jednej z huśtawek i zaczęłam sie bujać jak małe dziecko. Może tego mi było trzeba w tej chwili.
Oczami Harrego:
W drzwiach stanęła Wiktoria.
- Co jest? - spytała
- A co ma być?- odpowiedziałem niechlujnie
Nie wiem czemu byłem zły. Nie tylko na nią lecz na cały świat.
- Czemu jesteś zły?
- Nie jestem
- Wmawiaj to komuś innemu.
Spuściłem głowę. Nie chciałem z nikim gadać. Wiktoria nie dawała za wygraną.
- To co się stało?
- Nic.
Sam nie wiedziałem o co mi chodzi. Miałem takie humory.
- Przecież widze. Nie kłam.
- Szczerze? Sam nie wiem.
Wstałem z łóżka i wyszedłem na balkon. Czułem na sobie wzrok Wiktorii. Odwróciłem się. Stała tuż za mną i opierała sie o ściane. Podszedłem do niej i patrzyłem sie na jej zielone oczy. I w tym momencie stało sie coś dziwnego. Ktoś spadł z dachu naszego domu. Jak się okazało to był jakiś paparatzi. Złapałem sie poręczy i popatrzyłem na miejsce gdzie wylądował. Rosa juz przy nim stała i trzymała coś w ręku. To była szklanka z wodą. Wręczyła ją temu panu ale nie ruszyła sie z miejsca. Zbiegłem po schodach na dół i wyszedłem do ogrodu.
- Nic się panu nie stało?- spytałem gdy byłem już blisko
- Nie nic.
- Napewno?
- Tak tak. Przepraszam za to.
- Widze ze ta praca jest ryzykowna.
- Trochę. To ja już może pójdę.
Szybko wstał i pobiegł do furtki. "What the fuck" - pomyślałem. Pokiwałem tylko głową i poszedłem do salonu. Włączyłem TV i położyłem sie na kanapie.
- Chcesz marchewke?
Usłyszałem za sobą głos Lou.
- No jasne - uśmiechnąłem się i wyrwałem mu jedzenie z ręki. Ugryzłem marchewkę i zacząłem ją chrupać na co Lou się zdenerwował i zrobił kwaśną minkę. Rozśmieszyła mnie ona.
- No co? - spytałem z uśmiechem na twarzy.
- Nie ważne- usiadł tak jak ja wcześniej na kanapie i oglądał jakiś program muzyczny.
"Klapnąłem" obok niego i patrzyłem się na ekran. Przecież i tak nic nie miałem do roboty.
Oczami Rosy:
Siedziałam sobie z Zaynem w pokoju gdy nagle na trawie znalazł się jakiś pan.
- O boże!- krzyknęłam i pobiegłam na zewnątrz.
W między czasie zabrałam szklankę z wodą i poszłam do poszkodowanego. Uklękłam przy nim i podałam wodę. Posłusznie wypił. Był dość młody. Miał na szyi zawieszony aparat. Domyśliłam się że jest on jakimś paparatzzi. Jednak to nie zmieniało faktu że właśnie spadł z dachu!. Po chwili zjawił sie Harry. Widać było że przejął sie sytuacją. Po paru minutach już go nie było tak jak tamtego chłopaka. Wstałam z ziemi i otrzepałam spodnie. Weszłam do domu. Harry i Louis siedzieli w salonie na kanapie i oglądali jakiś program. Poszłam na górę do pokoju w którym siedział Zayn.
- Co się stało?- spytał
- Jakiś facet spadł z dachu.
- To już nie mają co robić?
- Widocznie nie.
- Choć- Zayn wyciągnął w moim kierunku ręce. Podeszłam do niego. Objął mnie i posadził obok siebie. Kolejne chwile spędzone z nim. Niedawno byłam zwyczajną fanką a teraz chodze z samym Zaynem Malikiem. Marzenia się spełniają.
Oczami Diany
Szliśmy w kierunku domu obejmując sie. Od czasu do czasu Niall szeptał mi coś na ucho co przyprawiało mnie o dreszcze. Byliśmy już blisko gdy przed drzwiami zobaczyłam jakąś dziewczynę.
- Mogę w czymś pomóc?- spytałam
- Tak. Czy jest Harry?- powiedziała bardzo odważnie.
- Zaraz zobacze poczekaj.
Miała krótką sukienkę . Była bardzo mocno pomalowana. Nie miała twarzy tylko fluid ! Takie mnie najbardziej odstraszają. Zwykłe lalki barbie. Weszłam do domu i akurat na kanapie siedział Harry.
- Harry masz gościa- krzyknęłam
Chłopak odwrócił sie i podszedł do mnie. Niall w tym czasie wszedł do środka. Loczek stanął w drzwiach
- Co ty tutaj robisz? - spytał jakby z przerażeniem w głosie.
- Wszystko dobrze? - usłyszałam głos mojego chłopaka.
Podniosłam głowę i zobaczyłam że fanki już poszły a Niall stał przy mnie z zatroskaną miną.
- Tak. Idziemy?- spytałam
- No jasne
Niall ujął moją rękę i poszliśmy w stronę placu zabaw. Usiadłam na jednej z huśtawek i zaczęłam sie bujać jak małe dziecko. Może tego mi było trzeba w tej chwili.
Oczami Harrego:
W drzwiach stanęła Wiktoria.
- Co jest? - spytała
- A co ma być?- odpowiedziałem niechlujnie
Nie wiem czemu byłem zły. Nie tylko na nią lecz na cały świat.
- Czemu jesteś zły?
- Nie jestem
- Wmawiaj to komuś innemu.
Spuściłem głowę. Nie chciałem z nikim gadać. Wiktoria nie dawała za wygraną.
- To co się stało?
- Nic.
Sam nie wiedziałem o co mi chodzi. Miałem takie humory.
- Przecież widze. Nie kłam.
- Szczerze? Sam nie wiem.
Wstałem z łóżka i wyszedłem na balkon. Czułem na sobie wzrok Wiktorii. Odwróciłem się. Stała tuż za mną i opierała sie o ściane. Podszedłem do niej i patrzyłem sie na jej zielone oczy. I w tym momencie stało sie coś dziwnego. Ktoś spadł z dachu naszego domu. Jak się okazało to był jakiś paparatzi. Złapałem sie poręczy i popatrzyłem na miejsce gdzie wylądował. Rosa juz przy nim stała i trzymała coś w ręku. To była szklanka z wodą. Wręczyła ją temu panu ale nie ruszyła sie z miejsca. Zbiegłem po schodach na dół i wyszedłem do ogrodu.
- Nic się panu nie stało?- spytałem gdy byłem już blisko
- Nie nic.
- Napewno?
- Tak tak. Przepraszam za to.
- Widze ze ta praca jest ryzykowna.
- Trochę. To ja już może pójdę.
Szybko wstał i pobiegł do furtki. "What the fuck" - pomyślałem. Pokiwałem tylko głową i poszedłem do salonu. Włączyłem TV i położyłem sie na kanapie.
- Chcesz marchewke?
Usłyszałem za sobą głos Lou.
- No jasne - uśmiechnąłem się i wyrwałem mu jedzenie z ręki. Ugryzłem marchewkę i zacząłem ją chrupać na co Lou się zdenerwował i zrobił kwaśną minkę. Rozśmieszyła mnie ona.
- No co? - spytałem z uśmiechem na twarzy.
- Nie ważne- usiadł tak jak ja wcześniej na kanapie i oglądał jakiś program muzyczny.
"Klapnąłem" obok niego i patrzyłem się na ekran. Przecież i tak nic nie miałem do roboty.
Oczami Rosy:
Siedziałam sobie z Zaynem w pokoju gdy nagle na trawie znalazł się jakiś pan.
- O boże!- krzyknęłam i pobiegłam na zewnątrz.
W między czasie zabrałam szklankę z wodą i poszłam do poszkodowanego. Uklękłam przy nim i podałam wodę. Posłusznie wypił. Był dość młody. Miał na szyi zawieszony aparat. Domyśliłam się że jest on jakimś paparatzzi. Jednak to nie zmieniało faktu że właśnie spadł z dachu!. Po chwili zjawił sie Harry. Widać było że przejął sie sytuacją. Po paru minutach już go nie było tak jak tamtego chłopaka. Wstałam z ziemi i otrzepałam spodnie. Weszłam do domu. Harry i Louis siedzieli w salonie na kanapie i oglądali jakiś program. Poszłam na górę do pokoju w którym siedział Zayn.
- Co się stało?- spytał
- Jakiś facet spadł z dachu.
- To już nie mają co robić?
- Widocznie nie.
- Choć- Zayn wyciągnął w moim kierunku ręce. Podeszłam do niego. Objął mnie i posadził obok siebie. Kolejne chwile spędzone z nim. Niedawno byłam zwyczajną fanką a teraz chodze z samym Zaynem Malikiem. Marzenia się spełniają.
Oczami Diany
Szliśmy w kierunku domu obejmując sie. Od czasu do czasu Niall szeptał mi coś na ucho co przyprawiało mnie o dreszcze. Byliśmy już blisko gdy przed drzwiami zobaczyłam jakąś dziewczynę.
- Mogę w czymś pomóc?- spytałam
- Tak. Czy jest Harry?- powiedziała bardzo odważnie.
- Zaraz zobacze poczekaj.
Miała krótką sukienkę . Była bardzo mocno pomalowana. Nie miała twarzy tylko fluid ! Takie mnie najbardziej odstraszają. Zwykłe lalki barbie. Weszłam do domu i akurat na kanapie siedział Harry.
- Harry masz gościa- krzyknęłam
Chłopak odwrócił sie i podszedł do mnie. Niall w tym czasie wszedł do środka. Loczek stanął w drzwiach
- Co ty tutaj robisz? - spytał jakby z przerażeniem w głosie.
niedziela, 29 kwietnia 2012
Osz fak
Oczami Harrego:
Wstałem i poszedłem na górę do pokoju. Było dość późno więc oczywiście zdjąłem z siebie ubrania i położyłem się na łóżku. Chwilę tak leżałem a potem zasnąłem.
Obudził mnie śmiech. Otworzyłem oczy i zobaczyłem jakieś cztery nieznajome dziewczyny. Po chwili zorientowałem się że nie mam nic na sobie, a dziewczyny trzymały w ręku aparaty i robiły mi zdjęcia. Zerwałem się z łóżka i pobiegłem do łazienki. Zamknąłem sie i zacząłem ciężko oddychać.
- Co to było? - spytałem sam siebie.
Usłyszałem głos Zayna
- No to dobra koniec spektaklu. Pa
Najpierw głośny bunt lecz potem wyszły z mojego pokoju. Potem chyba Zayn zamknął drzwi. Mogłem spokojnie wyjść z łazienki. Lekko uchyliłem drzwi i rozejrzałem się czy nikogo nie ma jednak w moim pokoju nikt nie został. Odetchnąłem z ulgą i wyszedłem z łazienki. Założyłem jakieś bokserki, czarne spodnie i białą, luźną bluzkę. Przeczesałem włosy ręką i jak najszybciej zszedłem po schodach na dół. Zayn, Liam, Louis i Niall siedzieli w salonie a Wiktoria, Diana i Rosa gotowały coś w kuchni.
- O widze że nasz przyjaciel już wstał- uśmiechnął sie Zayn
- Tak. A teraz łaskawie mi powiedz co dziś się działo u mnie w pokoju?
- Nic. Pare fanek przyszło zrobić sobie zdjęcie. - reszta chłopaków zaczęła się śmiać.
- I uważasz że najodpowiedniejsza chwila była gdy spałem tak?
- Tak.
- Zemszczę sie.
- Nie wątpie.
Zrobiłem tak zwanego " focha" i poszedłem do kuchni.
- Co robicie dziewczyny?
- Gofry- odpowiedziała Wiktoria- chcesz jednego?
- No jasne.
Usiadłem przy stoliku i zacząłem uderzać widelcem o blat.
- Spokojnie zaraz będzie. - powiedziała Diana- co za niecierpliwy z ciebie człowiek
- Wiem - uśmiechnąłem sie
Po chwili na stole pojawiła się taca z goframi. Oblizałem usta i dźgnąłem widelcem jeden z gofrów. Następnie do stołu podbiegł Niall gdyż wyczuł już zapach jedzenia. Potem reszta sie zbiegła i usiadła do stołu. Wszyscy prowadzili ożywioną rozmowę tylko ja w ciszy jadłem śniadanie. Gdy skończyłem włożyłem talerz do zmywarki i poszedłem na górę. Usiadłem na miękkim łóżku i patrzyłem na podłogę. W pewnej chwili ktoś zapukał do drzwi....
Oczami Diany.
Harry był dziś bardzo cichy przy stole. Zawsze to on prowadził rozmowę jednak dziś chyba coś go gnębiło. Z rozmyśleń wyrwał mnie głos Nialla.
- To idziesz czy nie?
- Ale gdzie? - spytałam
- No na tą imprezę.
- No dobra- nie wiedziałam o co chodzi ale sie zgodziłam. I tak nie miałam co robić w domu. - a gdzie ona będzie?
- W jakimś klubie.
- Ok.
Odeszłam od stołu zatrzymując wzrok na moim telefonie. Wzięłam go do ręki i popatrzyłam na wyświetlacz. Sześć nieodebranych połączeń i wszystkie od mamy. Postanowiłam że oddzwonie. Jeden sygnał, dwa. Nikt nie odbierał. Po jedenastym juz straciłam nadzieję jednak gdy miałam się rozłączyć usłyszałam głos mamy. Brzmiała jakby coś piła.
- Mamo?
- No?
- Piłaś?
- Trochę. Potem oddzwonie.
Zanim cokolwiek powiedziałam mama rozłączyła się. Rosa chyba zobaczyła moją dziwną minę bo spytała sie
- Cos się stało?
- Moja mama chyba piła
- Przecież twoja mama by nigdy czegos takiego nie zrobiła.
- No tak ale teraz zmieniłam zdanie. Po tej rozmowie.
Rosa spuściła głowe
- To co chcesz zrobić?
- Jutro do niej zadzwonie.
- Ok
Podeszłam do Nialla od tyłu i przytuliłam go.
- Co dzis robimy?- spytałam
- Wieczorem na impreze a teraz nie wiem.
- Pójdziesz ze mną na spacer?
- No jasne. - uśmiechnął się i wstał od stołu.
Złapał mnie za rękę i wyszliśmy na dwór. Pogoda była bardzo ładna. Cieszyliśmy sie swoją obecnością aż do pewnego momentu.
Wstałem i poszedłem na górę do pokoju. Było dość późno więc oczywiście zdjąłem z siebie ubrania i położyłem się na łóżku. Chwilę tak leżałem a potem zasnąłem.
Obudził mnie śmiech. Otworzyłem oczy i zobaczyłem jakieś cztery nieznajome dziewczyny. Po chwili zorientowałem się że nie mam nic na sobie, a dziewczyny trzymały w ręku aparaty i robiły mi zdjęcia. Zerwałem się z łóżka i pobiegłem do łazienki. Zamknąłem sie i zacząłem ciężko oddychać.
- Co to było? - spytałem sam siebie.
Usłyszałem głos Zayna
- No to dobra koniec spektaklu. Pa
Najpierw głośny bunt lecz potem wyszły z mojego pokoju. Potem chyba Zayn zamknął drzwi. Mogłem spokojnie wyjść z łazienki. Lekko uchyliłem drzwi i rozejrzałem się czy nikogo nie ma jednak w moim pokoju nikt nie został. Odetchnąłem z ulgą i wyszedłem z łazienki. Założyłem jakieś bokserki, czarne spodnie i białą, luźną bluzkę. Przeczesałem włosy ręką i jak najszybciej zszedłem po schodach na dół. Zayn, Liam, Louis i Niall siedzieli w salonie a Wiktoria, Diana i Rosa gotowały coś w kuchni.
- O widze że nasz przyjaciel już wstał- uśmiechnął sie Zayn
- Tak. A teraz łaskawie mi powiedz co dziś się działo u mnie w pokoju?
- Nic. Pare fanek przyszło zrobić sobie zdjęcie. - reszta chłopaków zaczęła się śmiać.
- I uważasz że najodpowiedniejsza chwila była gdy spałem tak?
- Tak.
- Zemszczę sie.
- Nie wątpie.
Zrobiłem tak zwanego " focha" i poszedłem do kuchni.
- Co robicie dziewczyny?
- Gofry- odpowiedziała Wiktoria- chcesz jednego?
- No jasne.
Usiadłem przy stoliku i zacząłem uderzać widelcem o blat.
- Spokojnie zaraz będzie. - powiedziała Diana- co za niecierpliwy z ciebie człowiek
- Wiem - uśmiechnąłem sie
Po chwili na stole pojawiła się taca z goframi. Oblizałem usta i dźgnąłem widelcem jeden z gofrów. Następnie do stołu podbiegł Niall gdyż wyczuł już zapach jedzenia. Potem reszta sie zbiegła i usiadła do stołu. Wszyscy prowadzili ożywioną rozmowę tylko ja w ciszy jadłem śniadanie. Gdy skończyłem włożyłem talerz do zmywarki i poszedłem na górę. Usiadłem na miękkim łóżku i patrzyłem na podłogę. W pewnej chwili ktoś zapukał do drzwi....
Oczami Diany.
Harry był dziś bardzo cichy przy stole. Zawsze to on prowadził rozmowę jednak dziś chyba coś go gnębiło. Z rozmyśleń wyrwał mnie głos Nialla.
- To idziesz czy nie?
- Ale gdzie? - spytałam
- No na tą imprezę.
- No dobra- nie wiedziałam o co chodzi ale sie zgodziłam. I tak nie miałam co robić w domu. - a gdzie ona będzie?
- W jakimś klubie.
- Ok.
Odeszłam od stołu zatrzymując wzrok na moim telefonie. Wzięłam go do ręki i popatrzyłam na wyświetlacz. Sześć nieodebranych połączeń i wszystkie od mamy. Postanowiłam że oddzwonie. Jeden sygnał, dwa. Nikt nie odbierał. Po jedenastym juz straciłam nadzieję jednak gdy miałam się rozłączyć usłyszałam głos mamy. Brzmiała jakby coś piła.
- Mamo?
- No?
- Piłaś?
- Trochę. Potem oddzwonie.
Zanim cokolwiek powiedziałam mama rozłączyła się. Rosa chyba zobaczyła moją dziwną minę bo spytała sie
- Cos się stało?
- Moja mama chyba piła
- Przecież twoja mama by nigdy czegos takiego nie zrobiła.
- No tak ale teraz zmieniłam zdanie. Po tej rozmowie.
Rosa spuściła głowe
- To co chcesz zrobić?
- Jutro do niej zadzwonie.
- Ok
Podeszłam do Nialla od tyłu i przytuliłam go.
- Co dzis robimy?- spytałam
- Wieczorem na impreze a teraz nie wiem.
- Pójdziesz ze mną na spacer?
- No jasne. - uśmiechnął się i wstał od stołu.
Złapał mnie za rękę i wyszliśmy na dwór. Pogoda była bardzo ładna. Cieszyliśmy sie swoją obecnością aż do pewnego momentu.
wtorek, 17 kwietnia 2012
Larry
Oczami Harrego :
Po wywiadzie poszedłem od razu do swojego pokoju. Byłem dość zmęczony i marzyłem tylko o poleżeniu chwilę na łóżku. Otworzyłem drzwi i zobaczyłem Wiktorię. Przez cały wywiad myślałem o niej. Tak. Byłem podrywaczem ale teraz było to coś innego. W świecie chłopaków z one direction było takie coś jak miłosć od pierwszego wejrzenia ale ja w to nie wierzyłem. Moi przyjaciele ciągle mi powtarzali że i ja kiedyś się zakocham. Nie traktowałem tego poważnie aż do tej chwili. To dziwne bo nawet jej dobrze nie znam a pragne jej bliskości.
- Już wróciliście?- spytała gdy stałem w drzwiach.
- Tak
- I jak poszło?
- Tak jak zawsze. Bardzo dużo pytań i fanek. Dziś Niall i Diana się ujawnili- ostatnie słowa powiedziałem ciszej.
- To dobrze. W końcu wiedzą, że Niall ma już kogoś i nie mogą go podrywać.
- W sumie to racja.
Zapadła niezręczna cisza.
- A jak z tobą?- spytała po chwili
- Ale co ze mną?
- No sprawy sercowe
- Wolny. Niedawno miałem dziewczynę ale to nie było na poważnie. A ten tu co był dzis to twój chłopak?
- Mój były
- Nie chce cie zostawić?
- Nie.
- Rozumiem go. Takiej ładnej dziewczyny też bym nie zostawił.
Wiktoria sie zarumieniła. Dopiero teraz pojąłem co tak naprawde powiedziałem
- Ja przepraszam.
- Spoko. Nic się nie stało.
Usiadłem na dywanie. Z innymi dziewczynami szło łatwo. Dlaczego z nią jest inaczej?
- Pójdę na dół coś obejrzeć- powiedziałem i wyszedłem z pokoju.
Na dole było bardzo ciemno. Wszyscy siedzieli w swoich pokojach. Wziąłem pilota i włączyłem telewizor. Usiadłem na kanapie i leniwie przełączałem programy. Zatrzymałem się na jakimś horrorze. Światło na dole było zgaszone co dawało naprawde dobrego klimatu. W połowie filmu usłyszałem kroki na schodach. Ujrzałem jakąś sylwetkę schodzącą z góry.
- Co oglądasz?- spytał żeński głos.
Zorientowałem sie że to Wiktoria.
- Jakiś horror.
- Mogę sie przysiąść?
- Jasne.
- Delikatnie usiadła obok mnie i skierowała swój wzrok na ekran. Nawet w ciemności mogłem dostrzec jej zielone oczy. Oparłem głowę o tył sofy i w ciszy oglądaliśmy film. Nagle ktoś zapalił światło a na schodach pojawił się Lou.
- Widzę że gołąbeczki oglądają sobie film.- powiedział
- Gołąbeczki? Jestem Harry - uśmiechnąłem się
- Nie znam- rzucił we mnie marchewką którą do tej pory trzymał w ręce. Nie mogłem mu tego darować.
Oczami Zayna:
Po wywiadzie skierowałem się do pokoju Rosy. Ciągle o niej myślałem i dalej tak nie mogłem. Chciałem z nią porozmawiać. Zapukałem do drzwi i usłyszałem tylko " Prosze". Nacisnąłem na klamkę i wszedłem do pokoju. Rosa siedziała na parapecie. Usiadłem na łóżku i przez chwilę jej się przyglądałem. W końcu zabrałem się na odwagę i oznajmiłem jej że musimy pogadać.
Pod koniec tej rozmowy czułem ulgę. Rosa trzymała głowę na moim ramieniu. Wiedziałem że musze trzymać ten związek. Słyszałem już jak gwiazdy związywały sie z "normalnymi" ludźmi jeżeli mogę to tak nazwać. Nie chciałem jej skrzywdzić ale tak bardzo pragnąłem być z nią. Cieszyłem się że zgodziła się spróbować. W pewnej chwili usłyszałem jak Louis błaga kogoś o przebaczenie i krzyczy na cały dom. Wymieniłem z Rosą pytające spojrzenie i wstałem.
- Pójdę na dół zobaczyć co się dzieje.
- Pewnie moi idole znów się biją. - odpowiedziała
- Jesteś naszą fanką. Wiesz pewnie o mnie wszystko a ja o tobie nie za wiele.
- Może kiedyś ci o sobie opowiem.
Usłyszałem jak coś spadło i sie rozbiło.
- Wrócimy do tej rozmowy- posłałem jej swój jeden z najbardziej uwodzicielskich uśmiechów i wyszedłem z pokoju.
Zszedłem na dół i zobaczyłem Harrego który gonił Louisa po całym salonie rozbijając przy tym wiele rzeczy.
- Czy was do reszty pojebało?
- Wydaje mi sie że tak - krzyknął Harry który właśnie przebiegł koło mnie.
- Opanujcie się.
Nikt mnie nie usłyszał. W pewnej chwili Louis potrącił mój telefon który leżał na jednym ze stolików koło kanapy i spadł an ziemię. Tego już było za wiele. Włożyłem dwa palce w usta i z całych sił gwizdnąłem. Nagle Louis się zatrzymał a Harry wpadł na niego. Przewrócił się i po chwili leżał plackiem na ziemi.
- Widze że moi przyjaciele powinni dostać ciekawą lekcje- powiedziałem stojąc koło leżącego Harrego i Louisa który śmiał sie z poszkodowanego.
- O nie. Boje się jak mówisz takim tonem.
Uśmiechnąłem sie cwaniacko i podnosząc mój telefon z podłogi poszedłem na góre do pokoju Diany by podzielić się z nią nauczką którą przygotowałem dla naszego Larrego. Zapukałem do drzwi i wszedłem do pokoju. Siedziała w nim Diana i Niall.
- Mam pomysł- powiedziałem bez jakiegokolwiek wprowadzenia
- Jaki?- spytał zaciekawiony Niall
Opowiedziałem im o całym zajściu i o tym co wymyśliłem. Na ich twarzach pojawił się usmiech. Teraz poszedłem do pokoju Liama. Ten chłopak ostatnio przesiadywał tylko w swoim pokoju.
- Cześć- powiedziałem choc dziś już się witaliśmy
- No cześć.- odpowiedział
Jemu również opowiedziałem o moim planie. Liam był dość spokojnym człowiekiem ale czasami lubił się zabawić. Zgodził sie mi pomóc. Powiadomiłem również Rose i Wiktorie. Ale będzie jazda.
Po wywiadzie poszedłem od razu do swojego pokoju. Byłem dość zmęczony i marzyłem tylko o poleżeniu chwilę na łóżku. Otworzyłem drzwi i zobaczyłem Wiktorię. Przez cały wywiad myślałem o niej. Tak. Byłem podrywaczem ale teraz było to coś innego. W świecie chłopaków z one direction było takie coś jak miłosć od pierwszego wejrzenia ale ja w to nie wierzyłem. Moi przyjaciele ciągle mi powtarzali że i ja kiedyś się zakocham. Nie traktowałem tego poważnie aż do tej chwili. To dziwne bo nawet jej dobrze nie znam a pragne jej bliskości.
- Już wróciliście?- spytała gdy stałem w drzwiach.
- Tak
- I jak poszło?
- Tak jak zawsze. Bardzo dużo pytań i fanek. Dziś Niall i Diana się ujawnili- ostatnie słowa powiedziałem ciszej.
- To dobrze. W końcu wiedzą, że Niall ma już kogoś i nie mogą go podrywać.
- W sumie to racja.
Zapadła niezręczna cisza.
- A jak z tobą?- spytała po chwili
- Ale co ze mną?
- No sprawy sercowe
- Wolny. Niedawno miałem dziewczynę ale to nie było na poważnie. A ten tu co był dzis to twój chłopak?
- Mój były
- Nie chce cie zostawić?
- Nie.
- Rozumiem go. Takiej ładnej dziewczyny też bym nie zostawił.
Wiktoria sie zarumieniła. Dopiero teraz pojąłem co tak naprawde powiedziałem
- Ja przepraszam.
- Spoko. Nic się nie stało.
Usiadłem na dywanie. Z innymi dziewczynami szło łatwo. Dlaczego z nią jest inaczej?
- Pójdę na dół coś obejrzeć- powiedziałem i wyszedłem z pokoju.
Na dole było bardzo ciemno. Wszyscy siedzieli w swoich pokojach. Wziąłem pilota i włączyłem telewizor. Usiadłem na kanapie i leniwie przełączałem programy. Zatrzymałem się na jakimś horrorze. Światło na dole było zgaszone co dawało naprawde dobrego klimatu. W połowie filmu usłyszałem kroki na schodach. Ujrzałem jakąś sylwetkę schodzącą z góry.
- Co oglądasz?- spytał żeński głos.
Zorientowałem sie że to Wiktoria.
- Jakiś horror.
- Mogę sie przysiąść?
- Jasne.
- Delikatnie usiadła obok mnie i skierowała swój wzrok na ekran. Nawet w ciemności mogłem dostrzec jej zielone oczy. Oparłem głowę o tył sofy i w ciszy oglądaliśmy film. Nagle ktoś zapalił światło a na schodach pojawił się Lou.
- Widzę że gołąbeczki oglądają sobie film.- powiedział
- Gołąbeczki? Jestem Harry - uśmiechnąłem się
- Nie znam- rzucił we mnie marchewką którą do tej pory trzymał w ręce. Nie mogłem mu tego darować.
Oczami Zayna:
Po wywiadzie skierowałem się do pokoju Rosy. Ciągle o niej myślałem i dalej tak nie mogłem. Chciałem z nią porozmawiać. Zapukałem do drzwi i usłyszałem tylko " Prosze". Nacisnąłem na klamkę i wszedłem do pokoju. Rosa siedziała na parapecie. Usiadłem na łóżku i przez chwilę jej się przyglądałem. W końcu zabrałem się na odwagę i oznajmiłem jej że musimy pogadać.
Pod koniec tej rozmowy czułem ulgę. Rosa trzymała głowę na moim ramieniu. Wiedziałem że musze trzymać ten związek. Słyszałem już jak gwiazdy związywały sie z "normalnymi" ludźmi jeżeli mogę to tak nazwać. Nie chciałem jej skrzywdzić ale tak bardzo pragnąłem być z nią. Cieszyłem się że zgodziła się spróbować. W pewnej chwili usłyszałem jak Louis błaga kogoś o przebaczenie i krzyczy na cały dom. Wymieniłem z Rosą pytające spojrzenie i wstałem.
- Pójdę na dół zobaczyć co się dzieje.
- Pewnie moi idole znów się biją. - odpowiedziała
- Jesteś naszą fanką. Wiesz pewnie o mnie wszystko a ja o tobie nie za wiele.
- Może kiedyś ci o sobie opowiem.
Usłyszałem jak coś spadło i sie rozbiło.
- Wrócimy do tej rozmowy- posłałem jej swój jeden z najbardziej uwodzicielskich uśmiechów i wyszedłem z pokoju.
Zszedłem na dół i zobaczyłem Harrego który gonił Louisa po całym salonie rozbijając przy tym wiele rzeczy.
- Czy was do reszty pojebało?
- Wydaje mi sie że tak - krzyknął Harry który właśnie przebiegł koło mnie.
- Opanujcie się.
Nikt mnie nie usłyszał. W pewnej chwili Louis potrącił mój telefon który leżał na jednym ze stolików koło kanapy i spadł an ziemię. Tego już było za wiele. Włożyłem dwa palce w usta i z całych sił gwizdnąłem. Nagle Louis się zatrzymał a Harry wpadł na niego. Przewrócił się i po chwili leżał plackiem na ziemi.
- Widze że moi przyjaciele powinni dostać ciekawą lekcje- powiedziałem stojąc koło leżącego Harrego i Louisa który śmiał sie z poszkodowanego.
- O nie. Boje się jak mówisz takim tonem.
Uśmiechnąłem sie cwaniacko i podnosząc mój telefon z podłogi poszedłem na góre do pokoju Diany by podzielić się z nią nauczką którą przygotowałem dla naszego Larrego. Zapukałem do drzwi i wszedłem do pokoju. Siedziała w nim Diana i Niall.
- Mam pomysł- powiedziałem bez jakiegokolwiek wprowadzenia
- Jaki?- spytał zaciekawiony Niall
Opowiedziałem im o całym zajściu i o tym co wymyśliłem. Na ich twarzach pojawił się usmiech. Teraz poszedłem do pokoju Liama. Ten chłopak ostatnio przesiadywał tylko w swoim pokoju.
- Cześć- powiedziałem choc dziś już się witaliśmy
- No cześć.- odpowiedział
Jemu również opowiedziałem o moim planie. Liam był dość spokojnym człowiekiem ale czasami lubił się zabawić. Zgodził sie mi pomóc. Powiadomiłem również Rose i Wiktorie. Ale będzie jazda.
poniedziałek, 16 kwietnia 2012
"Coś sie będzie działo " xd
Po ok. godzinie skończył się wywiad. Prezenterka jeszcze zadała pare pytań mi po czym zwróciła sie do chłopaków. Byłam dość zmęczona i gdy tylko przyjechaliśmy do domu pobiegłam na górę i wzięłam gorący prysznic. Po tym czynie ubrałam się w piżamkę i wyszłam z łazienki. Ku mojemu zaskoczeniu w moim pokoju były otwarte drzwi balkonowe i zrobił się przeciąg. Już je miałam zamknąć gdy zobaczyłam że na tarasie stoi Niall. Musiał wejść podczas gdy ja byłam w łazience. Podeszłam do niego z tyłu i obserwowałam jego zarysy twarzy. Muszę przyznać ze Niall bardzo mnie pociągał.
- Co tu robisz?- spytałam
- O juz wyszłaś- uśmiechnął sie do mnie.
- Tak. - odwajemniłam usmiech.- to co tu robisz?
- A tak sobie wyszedłem. No i czekałem na ciebie.
- Choć do środka bo zimno się robi.
- No dobrze.
Wzięłam go za rękę i zaprowadziłam do pokoju. Usaidł na kanapie a ja zamknęłam drzwi balkonowe i oparłam się o biurko.
- To co jutro robimy?- spytał
- Rano ide do szkoły.
- A możemy cie odprowadzić?
- A wiesz co będzie jak ludzie zobaczą przed szkołą was?
- No i co? Przecież po wczorajszym wywiadzie i tak już połowa wie że jesteś moją dziewczyną.
- No tak.
- A może chodzi o to że w jakiś sposób mnie się wstydzisz?- zrobił bardzo smutną minkę która poruszyła moim sercem.
Od razu zaaregowałam.
- Skarbie nie wstydze sie ciebie- usiadłam obok niego wplatając swoje palce w jego dłoń.- po prostu nie chce abyś miał jakiekolwiek kłopoty przeze mnie.
- Nie będę miał przez ciebie kłopotów. Chce okazywać uczucia wobec ciebie nawet jeżeli to ma sie zakończyć kolejnym bezsensownym artykułem w gazecie.
Przejechał palcem po moim lewym policzku i namiętnie pocałował. Po dłuższej chwili oderwaliśmy się od siebie. Dotknęłam palcem, jeszcze gorących od pocałunku, ust. Uśmiechnęłam się lekko i wtuliłam w tors Nialla.
- Poradzimy sobie?
- No pewnie że tak.
W tym momencie usłyszałam kroki na korytarzu i pukanie do drzwi. Zajrzałam przez dziurkę od klucza i zobaczyłam mulanta pukającego do pokoju Rosy.
- Coś się będzie działo- poinformowałam Nialla a on tylko cwaniacko się uśmiechnął i dał znak ręką żebym podeszła do niego.
Położył się na łóżku i czekał na mój ruch. Delikatnie położyłam sie koło mojego chłopaka i wtulona w niego zamknęłam powieki.
Oczami Rosy:
Siedziałam na parapecie w pokoju gdy nagle ktoś zapukał
- Prosze- krzyknęłam a w progu pojawił sie Zayn.
- Mogę?
- Jasne.- odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy.
Usiadł na łóżku opierając się na łokciach. Patrzyl się na mnie a ja na okno. Czułam na sobie jego przeszywający wzrok. W końcu powiedział
- Musimy pogadać
- No jasne. Mów.
Wstał i podszedł do mnie. Znów był niebezpiecznie blisko. Ja również wstałam i usiadłam po drugiej stronie łóżka. Odwrócił się i poczłapał za mną. Położył się i nic nie mówił. Po chwili odezwał się.
- Myślałem nad sobą i nad tobą.
- Dlaczego?
- Mieszasz mi w głowie.
- Takiej gwieździe jak ty?
- Dlaczego nie możesz tego pojąć? Zakochałem się rozumiesz?- wrócił do pozycji siedzącej.
Był bardzo blisko mnie. Za blisko.
- Ale ja się boje- powiedziałam
- Nie musisz się mnie bać- ujął moją twarz w dłonie.
Za każdym razem gdy patrzyłam w jego oczy odpływałam.
- Wiem bo ufam ci ale boje się że kiedyś ciebie stracę.
Spuściłam wzrok na dywan.
- Jest podobno taki polski film " I że cie nie opuszczę". Te słowa mówią same za siebie i one są kierowane ode mnie dla ciebie. Spróbuj prosze.
Pocałowałam go w policzek ale on chciał więcej. No tak jak to Malik. Odgarnął z mojego czoła włosy i pocałował mnie.
- Spróbujesz?
Pokiwałam twierdząco glową i oparłam głowę na jego ramieniu.
- Co tu robisz?- spytałam
- O juz wyszłaś- uśmiechnął sie do mnie.
- Tak. - odwajemniłam usmiech.- to co tu robisz?
- A tak sobie wyszedłem. No i czekałem na ciebie.
- Choć do środka bo zimno się robi.
- No dobrze.
Wzięłam go za rękę i zaprowadziłam do pokoju. Usaidł na kanapie a ja zamknęłam drzwi balkonowe i oparłam się o biurko.
- To co jutro robimy?- spytał
- Rano ide do szkoły.
- A możemy cie odprowadzić?
- A wiesz co będzie jak ludzie zobaczą przed szkołą was?
- No i co? Przecież po wczorajszym wywiadzie i tak już połowa wie że jesteś moją dziewczyną.
- No tak.
- A może chodzi o to że w jakiś sposób mnie się wstydzisz?- zrobił bardzo smutną minkę która poruszyła moim sercem.
Od razu zaaregowałam.
- Skarbie nie wstydze sie ciebie- usiadłam obok niego wplatając swoje palce w jego dłoń.- po prostu nie chce abyś miał jakiekolwiek kłopoty przeze mnie.
- Nie będę miał przez ciebie kłopotów. Chce okazywać uczucia wobec ciebie nawet jeżeli to ma sie zakończyć kolejnym bezsensownym artykułem w gazecie.
Przejechał palcem po moim lewym policzku i namiętnie pocałował. Po dłuższej chwili oderwaliśmy się od siebie. Dotknęłam palcem, jeszcze gorących od pocałunku, ust. Uśmiechnęłam się lekko i wtuliłam w tors Nialla.
- Poradzimy sobie?
- No pewnie że tak.
W tym momencie usłyszałam kroki na korytarzu i pukanie do drzwi. Zajrzałam przez dziurkę od klucza i zobaczyłam mulanta pukającego do pokoju Rosy.
- Coś się będzie działo- poinformowałam Nialla a on tylko cwaniacko się uśmiechnął i dał znak ręką żebym podeszła do niego.
Położył się na łóżku i czekał na mój ruch. Delikatnie położyłam sie koło mojego chłopaka i wtulona w niego zamknęłam powieki.
Oczami Rosy:
Siedziałam na parapecie w pokoju gdy nagle ktoś zapukał
- Prosze- krzyknęłam a w progu pojawił sie Zayn.
- Mogę?
- Jasne.- odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy.
Usiadł na łóżku opierając się na łokciach. Patrzyl się na mnie a ja na okno. Czułam na sobie jego przeszywający wzrok. W końcu powiedział
- Musimy pogadać
- No jasne. Mów.
Wstał i podszedł do mnie. Znów był niebezpiecznie blisko. Ja również wstałam i usiadłam po drugiej stronie łóżka. Odwrócił się i poczłapał za mną. Położył się i nic nie mówił. Po chwili odezwał się.
- Myślałem nad sobą i nad tobą.
- Dlaczego?
- Mieszasz mi w głowie.
- Takiej gwieździe jak ty?
- Dlaczego nie możesz tego pojąć? Zakochałem się rozumiesz?- wrócił do pozycji siedzącej.
Był bardzo blisko mnie. Za blisko.
- Ale ja się boje- powiedziałam
- Nie musisz się mnie bać- ujął moją twarz w dłonie.
Za każdym razem gdy patrzyłam w jego oczy odpływałam.
- Wiem bo ufam ci ale boje się że kiedyś ciebie stracę.
Spuściłam wzrok na dywan.
- Jest podobno taki polski film " I że cie nie opuszczę". Te słowa mówią same za siebie i one są kierowane ode mnie dla ciebie. Spróbuj prosze.
Pocałowałam go w policzek ale on chciał więcej. No tak jak to Malik. Odgarnął z mojego czoła włosy i pocałował mnie.
- Spróbujesz?
Pokiwałam twierdząco glową i oparłam głowę na jego ramieniu.
sobota, 14 kwietnia 2012
Pobudka !!
Na prośbę mojego chłopaka zaczęłam smarować chleb masłem i kłaść ser, szynkę itp. Niall lubi podjeść więc dla bezpieczeństwa zrobiłam dwa razy więcej kanapek niż zamierzałam. Położyłam je na stole w jadalni i zawołałam resztę na kolację. Gdy tylko wypowiedziałam słowo "kolacja" wszyscy dość szybko zjawili sie na dole. Chłopcy zaczęli brać po jednej kanapce i odchodzić od stołu lecz Niall nie mógł udźwignąć większej ilości kanapek więc został przy stole.
Po kolacji udałam się do pokoju. Opadłam bezwładnie na łóżko i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.
***
Następnego dnia wstałam bardzo wcześnie. Chciałam jeszcze chwile pospać ale myśli w mojej głowie uniemożliwiały mi to. Ubrałam się i zeszłam na dół.
- O cześć Diana- usłyszałam głos z salonu.
Myślałam że wszyscy jeszcze śpią a tu proszę. Odwróciłam głowę i zauważyłam Zayna siedzącego na kanapie i popijającego kawę.
- Cześć. Co ty tak wcześnie wstałeś? Myślałam że lubicie sobie pospać.
- No tak ale ja jakoś nie mogę. Mam za duży mętlik w głowie.
- Coś się stało?
- Nic takiego.
- Jak będziesz chciał porozmawiać to pamiętaj że możesz na mnie liczyć- uśmiechnęłam się. - a teraz przepraszam ale jestem strasznie głodna.
- Mówisz jak Niall
- No troche.
Skierowałam się w stronę kuchni i otworzyłam lodówkę. Wyjęłam mleko i sięgnęłam do szafki po płatki.
" Mmmmmmm płatki z mlekiem. Dobre to niz nic"- powiedziałam w myślach.
Usiadłam przy stole i zaczęłam jeść sniadanie.
- Hej- usiadła przy mnie Rosa.
- Cześć- odpowiedziałam
- Obudźmy wszystkich bo nudno.
- Tylko zjem śniadanie.
Ahh ten cwaniacki uśmiech Rosy. Taki bardzo za nim tęskniłam. Włożyłam miskę do zmywarki i poszłam za Rosą na górę. Weszłyśmy do pokoju Nialla który już nie spał. Powiedziałyśmy mu że chcemy obudzić resztę i zasugerowałyśmy mu żeby wziął gitarę to nam pomoże. Wpadłyśmy do pokoju Hazzy gdzie spała też Wiktoria i Louis oraz Liam.
" Co oni nie mają swoich pokoi?" - pomyślałam
Weszliśmy cicho na palcach i gdy już byliśmy przy łóżku Niall najpierw cichutko a potem coraz głośniej zaczął grać. Zaczęłam śpiewać i skakać po łóżku.
- Co jest ?- spytała Wiktoria która wylądowała na ziemi po mojej solówce.- Upiliście się?
- Nie, tak jest zawsze. Przyzwyczajaj się- odpowiedział Harry który zwlekał sie z łóżka.
To był niezapomniany widok. Z trudem powstrzymywałam śmiech.
- Która godzina?- mówił Lou z zamkniętymi oczami
- Wstawaj śpiochu- walnęłam go poduszką.
- Jeszcze chwila.
- Lou naprawde musisz wstawać. Za jakieś 2 godziny jesteśmy umówieni na wywiad. - powiedział Liam
- Jaki wywiad?- spytałam
- Nikt ci nie powiedział? Przecież jedziesz z nami.
- Ale że ja?- znów spytałam niedowierzając
- No tak.
- Muszę się przygotować- krzyknęłam i pobiegłam do mojego tymczasowego pokoju.
Oczami Harrego:
Mielismy naprawdę fajną pobudkę. Rosa, Diana i Niall nas obudzili a ja powoli spadałem z łożka a teraz leże na podłodze bo nie chce mi sie wstać. Jest całkiem miękko.
- Wstawaj- co i raz ktoś mnie woła i szturcha ale ja nie mam zamiaru wstawać.
Wydaję mi się że w tym pokoju zostałem tylko ja i Wiktoria. Otwieram jedno oko aby zobaczyć całą sytuację. Tak jak myślałem. Wiktoria siedzi na łóżku i pisze z kimś sms-y bo ciągle słyszę dźwięk przychodzącego sms-a. Nagle słyszę ciche szlochanie. Wiktoria nie ruszyła się z miejsca jednak zmieniła pozę. Schowała twarz w dłoniach i skrzyżowała nogi.
- Coś się stało?- pytam
- Nie- wyciera rękawem oczy i uśmiecha sie blado.- wszystko dobrze.
- Ja jednak mam inne odczucie. Co się stało?
- Nic takiego.
- Na pewno?
- Tak
- No dobra. - kończę niechętnie.- ide na dół coś zjeść.
Wyszedłem z pokoju i zszedłem na dół.
- Witajcie- krzyknąłem- oto ja
Wszyscy zaczęli sie śmiać.
- Fajne bokserki- zauważył Zayn
Zarumieniłem sie bo zobaczyłem ze mam na sobie naprawdę dziwne bokserki.
- Dziękuje a teraz ty pokaż swoje.- zażartowałem
- Może kiedy indziej
- Jak tam chcesz
Poszedłem do kuchni i zabrałem jabłko z koszyka. Już miałem zamiar je ugryźć gdy zobaczyłem za oknem podjeżdżający pod nasz dom samochód. Z niego wyszedł jakiś chłopak. Po chwili zapukał do drzwi.
- Ja otworzę- usłyszałem Dianę.
Stałem w kuchni i przysłuchiwałem się rozmowie.
- Gdzie Wiktoria- krzyknął męski głos.
- A kim pan jest?- powiedziała Diana
- Jej chłopakiem
- Ona nie ma chłopaka.
- Zawołaj ją.
- Nie
- Zawołaj.- mówił coraz głośniej.
- Nie- mówiła stanowczo Diana
Podszedłem do drzwi wejściowych. Ten chłopak był dość dobrze zbudowany i założę się że gdy raz uderzy to już nie wstaniesz. Był może w moim wieku, ciemne włosy, nie zbyt schludnie ubrany.
- Zawołaj ją do cholery.
- Dobra uspokój się - powiedziałem
- A ty kim jesteś?
- Człowiekiem a ty?
- Nie musisz tego wiedzieć.
- Jednak ta informacja by mi się przydała.
- Ciekawe do czego.
- Pomyśl- odpowiedziałem ze złością w oczach.
- Wiktoria!!- krzyknął chłopak
Zobaczyłem Wiktorię jak zbiega ze schodów
- Co ty tu robisz?- spytała nieprzyjaciela
- Przyszedłem po ciebie.
- Po co?
- Bo jesteś moją dziewczyną
- Już nie.
Przyglądałam się temu wszystkiemu i nie odzywałem sie. Ten chłopak za bardzo mnie wkurzył. Reszta moich przyjaciół również się patrzyła na tę scenę.
- Wyjdź stąd- krzyknęła dziewczyna
- Nie pójdę bez ciebie.
- Owszem pójdziesz. Nie wracaj tu
- Dlaczego?
- Bo już ciebie nie kocham i nie chce cię znać
- Ale....- nie dokończył bo zamknąłem drzwi i podszedłem do Zayna
- Co to było?- spytał zdezorientowany
- Sam chciałbym wiedzieć.- powiedziałem również wstrząśnięty
- Wiktoria kto to był?- powiedziała Diana
- Nikt ważny.
- Jak jeszcze raz tu przyjdzie to coś mu zrobie- oznajmiłem
- Nie bo tu nie przyjdzie.
- Chciałbym w to wierzyć
- No to uwierz
Powiedziała i poszła na górę.
Oczami Diany
Zbliżał sie wywiad a ja nie byłam przygotowana. Wyciągnęłam z szafy jakieś ubrania i przebrałam sie w nie. Zrobiłam sobie luźnego kucyka i lekko pomalowałam powieki. Zbiegłam na dół i powiedziałam chłopakom że możemy jechać. Usiadłam w dobrze znanej mi już limuzynie i pojechaliśmy. Zatrzymaliśmy się z tyłu budynku żeby fanki ich nie zobaczyły i poszliśmy do pokoju gdzie chłopcy mogli spokojnie si przygotować. Po paru minutach jakiś facet powiedział że zaczynając za 5 minut i żeby się przygotowali. Tak też zrobili.
Tak jak ten pan mówił program zaczął sie dokładnie po 5-ciu minutach. Prowadząca zaczęła mówić
- Witam wszystkich. Dziś mamy bardzo specjalnych gości. Zaczęli gdy byli w x-factorze osobno a potem zrobiono z nich naprawdę dobry zespół. Mają miliony fanów na całym świecie. Są nie tylko bardzo przystojni ale też kuszą swoimi głosami. Przywitajcie sie z Liamem, Zaynem, Niallem, Harrym i Louisem czyli z ONE DIRECTION- ostatnio słowa prawie wykrzyczała.
Chłopcy wbiegli na sale i rozsiedli się na kanapie machając do kamer i do ludzi zgromadzonych w studiu. Stałam za kulisami i patrzyłam z uśmiechem na nich. Prowadząca zwróciła sie do chłopaków
- Cześć
- Cześć- odpowiedzieli wszyscy.
- Słyszałam że narazie macie trochę więcej luzu w życiu niz przedtem
- Tak to prawda- odezwał sie Zayn
- Co porabiacie w wolnym czasie?
- Siedzimy w domu.
- Aha czyli nie ma miejsca na jakieś randki?
- Czas zawsze sie znajdzie- odpowiedział Harry
- A właśnie jak tam sprawy sercowe?
- Dobrze
- Znaleźliście sobie kogoś?
Nagle zapanowała cisza.
- No pochwalcie sie chłopaki
- Ehh no więc- odezwał sie Niall- znalazłem dziewczynę i myśle że się zakochałem. Tak Niall jest zajęty
- Gratuluje a wy ?- spytała prowadząca publiczności
Zaczęli klaskać i pogwizdywać.
- Jaka ona jest?
- Zamiast się pytać może wam pokaże.- uśmiechnął sie Niall i zawołał- Diana choć do nas
Byłam w szoku. Nie mogłam sie ruszyć. W końcu jednak zabrałam sie na odwagę i wyszłam tam gdzie siedzieli chłopcy. Niall poklepał miejsce koło siebie na znak żebym tam usiadła. Tak też zrobiłam.
- Masz bardzo ładną dziewczynę Niall- prezenterka uśmiechnęła się do mnie- jak wytrzymujesz w towarzystwie chłopaków Diana?
- To świetni chłopcy a tym bardziej przyjaciele. Kocham ich jak rodzinę
- Rozumiem.
Super i kolejna masa pytań. Ehhh to będzie ciężki wywiad.
Po kolacji udałam się do pokoju. Opadłam bezwładnie na łóżko i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.
***
Następnego dnia wstałam bardzo wcześnie. Chciałam jeszcze chwile pospać ale myśli w mojej głowie uniemożliwiały mi to. Ubrałam się i zeszłam na dół.
- O cześć Diana- usłyszałam głos z salonu.
Myślałam że wszyscy jeszcze śpią a tu proszę. Odwróciłam głowę i zauważyłam Zayna siedzącego na kanapie i popijającego kawę.
- Cześć. Co ty tak wcześnie wstałeś? Myślałam że lubicie sobie pospać.
- No tak ale ja jakoś nie mogę. Mam za duży mętlik w głowie.
- Coś się stało?
- Nic takiego.
- Jak będziesz chciał porozmawiać to pamiętaj że możesz na mnie liczyć- uśmiechnęłam się. - a teraz przepraszam ale jestem strasznie głodna.
- Mówisz jak Niall
- No troche.
Skierowałam się w stronę kuchni i otworzyłam lodówkę. Wyjęłam mleko i sięgnęłam do szafki po płatki.
" Mmmmmmm płatki z mlekiem. Dobre to niz nic"- powiedziałam w myślach.
Usiadłam przy stole i zaczęłam jeść sniadanie.
- Hej- usiadła przy mnie Rosa.
- Cześć- odpowiedziałam
- Obudźmy wszystkich bo nudno.
- Tylko zjem śniadanie.
Ahh ten cwaniacki uśmiech Rosy. Taki bardzo za nim tęskniłam. Włożyłam miskę do zmywarki i poszłam za Rosą na górę. Weszłyśmy do pokoju Nialla który już nie spał. Powiedziałyśmy mu że chcemy obudzić resztę i zasugerowałyśmy mu żeby wziął gitarę to nam pomoże. Wpadłyśmy do pokoju Hazzy gdzie spała też Wiktoria i Louis oraz Liam.
" Co oni nie mają swoich pokoi?" - pomyślałam
Weszliśmy cicho na palcach i gdy już byliśmy przy łóżku Niall najpierw cichutko a potem coraz głośniej zaczął grać. Zaczęłam śpiewać i skakać po łóżku.
- Co jest ?- spytała Wiktoria która wylądowała na ziemi po mojej solówce.- Upiliście się?
- Nie, tak jest zawsze. Przyzwyczajaj się- odpowiedział Harry który zwlekał sie z łóżka.
To był niezapomniany widok. Z trudem powstrzymywałam śmiech.
- Która godzina?- mówił Lou z zamkniętymi oczami
- Wstawaj śpiochu- walnęłam go poduszką.
- Jeszcze chwila.
- Lou naprawde musisz wstawać. Za jakieś 2 godziny jesteśmy umówieni na wywiad. - powiedział Liam
- Jaki wywiad?- spytałam
- Nikt ci nie powiedział? Przecież jedziesz z nami.
- Ale że ja?- znów spytałam niedowierzając
- No tak.
- Muszę się przygotować- krzyknęłam i pobiegłam do mojego tymczasowego pokoju.
Oczami Harrego:
Mielismy naprawdę fajną pobudkę. Rosa, Diana i Niall nas obudzili a ja powoli spadałem z łożka a teraz leże na podłodze bo nie chce mi sie wstać. Jest całkiem miękko.
- Wstawaj- co i raz ktoś mnie woła i szturcha ale ja nie mam zamiaru wstawać.
Wydaję mi się że w tym pokoju zostałem tylko ja i Wiktoria. Otwieram jedno oko aby zobaczyć całą sytuację. Tak jak myślałem. Wiktoria siedzi na łóżku i pisze z kimś sms-y bo ciągle słyszę dźwięk przychodzącego sms-a. Nagle słyszę ciche szlochanie. Wiktoria nie ruszyła się z miejsca jednak zmieniła pozę. Schowała twarz w dłoniach i skrzyżowała nogi.
- Coś się stało?- pytam
- Nie- wyciera rękawem oczy i uśmiecha sie blado.- wszystko dobrze.
- Ja jednak mam inne odczucie. Co się stało?
- Nic takiego.
- Na pewno?
- Tak
- No dobra. - kończę niechętnie.- ide na dół coś zjeść.
Wyszedłem z pokoju i zszedłem na dół.
- Witajcie- krzyknąłem- oto ja
Wszyscy zaczęli sie śmiać.
- Fajne bokserki- zauważył Zayn
Zarumieniłem sie bo zobaczyłem ze mam na sobie naprawdę dziwne bokserki.
- Dziękuje a teraz ty pokaż swoje.- zażartowałem
- Może kiedy indziej
- Jak tam chcesz
Poszedłem do kuchni i zabrałem jabłko z koszyka. Już miałem zamiar je ugryźć gdy zobaczyłem za oknem podjeżdżający pod nasz dom samochód. Z niego wyszedł jakiś chłopak. Po chwili zapukał do drzwi.
- Ja otworzę- usłyszałem Dianę.
Stałem w kuchni i przysłuchiwałem się rozmowie.
- Gdzie Wiktoria- krzyknął męski głos.
- A kim pan jest?- powiedziała Diana
- Jej chłopakiem
- Ona nie ma chłopaka.
- Zawołaj ją.
- Nie
- Zawołaj.- mówił coraz głośniej.
- Nie- mówiła stanowczo Diana
Podszedłem do drzwi wejściowych. Ten chłopak był dość dobrze zbudowany i założę się że gdy raz uderzy to już nie wstaniesz. Był może w moim wieku, ciemne włosy, nie zbyt schludnie ubrany.
- Zawołaj ją do cholery.
- Dobra uspokój się - powiedziałem
- A ty kim jesteś?
- Człowiekiem a ty?
- Nie musisz tego wiedzieć.
- Jednak ta informacja by mi się przydała.
- Ciekawe do czego.
- Pomyśl- odpowiedziałem ze złością w oczach.
- Wiktoria!!- krzyknął chłopak
Zobaczyłem Wiktorię jak zbiega ze schodów
- Co ty tu robisz?- spytała nieprzyjaciela
- Przyszedłem po ciebie.
- Po co?
- Bo jesteś moją dziewczyną
- Już nie.
Przyglądałam się temu wszystkiemu i nie odzywałem sie. Ten chłopak za bardzo mnie wkurzył. Reszta moich przyjaciół również się patrzyła na tę scenę.
- Wyjdź stąd- krzyknęła dziewczyna
- Nie pójdę bez ciebie.
- Owszem pójdziesz. Nie wracaj tu
- Dlaczego?
- Bo już ciebie nie kocham i nie chce cię znać
- Ale....- nie dokończył bo zamknąłem drzwi i podszedłem do Zayna
- Co to było?- spytał zdezorientowany
- Sam chciałbym wiedzieć.- powiedziałem również wstrząśnięty
- Wiktoria kto to był?- powiedziała Diana
- Nikt ważny.
- Jak jeszcze raz tu przyjdzie to coś mu zrobie- oznajmiłem
- Nie bo tu nie przyjdzie.
- Chciałbym w to wierzyć
- No to uwierz
Powiedziała i poszła na górę.
Oczami Diany
Zbliżał sie wywiad a ja nie byłam przygotowana. Wyciągnęłam z szafy jakieś ubrania i przebrałam sie w nie. Zrobiłam sobie luźnego kucyka i lekko pomalowałam powieki. Zbiegłam na dół i powiedziałam chłopakom że możemy jechać. Usiadłam w dobrze znanej mi już limuzynie i pojechaliśmy. Zatrzymaliśmy się z tyłu budynku żeby fanki ich nie zobaczyły i poszliśmy do pokoju gdzie chłopcy mogli spokojnie si przygotować. Po paru minutach jakiś facet powiedział że zaczynając za 5 minut i żeby się przygotowali. Tak też zrobili.
Tak jak ten pan mówił program zaczął sie dokładnie po 5-ciu minutach. Prowadząca zaczęła mówić
- Witam wszystkich. Dziś mamy bardzo specjalnych gości. Zaczęli gdy byli w x-factorze osobno a potem zrobiono z nich naprawdę dobry zespół. Mają miliony fanów na całym świecie. Są nie tylko bardzo przystojni ale też kuszą swoimi głosami. Przywitajcie sie z Liamem, Zaynem, Niallem, Harrym i Louisem czyli z ONE DIRECTION- ostatnio słowa prawie wykrzyczała.
Chłopcy wbiegli na sale i rozsiedli się na kanapie machając do kamer i do ludzi zgromadzonych w studiu. Stałam za kulisami i patrzyłam z uśmiechem na nich. Prowadząca zwróciła sie do chłopaków
- Cześć
- Cześć- odpowiedzieli wszyscy.
- Słyszałam że narazie macie trochę więcej luzu w życiu niz przedtem
- Tak to prawda- odezwał sie Zayn
- Co porabiacie w wolnym czasie?
- Siedzimy w domu.
- Aha czyli nie ma miejsca na jakieś randki?
- Czas zawsze sie znajdzie- odpowiedział Harry
- A właśnie jak tam sprawy sercowe?
- Dobrze
- Znaleźliście sobie kogoś?
Nagle zapanowała cisza.
- No pochwalcie sie chłopaki
- Ehh no więc- odezwał sie Niall- znalazłem dziewczynę i myśle że się zakochałem. Tak Niall jest zajęty
- Gratuluje a wy ?- spytała prowadząca publiczności
Zaczęli klaskać i pogwizdywać.
- Jaka ona jest?
- Zamiast się pytać może wam pokaże.- uśmiechnął sie Niall i zawołał- Diana choć do nas
Byłam w szoku. Nie mogłam sie ruszyć. W końcu jednak zabrałam sie na odwagę i wyszłam tam gdzie siedzieli chłopcy. Niall poklepał miejsce koło siebie na znak żebym tam usiadła. Tak też zrobiłam.
- Masz bardzo ładną dziewczynę Niall- prezenterka uśmiechnęła się do mnie- jak wytrzymujesz w towarzystwie chłopaków Diana?
- To świetni chłopcy a tym bardziej przyjaciele. Kocham ich jak rodzinę
- Rozumiem.
Super i kolejna masa pytań. Ehhh to będzie ciężki wywiad.
niedziela, 8 kwietnia 2012
sobota, 7 kwietnia 2012
Wiktoria....
Było około 20:00. Siedziałam z Niallem na kanapie i oglądaliśmy jakiś film. Od czasu do czasu spoglądałam na Zayna i Harrego którzy grali w jakąś grę planszową. Rosa także miała zostać u nich na noc. Bardzo się cieszyłam bo co to za nocowanie bez chłopaka i przyjaciół. W pewnym momencie usłyszeliśmy pisk jakiejś dziewczyny. Spojrzeliśmy na siebie po czym szybko wybiegliśmy przed dom. Było dość ciemno lecz i tak zauważyłam pare sylwetek biegających między drzewami. Jedna z nich upadła a reszta zaczęła ją szarpać. Harry i Lou pobiegli jako pierwsi. Było tam może jakichś trzech chłopaków i jedna dziewczyna. Gdy zauważyli że ktoś biegnie w ich stronę uciekli i zostawili dziewczynę leżącą na ziemi. Harry wziął ją na ręce i kierował sie w stronę drzwi wejściowych. Była chyba nieprzytomna. Szybko weszłam do domu i zrobiłam miejsce na kanapie. Poszłam także po szklankę wody i jakieś bandaże. Gdy wróciłam do salonu poszkodowana leżała na sofie. Miała otwarte oczy i coś mówiła po cichu. Podałam jej wodę i stanęłam koło Nialla.
- Jak masz na imię?- spytał Liam.
Ona tylko na niego popatrzyła i od razu odwróciła wzrok. Miała blond włosy sięgające do ramion i zielone oczy. W jej oczach widziałam ból i niepokój. W końcu powiedziała.
- Wy jesteście one direction?
" No tak kolejna fanka która o niczym innym nie myśli w takiej chwili tylko o nich"- pomyślałam.
- Tak to my. Jak masz na imię? - Liam ponowił pytanie.
- Wiktoria- dziewczyna usiadła na kanapie i patrzyła na każdą osobę w pokoju.
- Ładne imię - powiedział Harry pokazując szereg białych zębów.
- Nie flirtuj teraz Harry- rzucił Lou.
- Spoko spoko. Co się stało?
Widać było że dziewczyna jest przerażona.
- Gdzie jest Zayn- szepnęłam Niallowi na ucho.
- Chyba jeszcze jest na dworzu.
Jak na jakąś komendę w drzwiach staną Zayn z jakąś walizką. Była dość duża.
- To chyba twoje- popatrzył się na Wiktorie.
- Tak dziękuje- odkrząknęła.
- No to powiesz co się stało?- Liam mówił ze spokojem w głosie.
- Tak. Długo zbierałam sie na ten dzień. Chciałam uciec z domu bo dla moich rodziców jestem nikim. Nie obchodzę ich. Założe się że nawet nie wiedzą czy nadal jestem w domu czy nie. Około 19:30 spakowałam tą walizkę i uciekłam. Bez celu szłam wzdłuż ulic. Myślałam nad tym gdzie zamieszkam. Gdy szłam przez park usłyszałam gwizdy i bardzo wyzywające zdania. Ktoś mnie złapał od tyłu. Próbowałam uciec ale na nic były moje starania. Było ich trzech. Strasznie się bałam więc zaczełam krzyczeć i uciekać. Kopnęłam jednego z nich i wyrwałam mu się. Po chwili złapali mnie i upadłam na ziemię- mówiła ze łzami w oczach- zaczęli wyjmować rzeczy z mojej torby. Jeden z nich uderzył mnie w twarz- pokazała zadrapanie na policzku- myślałam już że po mnie ale zaczęli uciekać. Nie wiedziałam co się dzieje. No i potem poczułam że ktos mnie wziął na ręce. Potem sami wiecie.
Skończyła swoją opowieść. Było mi naprawdę smutno. Usiadłam koło niej i położyłam jej rękę na ramieniu i powiedziałam
- My ci pomożemy.
Uśmiechnęła się choć nadal z jej oczu skapywały słone łzy.
- I tak nie mam gdzie mieszkać więc lepiej będzie jak już pójdę i coś sobię znajde. Może jakiś przytułek mnie zatrzyma.
- Nie poczekaj- powiedział Harry- popatrzył sie na mnie i na Lou. On tylko kiwnął głową- możesz zostać u nas. Mamy jeszcze jedną wolną sypialnię.
Rzuciła mu sie na szyje i powiedziała głosno
- Dziękuje.
- Jesteś ich fanką?- spytałam gdy atmosfera zrobiła się bardziej przyjemna.
- Można tak powiedzieć. To znaczy lubie waszą muzykę i często siedze z moją kuzynką i przeglądamy najnowsze wiadomości o was. - uśmiechnęła się.
- Rozumiem- odwzajemniłam uśmiech- a co robisz czy robiłaś w wolnych chwilach?
- Praca, nauka, były chłopak.
- Pracujesz?
- Tak. Jestem kelnerką w jednej z kawiarenek. Moi rodzice nie pracowali więc ja musiałam zarabiać.
- Współczuje.
- Nie ma sprawy. Ciesze się że zaczynam nowe życie.
Zauważyłam że Harry ciągle spogląda na Wiktorie. Co on się zakochał czy co ?
- Hazza nie ładnie tak sie patrzeć- krzyknęłam a on tylko odwrócił wzrok.
Zaśmiałam sie pod nosem i kontynuowałam.
- A masz rodzeństwo?
- Nie. Miałam kiedyś brata ale.........- przerwała.
Domyśliłam sie że to trudne wspomnienia dla niej.
- Jak nie chcesz to nie mów.
- Nie spoko. Zginął w wypadku pare lat temu. Żeby zabić smutek zaczęłam się spotykać z buntownikiem. Alkochol, papierosy namawiał mnie do tego. Raz nawet zapaliłam ale to stare czasy. Ostatnio z nim zerwałam. Teraz mnie prześladuje.
- Idiota. - podsumowałam.
- Diana. Choć na chwilę- usłyszałam głos Nialla
- Poczekaj chwilę, albo nie. Harry pokaże ci pokój. Hazza!!- krzyknęłam
- No ? - spytał loczek.
- Zaprowadź Wiktorie do pokoju.
- Tak jest wasza wysokości- zasalutował i zabrał walizkę na górę.
Poszłam w stronę Nialla. Stał do mnie tyłem. Cmoknęłam go w policzek i spytałam
- Słucham?
- O jesteś. Pomożesz mi przygotować coś do jedzenia
Zaśmiałam sie pod nosem. No tak. Czego innego mogłam się spodziewać po Niallu.
- Jak masz na imię?- spytał Liam.
Ona tylko na niego popatrzyła i od razu odwróciła wzrok. Miała blond włosy sięgające do ramion i zielone oczy. W jej oczach widziałam ból i niepokój. W końcu powiedziała.
- Wy jesteście one direction?
" No tak kolejna fanka która o niczym innym nie myśli w takiej chwili tylko o nich"- pomyślałam.
- Tak to my. Jak masz na imię? - Liam ponowił pytanie.
- Wiktoria- dziewczyna usiadła na kanapie i patrzyła na każdą osobę w pokoju.
- Ładne imię - powiedział Harry pokazując szereg białych zębów.
- Nie flirtuj teraz Harry- rzucił Lou.
- Spoko spoko. Co się stało?
Widać było że dziewczyna jest przerażona.
- Gdzie jest Zayn- szepnęłam Niallowi na ucho.
- Chyba jeszcze jest na dworzu.
Jak na jakąś komendę w drzwiach staną Zayn z jakąś walizką. Była dość duża.
- To chyba twoje- popatrzył się na Wiktorie.
- Tak dziękuje- odkrząknęła.
- No to powiesz co się stało?- Liam mówił ze spokojem w głosie.
- Tak. Długo zbierałam sie na ten dzień. Chciałam uciec z domu bo dla moich rodziców jestem nikim. Nie obchodzę ich. Założe się że nawet nie wiedzą czy nadal jestem w domu czy nie. Około 19:30 spakowałam tą walizkę i uciekłam. Bez celu szłam wzdłuż ulic. Myślałam nad tym gdzie zamieszkam. Gdy szłam przez park usłyszałam gwizdy i bardzo wyzywające zdania. Ktoś mnie złapał od tyłu. Próbowałam uciec ale na nic były moje starania. Było ich trzech. Strasznie się bałam więc zaczełam krzyczeć i uciekać. Kopnęłam jednego z nich i wyrwałam mu się. Po chwili złapali mnie i upadłam na ziemię- mówiła ze łzami w oczach- zaczęli wyjmować rzeczy z mojej torby. Jeden z nich uderzył mnie w twarz- pokazała zadrapanie na policzku- myślałam już że po mnie ale zaczęli uciekać. Nie wiedziałam co się dzieje. No i potem poczułam że ktos mnie wziął na ręce. Potem sami wiecie.
Skończyła swoją opowieść. Było mi naprawdę smutno. Usiadłam koło niej i położyłam jej rękę na ramieniu i powiedziałam
- My ci pomożemy.
Uśmiechnęła się choć nadal z jej oczu skapywały słone łzy.
- I tak nie mam gdzie mieszkać więc lepiej będzie jak już pójdę i coś sobię znajde. Może jakiś przytułek mnie zatrzyma.
- Nie poczekaj- powiedział Harry- popatrzył sie na mnie i na Lou. On tylko kiwnął głową- możesz zostać u nas. Mamy jeszcze jedną wolną sypialnię.
Rzuciła mu sie na szyje i powiedziała głosno
- Dziękuje.
- Jesteś ich fanką?- spytałam gdy atmosfera zrobiła się bardziej przyjemna.
- Można tak powiedzieć. To znaczy lubie waszą muzykę i często siedze z moją kuzynką i przeglądamy najnowsze wiadomości o was. - uśmiechnęła się.
- Rozumiem- odwzajemniłam uśmiech- a co robisz czy robiłaś w wolnych chwilach?
- Praca, nauka, były chłopak.
- Pracujesz?
- Tak. Jestem kelnerką w jednej z kawiarenek. Moi rodzice nie pracowali więc ja musiałam zarabiać.
- Współczuje.
- Nie ma sprawy. Ciesze się że zaczynam nowe życie.
Zauważyłam że Harry ciągle spogląda na Wiktorie. Co on się zakochał czy co ?
- Hazza nie ładnie tak sie patrzeć- krzyknęłam a on tylko odwrócił wzrok.
Zaśmiałam sie pod nosem i kontynuowałam.
- A masz rodzeństwo?
- Nie. Miałam kiedyś brata ale.........- przerwała.
Domyśliłam sie że to trudne wspomnienia dla niej.
- Jak nie chcesz to nie mów.
- Nie spoko. Zginął w wypadku pare lat temu. Żeby zabić smutek zaczęłam się spotykać z buntownikiem. Alkochol, papierosy namawiał mnie do tego. Raz nawet zapaliłam ale to stare czasy. Ostatnio z nim zerwałam. Teraz mnie prześladuje.
- Idiota. - podsumowałam.
- Diana. Choć na chwilę- usłyszałam głos Nialla
- Poczekaj chwilę, albo nie. Harry pokaże ci pokój. Hazza!!- krzyknęłam
- No ? - spytał loczek.
- Zaprowadź Wiktorie do pokoju.
- Tak jest wasza wysokości- zasalutował i zabrał walizkę na górę.
Poszłam w stronę Nialla. Stał do mnie tyłem. Cmoknęłam go w policzek i spytałam
- Słucham?
- O jesteś. Pomożesz mi przygotować coś do jedzenia
Zaśmiałam sie pod nosem. No tak. Czego innego mogłam się spodziewać po Niallu.
środa, 4 kwietnia 2012
Przprowadzka na pare dni
Oczami Rosy:
- Zayn!!- usłyszałam zaniepokojony głos Nialla
- Tu jestem - powiedział bo czym niechętnie odsunął się ode mnie.
Po chwili zobaczyłam moich przyjaciół.
- Gdzie ty byłeś ? - spytał zaciekawiony Niall i spojrzał dyskretnie na mnie.
- Nigdzie zresztą to już nieważne.
- Ważne. - ciągnął Niall
Nikt nie zwracał juz na mnie uwagi. Zresztą to dobrze bo po tej całej aferze miałam nadzieje że Zayn pójdzie do swojego pokoju i weźmie mnie ze sobą.
Oczami Diany
Chłopcy się kłócili. Nawet się nie dziwiłam bo Niall bardzo się martwił o Zayna. Poczułam wibracje w kieszeni. Wyjłam telefon i popatrzyłam na mały ekran. Widniał w nim napis "mama".
- Chłopaki !!- krzyknęłam.
Oczy wszystkich były skierowane na mnie.
- Zamknijcie się na chwilę bo mama do mnie dzwoni. - powiedziałam po czym nacisnęłam zieloną słuchawkę.
- Halo?
- Cześć córciu.
- Cześć mamo.
- Posłuchaj. Mam pytanie bo muszę gdzieś wyjechać na parę dni a nie chce cie zostawiać samej to nie mogłabyś zamieszkać na pare dni u tych swoich nowych kolegów. ??
W myślach krzyczałam "tak tak " ale musiałam jeszcze ich się spytać.
- Poczekaj mamo- zakryłam telefon ręką i zwróciłam się do chłoapków- ejj bo moja mama wyjeżdża i pyta się czy mogłabym zamieszkać u was na pare dni.
- Tak tak tak !!- krzyknał Niall - podzielę z tobą pokój i nie tylko. Łóżkiem też mogę.- posłał mi swój cwaniacki uśmiech.
- Nie pozwalaj sobie na wiele. - powiedziałam i odkryłam rękę z telefonu- zgadzaja się tylko przyjdę po rzeczy.
- Dobrze córeczko. Widzimy sie za pare tygodni. Ja już muszę jechać. Pa
- Pa mamo.
Rozłączyłam sie i uśmiechnęłam się
- Muszę jeszcze jechać do domu po rzeczy.
- Pomożemy ci - zaoferował Liam
- Czekamy w samochodzie. Zayn pilnuj domu- rozkazał Harry
- Taa i może go jeszcze posprzątam - odpowiedział z sarkazmem
- Ja ci pomogę- uśmiechnęła się do niego Rosa.
- Choć Diana. Zastawmy ich.- krzyknęli chłopcy.
Oczami Zayna:
No i zostałem z nia sam. Bardzo sie ucieszyłem z wiadomosci o tym że Diana u nas zamieszka chociaż na te pare dni. Sprawy sercowe i moje problemy mogłem kierować do niej. Taka dobra przyjaciółka. Poszedłem zamknąć drzwi wyjściowe i wróciłem do Rosy.
- To co robimy- spytałem.
- Nie wiem. Ja muszę zaraz iść.
- Szkoda - powiedziałem z minka jakbym miał sie zaraz rozpłakać.
- Przyjdę do ciebie z samego rana- próbowała mnie pocieszać
Osobiście uważałem że to słodkie.
- Nie możesz zostać na noc?
- Nie wiem. Spytam się.
Wyjęła z tylnej kieszeni spodni telefon i wybrała numer. Parę sygnałów i ktoś odebrał.
Oczami Nialla:
Bardzo się ucieszyłem gdy Diana się spytała czy może zostać. Sama myśl o tym że byłaby ze mną 24 godziny na dobę wprawiała mnie w dziwne uczucie. W samochodzie wtuliłem sie w jej włosy i tak leżałem aż wkońcu nie dojechaliśmy.
- To tu - krzyknęła
Liam niebezpiecznie zachamował a ona wyskoczyła jak poparzona z auta.Wyjęła kluczyki i szybko wpadła do mieszkania.
- Boże dopomóż- powiedział Lou kręcąc głową. Weszłem na schody prowadzące do domu ale nawet nie zdążyłem wejść gdy Diana wybiegła z wielką walizką i wpakowała ja do samochodu. Oparła się o podłogę w bagażniku i potarła ręką czoło.
- No mozemy jechać.- oznajmiła nam i jako pierwsza weszła do samochodu.
Patrzylismy się na siebie jak jakieś głupki.
- Co nie wchodzicie- spytała
Liam ociągliwie wsiadł do samochodu i zatrąbił na pozostałych. Nie minęło dobre 5 min gdy już wracalismy do domu. Widziałem uśmiech na twarzy Diany. Była bardzo podekscytowana. Chciałem by było tak zawsze gdy będzie w moim towarzystwie. Pocałowałem ją nagle w czoło. Ona strzeliła banana na twarzy i tak jechaliśmy od czasu do czasu spoglądając na siebie
- Zayn!!- usłyszałam zaniepokojony głos Nialla
- Tu jestem - powiedział bo czym niechętnie odsunął się ode mnie.
Po chwili zobaczyłam moich przyjaciół.
- Gdzie ty byłeś ? - spytał zaciekawiony Niall i spojrzał dyskretnie na mnie.
- Nigdzie zresztą to już nieważne.
- Ważne. - ciągnął Niall
Nikt nie zwracał juz na mnie uwagi. Zresztą to dobrze bo po tej całej aferze miałam nadzieje że Zayn pójdzie do swojego pokoju i weźmie mnie ze sobą.
Oczami Diany
Chłopcy się kłócili. Nawet się nie dziwiłam bo Niall bardzo się martwił o Zayna. Poczułam wibracje w kieszeni. Wyjłam telefon i popatrzyłam na mały ekran. Widniał w nim napis "mama".
- Chłopaki !!- krzyknęłam.
Oczy wszystkich były skierowane na mnie.
- Zamknijcie się na chwilę bo mama do mnie dzwoni. - powiedziałam po czym nacisnęłam zieloną słuchawkę.
- Halo?
- Cześć córciu.
- Cześć mamo.
- Posłuchaj. Mam pytanie bo muszę gdzieś wyjechać na parę dni a nie chce cie zostawiać samej to nie mogłabyś zamieszkać na pare dni u tych swoich nowych kolegów. ??
W myślach krzyczałam "tak tak " ale musiałam jeszcze ich się spytać.
- Poczekaj mamo- zakryłam telefon ręką i zwróciłam się do chłoapków- ejj bo moja mama wyjeżdża i pyta się czy mogłabym zamieszkać u was na pare dni.
- Tak tak tak !!- krzyknał Niall - podzielę z tobą pokój i nie tylko. Łóżkiem też mogę.- posłał mi swój cwaniacki uśmiech.
- Nie pozwalaj sobie na wiele. - powiedziałam i odkryłam rękę z telefonu- zgadzaja się tylko przyjdę po rzeczy.
- Dobrze córeczko. Widzimy sie za pare tygodni. Ja już muszę jechać. Pa
- Pa mamo.
Rozłączyłam sie i uśmiechnęłam się
- Muszę jeszcze jechać do domu po rzeczy.
- Pomożemy ci - zaoferował Liam
- Czekamy w samochodzie. Zayn pilnuj domu- rozkazał Harry
- Taa i może go jeszcze posprzątam - odpowiedział z sarkazmem
- Ja ci pomogę- uśmiechnęła się do niego Rosa.
- Choć Diana. Zastawmy ich.- krzyknęli chłopcy.
Oczami Zayna:
No i zostałem z nia sam. Bardzo sie ucieszyłem z wiadomosci o tym że Diana u nas zamieszka chociaż na te pare dni. Sprawy sercowe i moje problemy mogłem kierować do niej. Taka dobra przyjaciółka. Poszedłem zamknąć drzwi wyjściowe i wróciłem do Rosy.
- To co robimy- spytałem.
- Nie wiem. Ja muszę zaraz iść.
- Szkoda - powiedziałem z minka jakbym miał sie zaraz rozpłakać.
- Przyjdę do ciebie z samego rana- próbowała mnie pocieszać
Osobiście uważałem że to słodkie.
- Nie możesz zostać na noc?
- Nie wiem. Spytam się.
Wyjęła z tylnej kieszeni spodni telefon i wybrała numer. Parę sygnałów i ktoś odebrał.
Oczami Nialla:
Bardzo się ucieszyłem gdy Diana się spytała czy może zostać. Sama myśl o tym że byłaby ze mną 24 godziny na dobę wprawiała mnie w dziwne uczucie. W samochodzie wtuliłem sie w jej włosy i tak leżałem aż wkońcu nie dojechaliśmy.
- To tu - krzyknęła
Liam niebezpiecznie zachamował a ona wyskoczyła jak poparzona z auta.Wyjęła kluczyki i szybko wpadła do mieszkania.
- Boże dopomóż- powiedział Lou kręcąc głową. Weszłem na schody prowadzące do domu ale nawet nie zdążyłem wejść gdy Diana wybiegła z wielką walizką i wpakowała ja do samochodu. Oparła się o podłogę w bagażniku i potarła ręką czoło.
- No mozemy jechać.- oznajmiła nam i jako pierwsza weszła do samochodu.
Patrzylismy się na siebie jak jakieś głupki.
- Co nie wchodzicie- spytała
Liam ociągliwie wsiadł do samochodu i zatrąbił na pozostałych. Nie minęło dobre 5 min gdy już wracalismy do domu. Widziałem uśmiech na twarzy Diany. Była bardzo podekscytowana. Chciałem by było tak zawsze gdy będzie w moim towarzystwie. Pocałowałem ją nagle w czoło. Ona strzeliła banana na twarzy i tak jechaliśmy od czasu do czasu spoglądając na siebie
poniedziałek, 2 kwietnia 2012
Świat płacze ze mną.
Byłam wstrząśnięta zachowaniem Zayna. Najpierw dobrze sie bawił w towarzystwie Rosy a potem uciekł z płaczem. Chciałam o tym porozmawiać z nim. Juz przygotowałam sie do pobiegnięcia za nim gdy ktos mnie złapał za rękę. Odwróciłam sie i zobaczyłam Harrego. On tylko pokiwał głową abym zostawiła Zayna w spokoju.
- Później z nim pogadasz. Daj mu sobie wszystko przemysleć- powiedział Lou po czym spuścił głowę i odszedł gdzieś w głąb mroku.
Patrzyłam jeszcze w ciemną przestrzeń po czym odwróciłam się i usiadłam na trawie. Po chwili Rosa pobiegła za nim. Nie wiedziałam co robić. Siedziałam tak w bez ruchu. Poczułam wodę na swojej dłoni. Spojrzałam do góry i na mnie runął deszcz. Świat płakał ze mną.
- Diana !!- krzyknął Niall i gestem ręki pokazał abym weszła do limuzyny
Poszłam szybkim krokiem w kierunku Nialla i weszłam juz cała mokra.
- Jedziemy do nas.- powiedział Lou - nie zostawimy cie.
Ja tylko uśmiechnęłam sie pod nosem i pokiwałam głową.
Oczami Rose
- Już lepiej z nogą?- spytał Zayn po długiej konwersacji
- Tak. Dzięki że pytasz.
- Spoko.
Powiedział i zapadła dość niezręczna cisza.
- Mogę szklanke wody Zayn ?
- Tak już ide ci przynieść.
Wstał z kanapy i skierował sie do kuchni. Po paru minutach znudziło mi sie siedzenie w salonie a Zayn nie wracał więc poszłam do kuchni. Stał tyłem do mnie i coś robił na telefonie. Oparłam sie o blat i czekałam aż mnie zauważy. Wreście sie odwrócił i aż podskoczył z przerażenia.
- Przepraszam. Nie chciałam cie wystraszyć.
- Nic sie nie stało. A przepraszam tu jest twoja woda. - powiedział i podał mi szklankę.
- Dzięki- odpowiedziałam i zaczęłam pić.
Czułam jego wzrok na mnie. Zerknęłam na niego kątem oka. Widziałam że mi sie przygląda.
- Coś nie tak?- spytałam kładąc wodę na stół i wycierając rękawem usta.
- Nie .Wszystko wporzątku. Masz może ochotę na kawałek czekolady?
Zamachał przed moimi oczami czekoladą z orzechami.
- No jasne- usmiechnęłam się i ułamałam kawałek.
Zjadłam go w mgnieniu oka. Zayn sie zaśmiał
- Co? - spytałam
- Nic. Trochę się ubrudziłaś.
Podszedł do mnie i kciukiem zmazał z mojego policzka pozostałość czekolady .
- Dzięki- zaczerwieniłam sie
- Nie ma za co.
Stał tak przy mnie. Poczułam sie nieswojo więc zrobiłam krok do tyłu lecz wpadłam na ściane. Oparłam sie o nią i obserwowałam Zayna. On położył obok mojej głowy rękę i zbliżył sie do mnie. Miał takie ładne oczy. Z trudem zapanowałam nad oddechem. Wreszcie mnie pocałował. Na chwilę się odsunął.
- Przepraszam ja nie chciałem...- zaczął ale nie dałam mu skończyć.
Zwykły pocałunek zmienił sie w bardzo namiętny. Skończyłam jako pierwsza. Przyłożył swoje czoło do mojego i tak staliśmy do czasu gdy ktoś nie wszedł do domu.
Przepraszam że taki krótki ale już muszę kończyć :( Obiecuje że następny będzie dłuższy. A i dziekuje za tyle wejść to wiele dla mnie znaczy. Dziękuje także za tak pozytywne komentarze i za to że jesteście :) Zapraszam na moje inne blogi.- Patka :)
- Później z nim pogadasz. Daj mu sobie wszystko przemysleć- powiedział Lou po czym spuścił głowę i odszedł gdzieś w głąb mroku.
Patrzyłam jeszcze w ciemną przestrzeń po czym odwróciłam się i usiadłam na trawie. Po chwili Rosa pobiegła za nim. Nie wiedziałam co robić. Siedziałam tak w bez ruchu. Poczułam wodę na swojej dłoni. Spojrzałam do góry i na mnie runął deszcz. Świat płakał ze mną.
- Diana !!- krzyknął Niall i gestem ręki pokazał abym weszła do limuzyny
Poszłam szybkim krokiem w kierunku Nialla i weszłam juz cała mokra.
- Jedziemy do nas.- powiedział Lou - nie zostawimy cie.
Ja tylko uśmiechnęłam sie pod nosem i pokiwałam głową.
Oczami Rose
- Już lepiej z nogą?- spytał Zayn po długiej konwersacji
- Tak. Dzięki że pytasz.
- Spoko.
Powiedział i zapadła dość niezręczna cisza.
- Mogę szklanke wody Zayn ?
- Tak już ide ci przynieść.
Wstał z kanapy i skierował sie do kuchni. Po paru minutach znudziło mi sie siedzenie w salonie a Zayn nie wracał więc poszłam do kuchni. Stał tyłem do mnie i coś robił na telefonie. Oparłam sie o blat i czekałam aż mnie zauważy. Wreście sie odwrócił i aż podskoczył z przerażenia.
- Przepraszam. Nie chciałam cie wystraszyć.
- Nic sie nie stało. A przepraszam tu jest twoja woda. - powiedział i podał mi szklankę.
- Dzięki- odpowiedziałam i zaczęłam pić.
Czułam jego wzrok na mnie. Zerknęłam na niego kątem oka. Widziałam że mi sie przygląda.
- Coś nie tak?- spytałam kładąc wodę na stół i wycierając rękawem usta.
- Nie .Wszystko wporzątku. Masz może ochotę na kawałek czekolady?
Zamachał przed moimi oczami czekoladą z orzechami.
- No jasne- usmiechnęłam się i ułamałam kawałek.
Zjadłam go w mgnieniu oka. Zayn sie zaśmiał
- Co? - spytałam
- Nic. Trochę się ubrudziłaś.
Podszedł do mnie i kciukiem zmazał z mojego policzka pozostałość czekolady .
- Dzięki- zaczerwieniłam sie
- Nie ma za co.
Stał tak przy mnie. Poczułam sie nieswojo więc zrobiłam krok do tyłu lecz wpadłam na ściane. Oparłam sie o nią i obserwowałam Zayna. On położył obok mojej głowy rękę i zbliżył sie do mnie. Miał takie ładne oczy. Z trudem zapanowałam nad oddechem. Wreszcie mnie pocałował. Na chwilę się odsunął.
- Przepraszam ja nie chciałem...- zaczął ale nie dałam mu skończyć.
Zwykły pocałunek zmienił sie w bardzo namiętny. Skończyłam jako pierwsza. Przyłożył swoje czoło do mojego i tak staliśmy do czasu gdy ktoś nie wszedł do domu.
Przepraszam że taki krótki ale już muszę kończyć :( Obiecuje że następny będzie dłuższy. A i dziekuje za tyle wejść to wiele dla mnie znaczy. Dziękuje także za tak pozytywne komentarze i za to że jesteście :) Zapraszam na moje inne blogi.- Patka :)
niedziela, 1 kwietnia 2012
Rozdział 8 :Zakochałem się
Gdy chłopcy się można powiedzieć bili my w tym czasie jedliśmy wszystko co przygotował Niall. Ahh te smakołyki. Było bardzo przyjemnie. Wszyscy jeszcze bardziej sie do siebie zbliżylimy nie tylko pod względem przyjaźni. Zayn bardzo polubił Rose a ona jego. W pewnym momencie zabrałam Niallowi z rąk kawałek czekolady
- Co ty robisz?- spytał z oburzeniem.
- Chce żeby coś zaczęło się dziać bo nudno się robi.
- Chcesz zeby coś zaczęło się dziać?- spytał z cwaniackim uśmiechem.- no dobra.
Niall szybkim ruchem wziął mnie na ręce i podszedł do jeziora.
- Co ty robisz?- spytałam
- Chce cię uszczęśliwić. Wreszcie coś zacznie się dziać.
No tak jak myślałam. Wrzucił mnie prosto do jeziora. Byłam nieźle wkurzona. Podpłynęłam do brzegu i gdy Niall nie mógł opanować śmiechu złapałam go za nogę. Stracił równowagę i również spadł do jeziora. Ja szybko wybiegłam na trawę i zaczęłam uciekać bo wiedziałam że Niall mi nie odpuści. Z trudem zapanowałam nad oddechem. To gorsze niż WF w szkole. Codziennie uciekam przed chłopakami. Spojrzałam do tyłu i zobaczyłam Nialla. Siedział na trawie i był cały mokry. Podeszłam do niego. Widziałam jego smutną minkę ale nie wiedziałam czemu jest smutny. Usiadłam koło niego i oparłam głowę na jego ramieniu.
- Coś się stało?
- Tak. Telefon wpadł mi do jeziora.
- No ty chyba żartujesz. To ja myślałam że coś się stało gorszego a ty mi mówisz że telefon zgubiłeś. - wstałam i skrzyżowałam rękę na piersiach. Udawałam że się gniewam choć tak naprawde trochę chciało mi się śmiać gdy powiedział że zgubił telefon i dlatego jest smutny.
Wstał i położył mi ręce na ramionach. Delikatnie odwrócił i musną moją dolną wargę. Gdyby nie to że trzymał mnie za ramiona to pewnie bym już dawno upadła. Gdy sie od siebie odsunęliśmy zauważyłam że wszyscy sie na nas patrzą. Po chwili chłopcy zaczęli gwizdać.
- No nie przesadzajcie - powiedziałam z zarumienionymi policzkami.
- Niall nam ciebie nie zabierze ale i tak gratuluje- powiedział Lou leżąc na trawie bo Harry go jeszcze nie puścił. - A teraz Harry - Lou zaczął spokojnie- Czy mógłbyś łaskawie ze mnie zejść!! - krzyknął.
- Nie
- Wiedziałem że tak powiesz.
Roześmiałam się.
- Ejj Diana dasz mi kawałek ciastka bo nie mogę wstać i go puścić a głodny jestem. - poprosił Harry
- Jasne- rzuciłam mu ciastko a on złapał prosto w zęby. Świetny widok. Harry z zespołu one direction łapiący ciasto w zęby. Dobrze że nie było tu żadnych dziennikarzy i mieliśmy spokój. Położyłam się na kocu i patrzyłam na niebo. I choć było jeszcze jasno to księżyc już się pojawił. Zauważyłam również parę gwiazd.
- Ładnie prawda?- powiedział Niall kładąc się koło mnie.
- No bardzo.
Spojrzałam na niego. Nasze twarze były bardzo blisko siebie ale pewne powiedzenie mówi " co za dużo to nie zdrowo" więc ogarnęłam sie zeby go znów nie pocałować.
- Masz piękne oczy- powiedział po chwili i sie zarumienił
- Dzięki. Co za komplementy.
- One są tylko dla ciebie.
Leżeliśmy tak dość długo i zwracaliśmy uwagi na innych.
Oczami Zayna:
Była tu i siedziała bardzo blisko mnie. Czułem się nieswojo. W końcu spytałem
- Nie jest ci zimno?
- Trochę- odpowiedziała Rose wkładając ręce do kieszeni w spodniach.
Zdjąłem moją bluzę i podałem jej. To nie było w moim stylu. Jeszcze nigdy nie dzieliłem się z dziewczyną moimi ubraniami ale teraz nie mogłem się powstrzymać.
- Dzięki- powiedziała patrząc na mnie.
Moje policzki były czerwone. Dobrze że nie było bardzo jasno, bo by zobaczyła ze czuję się dziwnie.
- Nie mogę w to uwierzyć.
- W co? - spytałem.
- No że jestem, tu z moim ulubionym zespołem. Z chłopakiem w którym moze i się zakochałam ale nie znałam go do tej pory. To takie miłe uczucie.
Była taka szczera. Nie bała się niczego mi powiedzieć. Ulżyło mi gdy wyznała że mnie bardzo polubiła.
- Ja też ciebie bardzo polubiłem.
- Mój idol mówi mi że mnie polubił .Nawet nie masz pojęcia jak się teraz czuje.
- Napewno lepiej niż ja.- powiedziałem
- Coś się stało?
- Nie nic. Dziwnie się czuje.
- Może ci pomogę.
- No może. A więc mam rumieńce na policzkach i ciarki mnie od czasu do czasu przechodzą i mam takie dziwne uczucie w brzuchu. Nigdy czegoś takiego nie czułem.
Rosa spuściła głowę jakby było jej przykro choc nie wiem czemu po chwili powiedziała.
- Zakochałeś sie. Gratuluje. - mówiła , wydawało mi się że przez łzy.- Ta dziewczyna musi byc szczęściarą.
Wreście dotarło do mnie. Zakochałem się i to w Rose.
- I nie tylko szczęściarą . Jest bardzo ładną szczęściarą.- spojrzałem na nią.
- Ahh no tak - ona nadal nie wiedziała że mówie o niej. - Zaraz muszę isć umówiłam się z chłopakiem... -Nie dokończyła bo jej przerwałem.
Ogarnął mnie smutek i złość.
- Ty nadal nie rozumiesz że tak się czuje od czasu gdy przyszłaś- powiedziałem z wyrzutem - życzę miłej randki.
Odwróciłem się i poszłem do samochodu.
- Ja już jadę - powiedziałem ze łzami w oczach- Pa chłopaki i Diana. Do zobaczenia w domu.
Zacząłem biec.
- Zayn poczekaj !- krzyczała Rose ale ja ją olałem. Nie chciałem jej słyszeć. Zakochałem sie i już nigdy tego nie powtórze bo teraz widzę jak to boli .
Biegłem wzdłuż polnej drogi. Po dosc długim czasie dotarłem do miasta.Pobiegłem do tutejszej kawiarni. Usiadłem przy stoliku i zamówiłem kawę. Przynajmniej ona jest taka gorzka jak uczucia wobec mnie. Patrzyłem przez okno. Źle mi było z tymi emocjami. Czemu miłość musi tak boleć ?
Oczami Rose:
Zayn mówił o mnie. Naprawdę nie umiałam tego pojąć. A ja zraniłam jego uczucia. Nie wybacze nigdy sobie. Zawsze wyobrażałam sobie chwile spedzone z one direction ale pierwszego dnia nigdy w mojej wyobraźni nikogo z nich nie zraniłam. Zaczęłam biec bez calu w stronę gdzie uciekł Zayn.
"Pobiegł do miasta"- pomyślałam.
Szłam wzdłuż drogi. Chciałam jak najszybciej go znaleść. Zaczął padać deszcz. Po 20 minutach byłam w mieście. Cała mokra i było mi bardzo zimno. Jakiś rowerzysta mnie potrącił. Chyba skręciłam kostkę. Siedziałam na chodniku. W pewnej chwili ktoś wziął mnie na ręce. To był Zayn. Po jego twarzy spływały krople deszczu. Był tak jak zawsze bardzo przystojny. Nie mogłam się napatrzeć. Zaniósł mnie do ich wspólnego domu. Położył mnie na kanapie. Rozejrzałam się po domu. Było naprawdę ładnie. Poszedł do kuchni i przyniósł mi lód.
- Masz - powiedział i podał mi zimny worek.
Widziałam że był na mnie wkurzony.
- Przepraszam - wybełkotałam.
- Za co? Przecież możesz spotykać się z kim chcesz.
- Tak najwięcej z moimi braćmi ciotecznymi.
- Co?
- Nie dałeś mi dokończyć. Umówiłam sie z chłopakiem czyli z moim bratem ciotecznym Przyjechał do mnie i musiałam wracać do domu.
- Aha. To ja powinnem cie przeprosić.
- Nic się nie stało.
Gdy sobie wszystko wytłumaczyliśmy zaczęliśmy rozmawiać i okazało się że przy chłopakach Zayn jest mniej rozmowny niż w domu. Spodobał mi sie. To było lepsze niz wpatrywanie się w plakaty one direction w moim pokoju.
- Co ty robisz?- spytał z oburzeniem.
- Chce żeby coś zaczęło się dziać bo nudno się robi.
- Chcesz zeby coś zaczęło się dziać?- spytał z cwaniackim uśmiechem.- no dobra.
Niall szybkim ruchem wziął mnie na ręce i podszedł do jeziora.
- Co ty robisz?- spytałam
- Chce cię uszczęśliwić. Wreszcie coś zacznie się dziać.
No tak jak myślałam. Wrzucił mnie prosto do jeziora. Byłam nieźle wkurzona. Podpłynęłam do brzegu i gdy Niall nie mógł opanować śmiechu złapałam go za nogę. Stracił równowagę i również spadł do jeziora. Ja szybko wybiegłam na trawę i zaczęłam uciekać bo wiedziałam że Niall mi nie odpuści. Z trudem zapanowałam nad oddechem. To gorsze niż WF w szkole. Codziennie uciekam przed chłopakami. Spojrzałam do tyłu i zobaczyłam Nialla. Siedział na trawie i był cały mokry. Podeszłam do niego. Widziałam jego smutną minkę ale nie wiedziałam czemu jest smutny. Usiadłam koło niego i oparłam głowę na jego ramieniu.
- Coś się stało?
- Tak. Telefon wpadł mi do jeziora.
- No ty chyba żartujesz. To ja myślałam że coś się stało gorszego a ty mi mówisz że telefon zgubiłeś. - wstałam i skrzyżowałam rękę na piersiach. Udawałam że się gniewam choć tak naprawde trochę chciało mi się śmiać gdy powiedział że zgubił telefon i dlatego jest smutny.
Wstał i położył mi ręce na ramionach. Delikatnie odwrócił i musną moją dolną wargę. Gdyby nie to że trzymał mnie za ramiona to pewnie bym już dawno upadła. Gdy sie od siebie odsunęliśmy zauważyłam że wszyscy sie na nas patrzą. Po chwili chłopcy zaczęli gwizdać.
- No nie przesadzajcie - powiedziałam z zarumienionymi policzkami.
- Niall nam ciebie nie zabierze ale i tak gratuluje- powiedział Lou leżąc na trawie bo Harry go jeszcze nie puścił. - A teraz Harry - Lou zaczął spokojnie- Czy mógłbyś łaskawie ze mnie zejść!! - krzyknął.
- Nie
- Wiedziałem że tak powiesz.
Roześmiałam się.
- Ejj Diana dasz mi kawałek ciastka bo nie mogę wstać i go puścić a głodny jestem. - poprosił Harry
- Jasne- rzuciłam mu ciastko a on złapał prosto w zęby. Świetny widok. Harry z zespołu one direction łapiący ciasto w zęby. Dobrze że nie było tu żadnych dziennikarzy i mieliśmy spokój. Położyłam się na kocu i patrzyłam na niebo. I choć było jeszcze jasno to księżyc już się pojawił. Zauważyłam również parę gwiazd.
- Ładnie prawda?- powiedział Niall kładąc się koło mnie.
- No bardzo.
Spojrzałam na niego. Nasze twarze były bardzo blisko siebie ale pewne powiedzenie mówi " co za dużo to nie zdrowo" więc ogarnęłam sie zeby go znów nie pocałować.
- Masz piękne oczy- powiedział po chwili i sie zarumienił
- Dzięki. Co za komplementy.
- One są tylko dla ciebie.
Leżeliśmy tak dość długo i zwracaliśmy uwagi na innych.
Oczami Zayna:
Była tu i siedziała bardzo blisko mnie. Czułem się nieswojo. W końcu spytałem
- Nie jest ci zimno?
- Trochę- odpowiedziała Rose wkładając ręce do kieszeni w spodniach.
Zdjąłem moją bluzę i podałem jej. To nie było w moim stylu. Jeszcze nigdy nie dzieliłem się z dziewczyną moimi ubraniami ale teraz nie mogłem się powstrzymać.
- Dzięki- powiedziała patrząc na mnie.
Moje policzki były czerwone. Dobrze że nie było bardzo jasno, bo by zobaczyła ze czuję się dziwnie.
- Nie mogę w to uwierzyć.
- W co? - spytałem.
- No że jestem, tu z moim ulubionym zespołem. Z chłopakiem w którym moze i się zakochałam ale nie znałam go do tej pory. To takie miłe uczucie.
Była taka szczera. Nie bała się niczego mi powiedzieć. Ulżyło mi gdy wyznała że mnie bardzo polubiła.
- Ja też ciebie bardzo polubiłem.
- Mój idol mówi mi że mnie polubił .Nawet nie masz pojęcia jak się teraz czuje.
- Napewno lepiej niż ja.- powiedziałem
- Coś się stało?
- Nie nic. Dziwnie się czuje.
- Może ci pomogę.
- No może. A więc mam rumieńce na policzkach i ciarki mnie od czasu do czasu przechodzą i mam takie dziwne uczucie w brzuchu. Nigdy czegoś takiego nie czułem.
Rosa spuściła głowę jakby było jej przykro choc nie wiem czemu po chwili powiedziała.
- Zakochałeś sie. Gratuluje. - mówiła , wydawało mi się że przez łzy.- Ta dziewczyna musi byc szczęściarą.
Wreście dotarło do mnie. Zakochałem się i to w Rose.
- I nie tylko szczęściarą . Jest bardzo ładną szczęściarą.- spojrzałem na nią.
- Ahh no tak - ona nadal nie wiedziała że mówie o niej. - Zaraz muszę isć umówiłam się z chłopakiem... -Nie dokończyła bo jej przerwałem.
Ogarnął mnie smutek i złość.
- Ty nadal nie rozumiesz że tak się czuje od czasu gdy przyszłaś- powiedziałem z wyrzutem - życzę miłej randki.
Odwróciłem się i poszłem do samochodu.
- Ja już jadę - powiedziałem ze łzami w oczach- Pa chłopaki i Diana. Do zobaczenia w domu.
Zacząłem biec.
- Zayn poczekaj !- krzyczała Rose ale ja ją olałem. Nie chciałem jej słyszeć. Zakochałem sie i już nigdy tego nie powtórze bo teraz widzę jak to boli .
Biegłem wzdłuż polnej drogi. Po dosc długim czasie dotarłem do miasta.Pobiegłem do tutejszej kawiarni. Usiadłem przy stoliku i zamówiłem kawę. Przynajmniej ona jest taka gorzka jak uczucia wobec mnie. Patrzyłem przez okno. Źle mi było z tymi emocjami. Czemu miłość musi tak boleć ?
Oczami Rose:
Zayn mówił o mnie. Naprawdę nie umiałam tego pojąć. A ja zraniłam jego uczucia. Nie wybacze nigdy sobie. Zawsze wyobrażałam sobie chwile spedzone z one direction ale pierwszego dnia nigdy w mojej wyobraźni nikogo z nich nie zraniłam. Zaczęłam biec bez calu w stronę gdzie uciekł Zayn.
"Pobiegł do miasta"- pomyślałam.
Szłam wzdłuż drogi. Chciałam jak najszybciej go znaleść. Zaczął padać deszcz. Po 20 minutach byłam w mieście. Cała mokra i było mi bardzo zimno. Jakiś rowerzysta mnie potrącił. Chyba skręciłam kostkę. Siedziałam na chodniku. W pewnej chwili ktoś wziął mnie na ręce. To był Zayn. Po jego twarzy spływały krople deszczu. Był tak jak zawsze bardzo przystojny. Nie mogłam się napatrzeć. Zaniósł mnie do ich wspólnego domu. Położył mnie na kanapie. Rozejrzałam się po domu. Było naprawdę ładnie. Poszedł do kuchni i przyniósł mi lód.
- Masz - powiedział i podał mi zimny worek.
Widziałam że był na mnie wkurzony.
- Przepraszam - wybełkotałam.
- Za co? Przecież możesz spotykać się z kim chcesz.
- Tak najwięcej z moimi braćmi ciotecznymi.
- Co?
- Nie dałeś mi dokończyć. Umówiłam sie z chłopakiem czyli z moim bratem ciotecznym Przyjechał do mnie i musiałam wracać do domu.
- Aha. To ja powinnem cie przeprosić.
- Nic się nie stało.
Gdy sobie wszystko wytłumaczyliśmy zaczęliśmy rozmawiać i okazało się że przy chłopakach Zayn jest mniej rozmowny niż w domu. Spodobał mi sie. To było lepsze niz wpatrywanie się w plakaty one direction w moim pokoju.
sobota, 31 marca 2012
Rozdział 7 :Piknik
W pewnej chwili pojawiło się dwóch panów którzy zaczęli odsuwać fanki i robić przejście dla chłopaków no i oczywiście dla mnie. Niall wyskoczył pierwszy i podał mi rękę abym również wyszła. Za mną szli chłopcy. Widziałam spojrzenia fanek gdy Niall pomagał mi wyjść z limuzyny. Były pełne złości i smutku. Szliśmy drogą zrobioną przez ochroniarzy do studia. Weszliśmy przez szklane drzwi a potem tylko schodami do góry. Znaleźliśmy sie w niewielkiej sali. Niall wskazał mi fotel a sam wszedł do oszklonego pomieszczenia. Było tam 5 mikrofonów. Każdy stanął przy swoim. Patrzyli się na mnie i każdy z innym uśmiechem. Zrobiło mi się ciepło na sercu. Po paru minutach wszedł menadżer chłopaków.
- Dzień dobry- powiedziałam.
- Dzień dobry. Przepraszam ale kim ty jesteś?- spytał menadżer choć nie widziałam na jego twarzy żadnej złości.
- Jest naszą przyjaciółką- wyprzedzili mnie chłopcy z odpowiedzią.
- Aha no to miło mi cię widzieć.
- Mi pana również.
- To co chłopaki zaczynam? - zwrócił się do chłopców.
- Jasne. - odpowiedzieli chórem.
Zaczęli śpiewać moje ulubione piosenki a ja kołysałam się w rytm muzyki. Gdy już kończyli zadzwonił mój telefon.
- Haloo.- powiedziałam.
- Cześć Diana tu Anne.
Anne to była moja siostra cioteczna. Często do mnie dzwoniła ale ostatnio straciłyśmy kontakt bo miała różne testy . NUDAAA. W każdym razie dużo ze sobą rozmawiamy i traktuję ją jak przyjaciółkę.
- Cześć Anne.
- Co tam u ciebie.
- Nie uwierzysz. Poznałam chłopaków z one direction i jestem teraz z nimi w studio.
Usłyszałam po drugiej stronie pisk i krzyk.
- Anne bez emocji- powiedziałam całkiem opanowana
- Musisz mnie z nimi poznać.
- No jasne. Przyjedź teraz to ci ich przedstawię.
- My mamy do siebie jakieś 9.5 tysięcy kilometrów.
Anne mieszkała w Polsce. Tęskniłam za nią ale czasami do mnie przyjeżdżała i razem dzieliłyśmy się plotkami i innymi wydarzeniami z życia.
- To nie taka wielka przeszkoda. Przyjeżdżaj jak najszybciej bo tęsknie.
- Ja też tęsknie.
Anne choć tu i pomóż mi !!
- Przepraszam muszę iść- powiedziała i się rozłączyła.
Zerknęłam w stronę pomieszczenia gdzie jeszcze przed chwilą znajdowali sie chłopcy ale teraz ich nie było. Już chciałam panikować gdy ktoś zasłonił mi oczy. Dotknęłam ręką tajemniczego człowieka który to zrobił i uśmiechnęłam się. Wstałam i powiedziałam.
- Niall zdejmij ręce z moich oczu.
Chłopak posłusznie opuścił dłonie.
- To co teraz robimy chłopaki?- spytałam
- Mamy już wolne więc możemy robić co chcemy ale my nie wiemy czego chcemy- powiedział Louis po czym się roześmiał. Wszyscy wzięliśmy z niego przykład. Po chwili powiedziałam
- Chodźmy zrobić jakiś piknik. Zaproszę moją przyjaciółkę.
- Okay - chłopcy odpowiedzieli a Niall złapał mnie za rękę.
- Już ja się postaram żeby było fajnie.
Uśmiechnęłam się i zeszliśmy na dół.
Po chwili już siedziałam w limuzynie i dzwoniłam do Rose. Po paru sygnałach odebrała.
- Cześć Rose.
- Cześć.
- Słuchaj nie poszłabyś teraz ze mną i z chłopakami z one direction na piknik?
- Ty jeszcze się pytasz? No jasne.
- To fajnie. Przyjedziemy po ciebie.
Rozłączyłam się i oznajmiłam chłopakom:
- Rose pojedzie z nami. Uważajcie bo ona też jest waszą fanką i nie umie powstrzymywać emocji.
- Dobra dobra- powiedział Zayn.
Wstąpiliśmy do nich do domu po koc i trochę jedzenia. No dobra może nie trochę bo Niall wziął cały koszyk. Następnie pojechaliśmy po Rose. Widziałam iskierki w jej oczach gdy wsiadała do limuzyny.
- O matko !! Cześć jestem Rose wasza fanka i przyjaciółka Diany. Uwielbiam was i ... - zaczęła sie jej przemowa więc tylko ją przytuliłam żeby przestała. Zresztą wszyscy się na nią patrzyli lecz zauważyłam że Zayn był nią trochę zauroczony. Poznałam to po jego spojrzeniu.
Oczami Zayna:
Bardzo polubiłem Dianę lecz gdy zaprosiła swoją koleżankę myślałem że to będzie kolejna natrętna fanka i choć uwielbiam nasze fanki to jednak miałem dość tych wszystkich rzeczy które robią. Jednak się pomyliłem. Gdy weszła do limuzyny ogarnęło mnie dziwne uczucie. Spodobała mi się. Bardzo wygadana i piękna. Miałem gęsią skórkę a serce bardzo szybko mi biło. Odwróciłem się w stronę okna by nie widziała moich rumieńców na twarzy.
Oczami Diany:
Jechaliśmy limuzyną jakieś 5 minut potem zatrzymaliśmy się i wszyscy wyszliśmy na łąkę. Przynajmniej tak mi się zdawało bo Niall prowadził nas w nieznane mi tereny. Doszliśmy do małego jeziora i Niall rozłożył koc oraz zawartość koszyka. Słońce już zachodziło. Chłopcy i Rose oraz ja pomagaliśmy Niallowi ogarnąć piknik tylko Zayn ciągle patrzył się na moją przyjaciółkę. Podeszłam do niego
- Wszystko dobrze.?
- Tak tak . Dzięki że pytasz.
- W końcu jesteś moim przyjacielem. Co się dzieje?
- Nie nic. Wszystko wporzątku.
- Na pewno ?
- Tak.
- No dobrze. Wierze ci.
- Pałaszujemy?- spytał Zayn gdy Niall już wszystko ustawił na kocu.
- Co za pytanie. No jasne.
Usiadłam bardzo blisko Nialla a gdy on coś do mnie mówił czułam jego oddech. Było bardzo fajnie. Louis ciągle rzucał w Harrego kolorowymi chrupkami.
- Przestań !- w końcu loczek się wkurzył i krzyknął na Lou.
- Bo co?
Znów rzucił chrupkiem. Tym razem pomarańczowym.
- Już nie żyjesz!- krzyknął Hazza i rzucił się na Louisa.
Ten już leżał na trawie.
- Złaź ze mnie- krzyknął ale Harry najwyraźniej nie chciał tego zrobić bo nadal siedział na Lou.
- Nie - powiedział z satysfakcją.
Louis próbował wstać ale nie dał rady. To tak komicznie wyglądało że ja, Liam, Niall, Rosa i Zayn śmialiśmy się z nich. A to dopiero był początek pikniku.
- Dzień dobry- powiedziałam.
- Dzień dobry. Przepraszam ale kim ty jesteś?- spytał menadżer choć nie widziałam na jego twarzy żadnej złości.
- Jest naszą przyjaciółką- wyprzedzili mnie chłopcy z odpowiedzią.
- Aha no to miło mi cię widzieć.
- Mi pana również.
- To co chłopaki zaczynam? - zwrócił się do chłopców.
- Jasne. - odpowiedzieli chórem.
Zaczęli śpiewać moje ulubione piosenki a ja kołysałam się w rytm muzyki. Gdy już kończyli zadzwonił mój telefon.
- Haloo.- powiedziałam.
- Cześć Diana tu Anne.
Anne to była moja siostra cioteczna. Często do mnie dzwoniła ale ostatnio straciłyśmy kontakt bo miała różne testy . NUDAAA. W każdym razie dużo ze sobą rozmawiamy i traktuję ją jak przyjaciółkę.
- Cześć Anne.
- Co tam u ciebie.
- Nie uwierzysz. Poznałam chłopaków z one direction i jestem teraz z nimi w studio.
Usłyszałam po drugiej stronie pisk i krzyk.
- Anne bez emocji- powiedziałam całkiem opanowana
- Musisz mnie z nimi poznać.
- No jasne. Przyjedź teraz to ci ich przedstawię.
- My mamy do siebie jakieś 9.5 tysięcy kilometrów.
Anne mieszkała w Polsce. Tęskniłam za nią ale czasami do mnie przyjeżdżała i razem dzieliłyśmy się plotkami i innymi wydarzeniami z życia.
- To nie taka wielka przeszkoda. Przyjeżdżaj jak najszybciej bo tęsknie.
- Ja też tęsknie.
Anne choć tu i pomóż mi !!
- Przepraszam muszę iść- powiedziała i się rozłączyła.
Zerknęłam w stronę pomieszczenia gdzie jeszcze przed chwilą znajdowali sie chłopcy ale teraz ich nie było. Już chciałam panikować gdy ktoś zasłonił mi oczy. Dotknęłam ręką tajemniczego człowieka który to zrobił i uśmiechnęłam się. Wstałam i powiedziałam.
- Niall zdejmij ręce z moich oczu.
Chłopak posłusznie opuścił dłonie.
- To co teraz robimy chłopaki?- spytałam
- Mamy już wolne więc możemy robić co chcemy ale my nie wiemy czego chcemy- powiedział Louis po czym się roześmiał. Wszyscy wzięliśmy z niego przykład. Po chwili powiedziałam
- Chodźmy zrobić jakiś piknik. Zaproszę moją przyjaciółkę.
- Okay - chłopcy odpowiedzieli a Niall złapał mnie za rękę.
- Już ja się postaram żeby było fajnie.
Uśmiechnęłam się i zeszliśmy na dół.
Po chwili już siedziałam w limuzynie i dzwoniłam do Rose. Po paru sygnałach odebrała.
- Cześć Rose.
- Cześć.
- Słuchaj nie poszłabyś teraz ze mną i z chłopakami z one direction na piknik?
- Ty jeszcze się pytasz? No jasne.
- To fajnie. Przyjedziemy po ciebie.
Rozłączyłam się i oznajmiłam chłopakom:
- Rose pojedzie z nami. Uważajcie bo ona też jest waszą fanką i nie umie powstrzymywać emocji.
- Dobra dobra- powiedział Zayn.
Wstąpiliśmy do nich do domu po koc i trochę jedzenia. No dobra może nie trochę bo Niall wziął cały koszyk. Następnie pojechaliśmy po Rose. Widziałam iskierki w jej oczach gdy wsiadała do limuzyny.
- O matko !! Cześć jestem Rose wasza fanka i przyjaciółka Diany. Uwielbiam was i ... - zaczęła sie jej przemowa więc tylko ją przytuliłam żeby przestała. Zresztą wszyscy się na nią patrzyli lecz zauważyłam że Zayn był nią trochę zauroczony. Poznałam to po jego spojrzeniu.
Oczami Zayna:
Bardzo polubiłem Dianę lecz gdy zaprosiła swoją koleżankę myślałem że to będzie kolejna natrętna fanka i choć uwielbiam nasze fanki to jednak miałem dość tych wszystkich rzeczy które robią. Jednak się pomyliłem. Gdy weszła do limuzyny ogarnęło mnie dziwne uczucie. Spodobała mi się. Bardzo wygadana i piękna. Miałem gęsią skórkę a serce bardzo szybko mi biło. Odwróciłem się w stronę okna by nie widziała moich rumieńców na twarzy.
Oczami Diany:
Jechaliśmy limuzyną jakieś 5 minut potem zatrzymaliśmy się i wszyscy wyszliśmy na łąkę. Przynajmniej tak mi się zdawało bo Niall prowadził nas w nieznane mi tereny. Doszliśmy do małego jeziora i Niall rozłożył koc oraz zawartość koszyka. Słońce już zachodziło. Chłopcy i Rose oraz ja pomagaliśmy Niallowi ogarnąć piknik tylko Zayn ciągle patrzył się na moją przyjaciółkę. Podeszłam do niego
- Wszystko dobrze.?
- Tak tak . Dzięki że pytasz.
- W końcu jesteś moim przyjacielem. Co się dzieje?
- Nie nic. Wszystko wporzątku.
- Na pewno ?
- Tak.
- No dobrze. Wierze ci.
- Pałaszujemy?- spytał Zayn gdy Niall już wszystko ustawił na kocu.
- Co za pytanie. No jasne.
Usiadłam bardzo blisko Nialla a gdy on coś do mnie mówił czułam jego oddech. Było bardzo fajnie. Louis ciągle rzucał w Harrego kolorowymi chrupkami.
- Przestań !- w końcu loczek się wkurzył i krzyknął na Lou.
- Bo co?
Znów rzucił chrupkiem. Tym razem pomarańczowym.
- Już nie żyjesz!- krzyknął Hazza i rzucił się na Louisa.
Ten już leżał na trawie.
- Złaź ze mnie- krzyknął ale Harry najwyraźniej nie chciał tego zrobić bo nadal siedział na Lou.
- Nie - powiedział z satysfakcją.
Louis próbował wstać ale nie dał rady. To tak komicznie wyglądało że ja, Liam, Niall, Rosa i Zayn śmialiśmy się z nich. A to dopiero był początek pikniku.
Subskrybuj:
Posty (Atom)